غفلت: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی، [[گناه]] و غرق‌شدن در لذت‌های دنیوی را از عوامل غفلت می‌داند و غفلت را به ناپسند و پسندیده تقسیم کرده‌است. غفلت ناپسند، مانند غفلت از خداوند و غفلت پسندیده، مانند غفلت برخی از [[اولیای الهی]] که از عالم و هرچه در آن است، غافل‌اند.  

امام‌خمینی، برای غفلت ناپسند مصادیقی برشمرده است چون؛ غفلت از خداوند؛ که ریشه همه خطاهای انسان است. غفلت از [[نفس]] و اعمال آن؛ که سبب افزایش [[حجب|حجاب‌ها]] است، غفلت از توجه در [[عبادت]]؛ که موجب حقیقت‌نیافتن و عدم پذیرش عبادت می‌شود و غفلت از [[مرگ]]؛ که سبب مرگ بدون زاد و توشه می‌شود. ایشان [[تفکر]]، پندهای [[پیامبران(ع)|انبیا(ع)]]، و کتاب‌های آسمانی را از اسباب بیداری انسان‌ها می‌داند.  

غفلت در عرصه اجتماعی نیز دارای پیامدهای جبران‌ناپذیری است، چنا‌ن‌که امام‌خمینی آن را به مباحث اجتماعی بسط داده و همگان به‌ویژه علما را از غفلت در امور اجتماعی بر حذر داشته و امت اسلامی و ملت ایران را به غافل‌نشدن از دسیسه‌های دشمنان توصیه کرده است.