اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی (کتاب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| مشخصات نشر = | | مشخصات نشر = | ||
}} | }} | ||
'''اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه | '''اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی،''' کتابی به قلم حمید آقانوری است که به تحلیل بیانات اخلاقی [[امامخمینی]] درباره وظایف صنفی [[روحانیت]] پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۹۱ش توسط نشر [[دفتر تبلیغات اسلامی|دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم]] منتشر شده است. | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی ، در بیان بایستههای اخلاقی و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی و تبیین و تحلیل برخی مبانی اخلاقی امامخمینی است. در فرازی از این کتاب آمده، انسانسازی هدف اصلی [[اسلام]] و [[قرآن]] است و مقصود اصلی قرآن، همین [[تهذیب]] و [[اخلاق]] است؛ حتی قصههای قرآنی نیز برای [[تهذیب نفس|تهذیب انسان]] است.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ج۱۵، ص۵۰۴.</ref> | |||
به باور امامخمینی تا انسان خود را تهذیب نکند، نمیتواند دیگران را تهذیب کند و هرچه بگوید فایدهای ندارد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ج۱۳، ص۴۲۰</ref> | |||
ازاینرو، برای اهل | به باور امامخمینی تا انسان خود را تهذیب نکند، نمیتواند دیگران را تهذیب کند و هرچه بگوید فایدهای ندارد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ج۱۳، ص۴۲۰</ref> ازاینرو، برای اهل علم خیلی لازم است که خود را از این [[مفاسد]] پاک کند تا بتواند [[جامعه]] را اصلاح کرده و موعظه آنها تأثیرگذار باشد.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۱۵۱</ref> زیرا در [[طلاب]] علوم نقلی و شرعی، اشخاصی وجود داشتند که [[علم]] در آنها تأثیر سوء داشت و بر مفاسد اخلاقی آنها افزود و باعث هلاکت آنها شد.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ص۲۱-۲۲.</ref> امامخمینی با استناد به آیه «وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُزَکِّیهِمْ»<ref>سوره بقره، آیه29.</ref> [[تزکیه]] و [[تهذیب]] را مقدم بر تعلیم میداند.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۹۴.</ref> به اعتقاد ایشان تحصیل علم [[دین]] که مهمات اطاعات و [[عبادات]] است اگر مبتلا به [[ریا]] شود، [[حجاب]] غلیظ میشود. پس اول لازم است انسان خود را از ریا و [[عجب]] مبرّا کند.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۴۸-۴۹؛ نوری، اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت، ص۷۰-۷۱.</ref> | ||
زیرا در [[طلاب]] علوم نقلی و شرعی، اشخاصی وجود داشتند که [[علم]] در آنها تأثیر سوء داشت و بر مفاسد اخلاقی آنها افزود و باعث هلاکت آنها شد.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ص۲۱-۲۲.</ref> امامخمینی با استناد به آیه «وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُزَکِّیهِمْ» | |||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی مشتمل بر یک مقدمه و سه بخش است: | کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی مشتمل بر یک مقدمه و سه بخش است: | ||
* بخش اول درباره ضرورت و اهمیت اخلاق در حیات طلبگی، جایگاه اخلاق و تهذیب، انسانسازی هدف اسلام، نقش تهذیب در تأثیر کلام [[روحانی]]، خطر علم بدون تهذیب، و پرهیز از ریا، عجب، [[تکبر]] و [[غیبت]]، سخن به میان آمده است. | |||
* بخش دوم درباره وظایف درون صنفی، پرهیز از اقدامات تفرقهانگیز، تلاش برای آزاداندیشی و بازبودن باب [[اجتهاد]] در [[نظام اسلامی]] میباشد. | |||
* بخش سوم نیز درباره وظایف برون صنفی، پاسداری از امانت الهی، کجفهمی مسائل دینی، [[تحجرگرایی]]، رسوخ [[رابطه دین و سیاست|تفکر جدایی دین از سیاست]]، ارائه چهارچوب [[اسلام]] اصیل و تربیت الهی مردم، سخن به میان آمده است.<ref>فهرست کتاب.</ref> | |||
در این کتاب به مناسبتهای به ترجمه [[آیات]]، [[روایات]] و توضیح برخی مطالب در پاورقی پرداخته شده است. | |||
در کتاب | |||
==وضعیت نشر== | ==وضعیت نشر== | ||
کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی در سال ۱۳۹۱ش توسط [[ | کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی در سال ۱۳۹۱ش توسط نشر [[دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم]] منتشر شده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |
نسخهٔ ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۹:۴۶
اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی، کتابی به قلم حمید آقانوری است که به تحلیل بیانات اخلاقی امامخمینی درباره وظایف صنفی روحانیت پرداخته است. این کتاب در سال ۱۳۹۱ش توسط نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم منتشر شده است.
محتوا
کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی ، در بیان بایستههای اخلاقی و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی و تبیین و تحلیل برخی مبانی اخلاقی امامخمینی است. در فرازی از این کتاب آمده، انسانسازی هدف اصلی اسلام و قرآن است و مقصود اصلی قرآن، همین تهذیب و اخلاق است؛ حتی قصههای قرآنی نیز برای تهذیب انسان است.[۱]
به باور امامخمینی تا انسان خود را تهذیب نکند، نمیتواند دیگران را تهذیب کند و هرچه بگوید فایدهای ندارد.[۲] ازاینرو، برای اهل علم خیلی لازم است که خود را از این مفاسد پاک کند تا بتواند جامعه را اصلاح کرده و موعظه آنها تأثیرگذار باشد.[۳] زیرا در طلاب علوم نقلی و شرعی، اشخاصی وجود داشتند که علم در آنها تأثیر سوء داشت و بر مفاسد اخلاقی آنها افزود و باعث هلاکت آنها شد.[۴] امامخمینی با استناد به آیه «وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ یُزَکِّیهِمْ»[۵] تزکیه و تهذیب را مقدم بر تعلیم میداند.[۶] به اعتقاد ایشان تحصیل علم دین که مهمات اطاعات و عبادات است اگر مبتلا به ریا شود، حجاب غلیظ میشود. پس اول لازم است انسان خود را از ریا و عجب مبرّا کند.[۷]
ساختار
کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی مشتمل بر یک مقدمه و سه بخش است:
- بخش اول درباره ضرورت و اهمیت اخلاق در حیات طلبگی، جایگاه اخلاق و تهذیب، انسانسازی هدف اسلام، نقش تهذیب در تأثیر کلام روحانی، خطر علم بدون تهذیب، و پرهیز از ریا، عجب، تکبر و غیبت، سخن به میان آمده است.
- بخش دوم درباره وظایف درون صنفی، پرهیز از اقدامات تفرقهانگیز، تلاش برای آزاداندیشی و بازبودن باب اجتهاد در نظام اسلامی میباشد.
- بخش سوم نیز درباره وظایف برون صنفی، پاسداری از امانت الهی، کجفهمی مسائل دینی، تحجرگرایی، رسوخ تفکر جدایی دین از سیاست، ارائه چهارچوب اسلام اصیل و تربیت الهی مردم، سخن به میان آمده است.[۸]
در این کتاب به مناسبتهای به ترجمه آیات، روایات و توضیح برخی مطالب در پاورقی پرداخته شده است.
وضعیت نشر
کتاب اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی در سال ۱۳۹۱ش توسط نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم منتشر شده است.
پانویس
منابع
- آقانوری، حمید، اخلاق حرفهای و وظایف صنفی روحانیت از نگاه امامخمینی، قم، نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، چاپ اول، ۱۳۹۱ش.
- امامخمینی، سیدروحالله، آداب الصلاة، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، چاپ دهم، ۱۳۸۰ش.
- امامخمینی، سیدروحالله، شرح چهل حدیث، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، چاپ بیست و سوم، ۱۳۸۰ش.
- امامخمینی، سیدروحالله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش.