امام‌رضا(ع)، امام هشتم شیعیان و فرزند امام‌کاظم و نجمه‌خاتون در سال ۱۴۸ق در مدینه متولد شد و در سال ۲۰۳ق در طوس خراسان به شهادت رسید. امام‌رضا(ع) همه فضایل علمی و اخلاقی را در خود داشت و افزون بر شیعیان، بزرگان اهل‌سنت و مخالفان سیاسی نیز ایشان را به داناترین و کریم‌ترین مردم ستوده‌اند. امام‌رضا(ع) در عرصه‌های مختلف با صاحبان افکار از ادیان مطرح آن روز و نیز بزرگان مذاهب اسلامی مناظره کرد و بر همه پیروز شد.
امام‌خمینی همه قدرت‌ها و نیروها را نیازمند توجه و عنایت امام‌رضا(ع) دانسته است و بارگاه آن حضرت را محل قدس ملکوتی، مرکز علم، مرکز ملائکه و محل فرود فرشتگان خدا خوانده و دعا در زیر قبه آن حضرت را به اجابت نزدیک شمرده است. به باور امام‌خمینی، استوارکردن مبانی اسلام از مهم‌ترین اهداف امام‌رضا(ع) و مکتب ایشان هسته مرکزی و حقیقت اسلام است. او تربیت دینی فرزندان ایرانیان را مدیون فعالیت‌های امام‌رضا(ع) شمرده است.
امام‌خمینی تأکید کرده که هدف امام‌رضا(ع) چون دیگر امامان معصوم(ع) پیشبرد اسلام، مبارزه با ستم و حکومت‌های ستمگر و قیام برای برپایی نظام عادلانه بود. از این‌رو، مأمون عباسی با تزویر و زیر نظر گرفتن امام‌رضا(ع) با نام ولایتعهدی، درصدد جلوگیری از قیام ایشان برای برهم‌زدن اساس سلطنت عباسیان بود. ایشان، بردن امام‌رضا(ع) را از مدینه به خراسان برای ولایتعهدی از روی اجبار و نیرنگ خوانده و تصریح کرده است مأمون و همفکران وی از آغاز در پی رسیدن امام‌رضا(ع) به حکومت و ایجاد فرصت برای ایشان جهت دستیابی به تعلیمات اسلامی نبودند؛ بلکه برای جلوگیری از قیام امام‌رضا(ع) علیه حکومت عباسی، آن حضرت را با تزویر به مرو بردند.