سیدیعقوب موسوی زنجانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== سیدیعقوب موسوی زنجانی == سیدیعقوب موسوی زواجردی، معروف به موسوی زنجانی در سال ۱۲۸۴ در روستای زواجرد خدابنده از توابع زنجان زاده شد. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، وارد حوزه علمیه زنجان شد و سپس به حوزه علمیه قم رفت و پس از بهره‌بردن ا...» ایجاد کرد) |
جز (added Category:مقاله های نیازمند ارزیابی using HotCat) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام‌خمینی در چهاردهم مهر ۱۳۵۸، موسوی زنجانی را به دلیل درخواست بسیاری از مردم خدابنده، به امامت جمعه قیدار (خدابنده) برگزید. ایشان ضمن آرزوی سلامتی برای وی و درخواست برگزاری این فریضه الهی، از مردم این شهر خواست با بهره‌مندی از حضور وی، با وی همکاری کنند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۲۲۶.</ref> همچنین امام‌خمینی در همین سال گروهی از علما را برای [[گزینش]] و اعزام قضات به شهرهای مختلف مأمور کرد<ref>کریمی، بیست‌وپنج سال در کنار امام راحل، ۱۶۸–۱۶۹.</ref> و این هیئت، موسوی زنجانی را به عنوان حاکم شرع در خدابنده تعیین کرد. وی در سال ۱۳۶۱، با پیشنهاد [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] به گلپایگان رفت تا امامت مسجدی را که به دست وی از سوی گلپایگانی ساخته شده بود، برعهده گیرد و این‌کار با استقبال مردم این شهر روبه‌رو شد. وی تا سال ۱۳۶۴ در این شهر بود و از این سال به بعد، به دلیل بیماری، از فعالیت بازماند و در اسفند ۱۳۶۹ درگذشت و در قم در مقبرةالعلمای باغ بهشت به خاک سپرده شد.<ref>موسوی زنجانی، گفتگوی نویسنده.</ref> | پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام‌خمینی در چهاردهم مهر ۱۳۵۸، موسوی زنجانی را به دلیل درخواست بسیاری از مردم خدابنده، به امامت جمعه قیدار (خدابنده) برگزید. ایشان ضمن آرزوی سلامتی برای وی و درخواست برگزاری این فریضه الهی، از مردم این شهر خواست با بهره‌مندی از حضور وی، با وی همکاری کنند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۲۲۶.</ref> همچنین امام‌خمینی در همین سال گروهی از علما را برای [[گزینش]] و اعزام قضات به شهرهای مختلف مأمور کرد<ref>کریمی، بیست‌وپنج سال در کنار امام راحل، ۱۶۸–۱۶۹.</ref> و این هیئت، موسوی زنجانی را به عنوان حاکم شرع در خدابنده تعیین کرد. وی در سال ۱۳۶۱، با پیشنهاد [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] به گلپایگان رفت تا امامت مسجدی را که به دست وی از سوی گلپایگانی ساخته شده بود، برعهده گیرد و این‌کار با استقبال مردم این شهر روبه‌رو شد. وی تا سال ۱۳۶۴ در این شهر بود و از این سال به بعد، به دلیل بیماری، از فعالیت بازماند و در اسفند ۱۳۶۹ درگذشت و در قم در مقبرةالعلمای باغ بهشت به خاک سپرده شد.<ref>موسوی زنجانی، گفتگوی نویسنده.</ref> | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۳:۰۳
سیدیعقوب موسوی زنجانی
سیدیعقوب موسوی زواجردی، معروف به موسوی زنجانی در سال ۱۲۸۴ در روستای زواجرد خدابنده از توابع زنجان زاده شد. او پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی، وارد حوزه علمیه زنجان شد و سپس به حوزه علمیه قم رفت و پس از بهره‌بردن از استادانی چون سیدحسین بروجردی، سیدمحمد محقق داماد، سیدمحمد حجت کوه‌کمره‌ای، سیدمحمدرضا گلپایگانی و سیدکاظم شریعتمداری، به درجه اجتهاد رسید. وی پیش از آن، چهار سال نیز در درس اخلاق امام‌خمینی حضور یافت و در همین جلسات تحت تأثیر ویژگی‌های بارز شخصیتی ایشان قرار گرفت.[۱]
موسوی زنجانی با آغاز نهضت امام‌خمینی، با صدور بیانیه‌های پرشمار همراه روحانیان حوزه علمیه قم، حضوری فعال در مبارزه داشت که از آن جمله می‌توان به نامه‌هایی به امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر وقت و اعتراض به بازداشت و تبعید امام‌خمینی[۲] نامه به امام‌خمینی و ابراز خرسندی از انتقال ایشان از ترکیه به نجف، ضمن نگرانی از ادامه تبعید ایشان در آبان ۱۳۴۴[۳] و نامه به امام‌خمینی برای تسلیت درگذشت سیدمحسن حکیم و خطاب ایشان به عنوان «مرجع بزرگ شیعه» در خرداد ۱۳۴۹[۴] اشاره کرد.
وی در اسفند ۱۳۴۴، در امور حسبیه از امام‌خمینی اجازه‌نامه شرعی گرفت[۵] او امام جماعت مسجد گچ‌پزی قم بود و موقعیت مناسبی در آن مسجد داشت، ولی در سال ۱۳۵۶ به درخواست چندباره مردم خدابنده زنجان، با وجود کهولت سن به خدابنده رفت و با حضور خود در خدابنده، توانست رهبری مبارزه مردم در این شهر را به دست گیرد.[۶]
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام‌خمینی در چهاردهم مهر ۱۳۵۸، موسوی زنجانی را به دلیل درخواست بسیاری از مردم خدابنده، به امامت جمعه قیدار (خدابنده) برگزید. ایشان ضمن آرزوی سلامتی برای وی و درخواست برگزاری این فریضه الهی، از مردم این شهر خواست با بهره‌مندی از حضور وی، با وی همکاری کنند،[۷] همچنین امام‌خمینی در همین سال گروهی از علما را برای گزینش و اعزام قضات به شهرهای مختلف مأمور کرد[۸] و این هیئت، موسوی زنجانی را به عنوان حاکم شرع در خدابنده تعیین کرد. وی در سال ۱۳۶۱، با پیشنهاد سیدمحمدرضا گلپایگانی به گلپایگان رفت تا امامت مسجدی را که به دست وی از سوی گلپایگانی ساخته شده بود، برعهده گیرد و این‌کار با استقبال مردم این شهر روبه‌رو شد. وی تا سال ۱۳۶۴ در این شهر بود و از این سال به بعد، به دلیل بیماری، از فعالیت بازماند و در اسفند ۱۳۶۹ درگذشت و در قم در مقبرةالعلمای باغ بهشت به خاک سپرده شد.[۹]
- ↑ موسوی زنجانی، گفتگوی نویسنده.
- ↑ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام، ۴/۴۱۴–۴۱۵ و ۹/۲۷۴–۲۷۷.
- ↑ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام، ۵/۳۶۹–۳۷۱.
- ↑ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات یاران امام، ۵/۳۶۶.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۷۱.
- ↑ موسوی زنجانی، گفتگوی نویسنده.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۲۲۶.
- ↑ کریمی، بیست‌وپنج سال در کنار امام راحل، ۱۶۸–۱۶۹.
- ↑ موسوی زنجانی، گفتگوی نویسنده.