سیدنورالله آیت‌اللهی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.

سیدنورالله آیت‌اللهی
اطلاعات فردی
نام کاملسیدنورالله آیت‌اللهی
تاریخ تولد۱۳۱۰ش
زادگاهیزد
تاریخ وفاتمهر ۱۳۶۷ش
محل دفنامامزاده جعفر(ع) یزد
شهر وفاتیزد
اطلاعات علمی
استادانسیدحسین بروجردی، امام‌خمینی، مرتضی حائری یزدی
محل تحصیلیزد و قم
تألیفاتتقریرات درس استادان در ۲۵ دفتر و اشعار مذهبی و اخلاقی
سایرتدریس دروس حوزوی
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسیمبارزه با رژیم پهلوی، حمایت از نهضت امام‌خمینی
اجتماعیامام جمعه نصرآباد یزد

زادگاه و تحصیل

سیدنورالله آیت‌اللهی در سال ۱۳۱۰ش در یزد در خانواده‌ای روحانی زاده شد. پدرش سیدمحمد آیت‌اللهی از روحانیان یزد بود. سیدنورالله آیت‌اللهی پس از طی دوره دبستان، به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و وارد حوزه علمیه یزد شد. مقدمات را در آن حوزه آموخت. آنگاه راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را پیش استادان آن حوزه خواند. سپس در درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی و مرتضی حائری یزدی حاضر شد.[۱]

فعالیت سیاسی

در پاره‌ای از اسناد انقلاب اسلامی که توسط طلاب و محصلان یزدی حوزه علمیه قم در ۱۳۴۳-۱۳۴۴ منتشر شده است، امضای فردی به نام سیدنورالدین آیت‌اللهی دیده می‌شود که به نظر می‌رسد سیدنورالله آیت‌اللهی باشد. یکی از آن اسناد نامه‌ای است که پس از تبعید امام در اسفند ۱۳۴۳ش توسط علما و محصلان یزدی حوزه علمیه قم به امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت ارسال شده است و در آن، امضاکنندگان تصویب مصوبه‌های خلاف شرع و قانون اساسی در دولت‌های سابق (دولت اسدالله علم و دولت حسنعلی منصور) را محکوم کرده بودند و سپس با اشاره به تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، آن اقدام را بر خلاف قانون اساسی و اصل مصونیت مراجع عظام تقلید دانسته، خواستار بازگرداندن ایشان به کشور، الغای قوانین مغایر شریعت و قانون اساسی و آزادی سایر زندانیان شده بودند.[۲] آنان در مهر ۱۳۴۴ نیز پس از مهاجرت امام‌خمینی به نجف اشرف، همراه با محصلان و طلاب یزدی حوزه علمیه قم، در تلگرافی به «حضرت الشهم الماجد البارع المجاهد زعیم شیعه و حامی شریعه و قدوه الاعلام و ملاذ الانام آیت‌الله‌العظمی الحاج‌آقا روح‌الله الموسوی الخمینی دام‌الله ظله الوارف»، حضور ایشان در جوار حرم رضوی(ع) را تبریک گفتند [۳]

سیدنورالله آیت‌اللهی که در ۲۵ ذی‌القعده ۱۳۸۵ از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرده بود [۴] به دعوت مردم، به یزد بازگشت و امام جمعه دهستان نصرآباد را بر عهده گرفت. او در کنار اقامه نماز جمعه، به تدریس دروس حوزوی نیز می‌پرداخت و آثاری نیز نگاشت که تقریرات درس استادان در ۲۵ دفتر و اشعار مذهبی و اخلاقی از آن جمله است. یکی از فرزندان او در ۱۳۶۱ش در جبهه‌های جنگ تحمیلی به شهادت رسید.

درگذشت

آیت‌اللهی پس از یک دوره طولانی بیماری در مهرماه ۱۳۶۷ش درگذشت و پیکرش در جوار امامزاده جعفر(ع) در شهر یزد به خاک سپرده شد.[۵]

پانویس

  1. کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۱۷؛ مدرسی، مفاخر یزد، ج۱، ص۱۳.
  2. اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۶ ـ ۱۵۷.
  3. اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۸۳ ـ ۱۸۴؛ دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۵، ص۱۶۴-۱۶۵.
  4. صحیفه امام، ج۱، ص۴۵۱.
  5. کاظمینی، دانشنامه¬ ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، ص۱۷؛ مدرسی، مفاخر یزد، ص۱۳.

منابع

  • اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  • دوانی، علی (۱۳۷۷)، نهضت روحانیون ایران، ج۵، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  • صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه¬ تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
  • مدرسی، سیدمحمدکاظم (۱۳۸۲)، مفاخر یزد، ج۱، یزد، بنیاد ریحانه الرسول یزد.
  • کاظمینی، میرزا محمد (۱۳۸۴)، دانشنامه¬ ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱، یزد، تهران، برگ رضوان.