confirmed، templateeditor
۸۴۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
A.sharefat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.sharefat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تقلید'''، استناد عمل به نظر [[فقیه]] در [[احکام دینی]]. | '''تقلید'''، استناد عمل به نظر [[فقیه]] در [[احکام دینی]]. | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
تقلید بستن چیزی بر گردن است <ref>جوهری، الصحاح تاج اللغة، ۲/۵۲۷؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ۳/۳۶۷</ref> و در اصطلاح، از نظر برخی فقها، تقلید [[التزام]] به عمل بر طبق نظر [[مجتهد]] است <ref>انصاری، الاجتهاد و التقلید، ۴۶؛ آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۴۷۲</ref>. برخی ازجمله [[امام‌خمینی]]، تقلید را به عملِ مستند به رأیِ فقیه تعریف کرده‌اند <ref>اصفهانی، نهایة الدرایه، ۳/۴۶۰؛ اصفهانی، بحوث فی الاصول، ۳/۱۴؛ | تقلید بستن چیزی بر گردن است <ref>جوهری، الصحاح تاج اللغة، ۲/۵۲۷؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ۳/۳۶۷</ref> و در اصطلاح، از نظر برخی فقها، تقلید [[التزام]] به عمل بر طبق نظر [[مجتهد]] است <ref>انصاری، الاجتهاد و التقلید، ۴۶؛ آخوند خراسانی، کفایة الاصول، ۴۷۲</ref>. برخی ازجمله [[امام‌خمینی]]، تقلید را به عملِ مستند به رأیِ فقیه تعریف کرده‌اند <ref>اصفهانی، نهایة الدرایه، ۳/۴۶۰؛ اصفهانی، بحوث فی الاصول، ۳/۱۴؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۷؛ خویی، مصباح الاصول، ۲/۵۳۶</ref>. | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
اصل تقلید به عصر [[امامان معصوم(ع)]] می‌رسد که به سبب عدم دسترسی دایمی مردم به ایشان و مصالحی مانند [[تقیه]]، شیعیان را برای آموختن احکام و معارف دینی به شاگردان برجسته خود-که فقیهان آن زمان بودند-ارجاع می‌دادند <ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۷-۱۵۰</ref>؛ گاهی نیز برخی از شاگردان برجسته خویش مانند [[أبان‌بن‌ثعلب]] را به صدور [[فتوا]] و بیان [[احکام شرعی]] سفارش می‌کردند <ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۷/۳۱۵</ref>. پاره‌ای روایات گزارش کرده‌اند [[اصحاب ائمه(ع)]] واژه تقلید را به کار می‌گرفتند <ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۵/۳۴۴</ref>. این گونه از مراجعات را می‌توان سرآغاز رجوع به فقها و عمل به نظر آنان در عصر امامان معصوم(ع) دانست. | اصل تقلید به عصر [[امامان معصوم(ع)]] می‌رسد که به سبب عدم دسترسی دایمی مردم به ایشان و مصالحی مانند [[تقیه]]، شیعیان را برای آموختن احکام و معارف دینی به شاگردان برجسته خود-که فقیهان آن زمان بودند-ارجاع می‌دادند <ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۷-۱۵۰</ref>؛ گاهی نیز برخی از شاگردان برجسته خویش مانند [[أبان‌بن‌ثعلب]] را به صدور [[فتوا]] و بیان [[احکام شرعی]] سفارش می‌کردند <ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۷/۳۱۵</ref>. پاره‌ای روایات گزارش کرده‌اند [[اصحاب ائمه(ع)]] واژه تقلید را به کار می‌گرفتند <ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۵/۳۴۴</ref>. این گونه از مراجعات را می‌توان سرآغاز رجوع به فقها و عمل به نظر آنان در عصر امامان معصوم(ع) دانست. | ||