ادبیات امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

ادبیات امام‌خمینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ دی ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۲۳

۱۳۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ دی ۱۴۰۱

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Shams

Image-reviewer، دیوان‌سالاران، emailconfirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران

۱۴٬۷۲۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''ادبیات امام‌خمینی'''، نثر نوشتاری و گفتاری '''امام‌خمینی'''.
+'''ادبیات امام‌خمینی'''، نثر نوشتاری و گفتاری [[امام‌خمینی]].
 == مقدمه ==
-[[ادبیات]]، [[دین]] و مبانی ارتباطات، مجموعه آثار مکتوبی است که بازتاب‌های عاطفی می‌نمایاند و به شیوه‌ای هنری در قالب [[شعر]] و داستان درآمده<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱/۲۹۹.</ref> و جزو دانش‌های متعلق به [[علوم ادبی]] است.<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۱/۱۳۱۳.</ref> در ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، نظم (شعر) به معنای سخنِ دارای وزن و قافیه<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۸/۷۸۶۴.</ref> و نثر به مفهوم کلام بدونِ وزن و آهنگ<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۸/۷۷۴۸.</ref> است. ادبیات امام‌خمینی تمام آثار ادبی ایشان است که نظم{{ببینید|متن=ببینید|شعر}} و [[نثر]] را دربر می‌گیرد. نثر امام‌خمینی شامل نثر نوشتاری و نثر گفتاری ایشان است؛ چنان‌که کتاب‌های مختلف ایشان، نامه‌ها و پیام‌های کتبی ایشان، در حوزه نثر نوشتاری و مجموع سخنرانی‌های ایشان در حوزه نثر گفتاری جای می‌گیرد.
+ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، مجموعه آثار مکتوبی است که بازتاب‌های عاطفی می‌نمایاند و به شیوه‌ای هنری در قالب [[شعر]] و [[قصه|داستان]] درآمده<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱/۲۹۹.</ref> و جزو دانش‌های متعلق به علوم ادبی است.<ref>دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۱/۱۳۱۳.</ref> در ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، نظم (شعر) به معنای سخنِ دارای وزن و قافیه<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۸/۷۸۶۴.</ref> و نثر به مفهوم کلام بدونِ وزن و آهنگ<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۸/۷۷۴۸.</ref> است. ادبیات امام‌خمینی تمام آثار ادبی ایشان است که [[شعر|نظم]] و نثر را دربر می‌گیرد. نثر امام‌خمینی شامل نثر نوشتاری و نثر گفتاری ایشان است؛ چنان‌که کتاب‌های مختلف ایشان، نامه‌ها و پیام‌های کتبی ایشان، در حوزه نثر نوشتاری و مجموع سخنرانی‌های ایشان در حوزه نثر گفتاری جای می‌گیرد.
 == پیشینه ==
-قدیمی‌ترین نثرهای بازمانده از [[ایران باستان]]، [[اوستا]] و چند کتیبه‌اند که نثری ساده و مرسل دارند.<ref>بهار، سبک‌شناسی، ۱/۱۰۵.</ref> پس از ورود [[اسلام]] به [[ایران]]، تا حدود سه قرن، زبان رسمی و علمی کشور، عربی بود و نویسندگان ایرانی به ترجمه کتاب از [[زبان پهلوی|پهلوی]] به [[عربی]] و تألیف کتاب‌های عربی می‌پرداختند.<ref>صفا، تاریخ ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، ۱/۱۵۹.</ref> در قرن چهارم-دوره [[سامانیان]]-هنوز نثر، بسیار ساده و نزدیک به پهلوی بود.<ref>صفا، نثر فارسی، ۱۱۵.</ref> در حقیقت اساس نثر-همچون شعر-در همین دوره نهاده شد. نثر این دوره ساده، روان و خالی از هر گونه تکلف و تصنع است و هنوز لغات و ترکیبات عربی به‌طور افراطی در نثر دیده نمی‌شود.<ref>صفا، تاریخ ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، ۱/۱۷۱ و ۱۷۹.</ref> قدیمی‌ترین نثر مدون فارسی پس از اسلام که اینک موجود است، مقدمه‌ای منثور (تألیف ۳۴۶ق/ ۳۳۶ش) برای شاهنامه‌ها است که نویسنده آن معلوم نیست.<ref>نفیسی، تاریخ نظم و نثر در ایران، ۱/۲۷.</ref>
+قدیمی‌ترین نثرهای بازمانده از [[ایران باستان]]، اوستا و چند کتیبه‌اند که نثری ساده و مرسل دارند.<ref>بهار، سبک‌شناسی، ۱/۱۰۵.</ref> پس از [[ورود اسلام به ایران]]، تا حدود سه قرن، زبان رسمی و علمی کشور، عربی بود و نویسندگان ایرانی به ترجمه کتاب از پهلوی به عربی و تألیف کتاب‌های عربی می‌پرداختند.<ref>صفا، تاریخ ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، ۱/۱۵۹.</ref> در قرن چهارم-دوره سامانیان-هنوز نثر، بسیار ساده و نزدیک به پهلوی بود.<ref>صفا، نثر فارسی، ۱۱۵.</ref> در حقیقت اساس نثر-همچون شعر-در همین دوره نهاده شد. نثر این دوره ساده، روان و خالی از هر گونه تکلف و تصنع است و هنوز لغات و ترکیبات عربی به‌طور افراطی در نثر دیده نمی‌شود.<ref>صفا، تاریخ ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، ۱/۱۷۱ و ۱۷۹.</ref> قدیمی‌ترین نثر مدون فارسی پس از [[اسلام]] که اینک موجود است، مقدمه‌ای منثور (تألیف ۳۴۶ق/ ۳۳۶ش) برای شاهنامه‌ها است که نویسنده آن معلوم نیست.<ref>نفیسی، تاریخ نظم و نثر در ایران، ۱/۲۷.</ref>
-در قرن چهارم هجری، صنایع لفظی در نثر رواج یافت<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۱۱۷.</ref> و از قرن ششم به بعد دوره نثر فنی آغاز شد که خود به دوره‌ها و سبک‌های مختلفی تقسیم شده است.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۱۵۷.</ref> سجع و توازن، اقتباس از آیات و احادیث و درج شعر و امثال در متن، از بارزترین ویژگی‌های نثر فنی به‌شمار می‌آیند.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۱۶۰–۱۶۱.</ref> این نثر از پایان قرن هفتم دچار تکلف بیشتر و به‌تدریج به نثر مصنوع تبدیل شد.<ref>شمیسا، سبک‌شناسی شعر، ۸۱.</ref> از قرن هشتم (مقارن حمله [[مغول]] به ایران) تا دوره صفویه، نثر به‌تدریج روی به انحطاط نهاد و نثر ساده، اما معیوب رواج یافت.<ref>آژند، ادبیات نوین، ۱۲۴.</ref>
+در قرن چهارم هجری، صنایع لفظی در نثر رواج یافت<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۱۱۷.</ref> و از قرن ششم به بعد دوره نثر فنی آغاز شد که خود به دوره‌ها و سبک‌های مختلفی تقسیم شده است.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۱۵۷.</ref> سجع و توازن، اقتباس از [[قرآن|آیات]] و [[حدیث|احادیث]] و درج شعر و امثال در متن، از بارزترین ویژگی‌های نثر فنی به‌شمار می‌آیند.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۱۶۰–۱۶۱.</ref> این نثر از پایان قرن هفتم دچار تکلف بیشتر و به‌تدریج به نثر مصنوع تبدیل شد.<ref>شمیسا، سبک‌شناسی شعر، ۸۱.</ref> از قرن هشتم (مقارن حمله مغول به [[ایران]]) تا [[صفویه|دوره صفویه]]، نثر به‌تدریج روی به انحطاط نهاد و نثر ساده، اما معیوب رواج یافت.<ref>آژند، ادبیات نوین، ۱۲۴.</ref>
-پایه‌های ساده‌نویسیِ درست و صحیح در میانه [[دوره قاجار]] و با پیشگامی [[قائم‌مقام فراهانی]] نهاده شد.<ref>شمیسا، سبک‌شناسی شعر، ۲۴۱–۲۴۳.</ref> در دوره [[نهضت مشروطه]]، عواملی چون صنعت چاپ، نهضت ترجمه و روزنامه‌نویسی تأثیری مثبت بر روند ساده‌نویسیِ نثر گذاشت<ref>رحیمیان، ادوار نثر فارسی، ۳–۴.</ref>؛ همچنین سبک نثر در قصه‌ها ساده و محاوره‌ای بود و محققان و نویسندگان این دوره، نوع جدیدی از نثر علمی را همراه با بی‌تکلفی و توانایی زیاد به کار گرفتند و معیاری برای محققان بعدی به جای گذاشتند.<ref>آژند، ادبیات نوین، ۱۳۲.</ref>
+پایه‌های ساده‌نویسیِ درست و صحیح در میانه [[دوره قاجار]] و با پیشگامی قائم‌مقام فراهانی نهاده شد.<ref>شمیسا، سبک‌شناسی شعر، ۲۴۱–۲۴۳.</ref> در دوره [[نهضت مشروطه]]، عواملی چون صنعت چاپ، نهضت ترجمه و روزنامه‌نویسی تأثیری مثبت بر روند ساده‌نویسیِ نثر گذاشت<ref>رحیمیان، ادوار نثر فارسی، ۳–۴.</ref>؛ همچنین سبک نثر در قصه‌ها ساده و محاوره‌ای بود و محققان و نویسندگان این دوره، نوع جدیدی از نثر علمی را همراه با بی‌تکلفی و توانایی زیاد به کار گرفتند و معیاری برای محققان بعدی به جای گذاشتند.<ref>آژند، ادبیات نوین، ۱۳۲.</ref>
 == انواع نثر و ویژگی‌های آن ==
 نثر به‌طور کلی چهار نوع است: نثر محاوره‌ای، نثر خطابه، نثر مرسل و نثر فنی. نثر محاوره‌ای نثری است که در آن لفظ در خدمت ارائه معنا است و قواعد دستوری به‌طور کامل در آن رعایت نمی‌شود.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۵۳–۵۷.</ref> نثر خطابه نثری فصیح و خوش‌آهنگ و بسیار پاکیزه و دور از تکرارهای زاید و کلمات سبک و مبتذل است.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۵۴.</ref> نثر مرسل نثری است که در آن معانی و مفاهیم، با وضوح و به دور از پیچیدگی و لفظ‌پردازی، با نظمی منطقی بیان می‌شود و موازین دستوری در آن کاملاً رعایت می‌شود. این نثر به دو نوع مرسل ساده و مرسل عالی تقسیم می‌شود.<ref>شمیسا، سبک‌شناسی شعر، ۲۴.</ref> نثر فنی نثری است که در آن توجه به آراستن لفظ بیش از ارائه معناست و کلام آمیخته به سجع و صنایع لفظی است و به همین دلیل دریافتن معنای این نثرها دشوار است.<ref>خطیبی، فن نثر، ۱/۵۷.</ref> ادبیات امام‌خمینی را می‌توان در دو حوزه نثر نوشتاری و نثر گفتاری بررسی کرد:
-* [[نثر نوشتاری]]: آثار نوشتاری امام‌خمینی از حیث زبان به چند دسته تقسیم می‌شوند:
+* نثر نوشتاری: آثار نوشتاری امام‌خمینی از حیث زبان به چند دسته تقسیم می‌شوند:
-* متون عربی: شامل آثار تخصصی ازجمله [[مصباح الهدایه الی الخلافة و الولایه]]، [[شرح دعاء السحر]]؛
+* متون عربی: شامل آثار تخصصی ازجمله [[مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة (کتاب)|مصباح الهدایه الی الخلافة و الولایه]]، [[شرح دعاء السحر]]؛
 * متون تخصصی فارسی: مانند [[شرح چهل حدیث]]، [[آداب الصلاة]]؛
-* نامه‌ها و پیام‌های کتبی<ref>رحیمی، امام‌خمینی و عرفان اسلامی، ۵۰ و ۵۱.</ref> که در صحیفه امام{{ببینید|متن=ببینید|صحیفه امام}} گردآوری شده است. این آثار در موضوعات مختلف اخلاقی، عرفانی، فقهی، فلسفی، سیاسی و اجتماعی است.<ref>انصاری، حدیث بیداری، ۲۱۴.</ref> [[نثر نوشتاری امام‌خمینی]] به دلیل تنوع، دارای سبک‌های متفاوتی است. هریک از آثار ایشان سبکی منحصر به فرد دارد. در مجموع می‌توان گفت سبک ایشان، مرسل و ساده محاوره‌ای با رگه‌هایی از نثر مسجع و گاه آراسته است.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۳.</ref> تکیه بر آیات و احادیث و دعاها و روایات و نیز به‌کارگیری لغات و ترکیبات عربی، از ویژگی‌های نثر امام‌خمینی است.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۳۱ و ۴۲.</ref>
+* نامه‌ها و پیام‌های کتبی<ref>رحیمی، امام‌خمینی و عرفان اسلامی، ۵۰ و ۵۱.</ref> که در [[صحیفه امام]] گردآوری شده است. این آثار در موضوعات مختلف اخلاقی، عرفانی، فقهی، فلسفی، سیاسی و اجتماعی است.<ref>انصاری، حدیث بیداری، ۲۱۴.</ref> نثر نوشتاری امام‌خمینی به دلیل تنوع، دارای سبک‌های متفاوتی است. هریک از آثار ایشان سبکی منحصر به فرد دارد. در مجموع می‌توان گفت سبک ایشان، مرسل و ساده محاوره‌ای با رگه‌هایی از نثر مسجع و گاه آراسته است.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۳.</ref> تکیه بر آیات و احادیث و دعاها و [[حدیث|روایات]] و نیز به‌کارگیری لغات و ترکیبات عربی، از ویژگی‌های نثر امام‌خمینی است.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۳۱ و ۴۲.</ref>
-یکی از ویژگی‌های نثر نوشتاری امام‌خمینی، تعبیرها و ترکیب‌های زیبا و گاه نوآورانه است،<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۷.</ref> مثلِ درخت جهنمی [[استعمار]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۰.</ref> قاموس [[شهادت]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۲.</ref> شهدا در قهقهه مستانه،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۴۷.</ref> مدرسه عشق،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۴۵.</ref> اسلام پابرهنگان، [[اسلام ناب محمدی]]، [[اسلام آمریکایی]]، عارفان مبارزه‌جو، [[مرفهین بی‌درد]].<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۱.</ref> با گذشت زمان بر پختگی و رسایی نثر امام‌خمینی افزوده شد؛ چنان‌که نوشته‌های متاخر ایشان از نظر ادبی شیواتر و از نظر ریتم، آهنگین‌ترند.<ref>تاجدینی، بذر مشاهده، ۳۳۸.</ref> تالیفات عربی امام‌خمینی، اگرچه از نثر معمول حوزوی برخوردار است، در عین حال لغت‌ها و ترکیبات ادبی و مسجع، به‌خصوص در آثار عرفانی ایشان کاملاً مشهود و زیبایی بیشتر این آثار را موجب شده است.
+یکی از ویژگی‌های نثر نوشتاری امام‌خمینی، تعبیرها و ترکیب‌های زیبا و گاه نوآورانه است،<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۷.</ref> مثلِ درخت جهنمی [[استعمار]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۰.</ref> قاموس [[شهادت]]،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۲.</ref> شهدا در قهقهه مستانه،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۴۷.</ref> مدرسه عشق،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۴۵.</ref> اسلام پابرهنگان، [[اسلام ناب محمدی]]، [[اسلام آمریکایی]]، عارفان مبارزه‌جو، مرفهین بی‌درد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۱.</ref> با گذشت زمان بر پختگی و رسایی نثر امام‌خمینی افزوده شد؛ چنان‌که نوشته‌های متاخر ایشان از نظر ادبی شیواتر و از نظر ریتم، آهنگین‌ترند.<ref>تاجدینی، بذر مشاهده، ۳۳۸.</ref> تالیفات عربی امام‌خمینی، اگرچه از نثر معمول حوزوی برخوردار است، در عین حال لغت‌ها و ترکیبات ادبی و مسجع، به‌خصوص در آثار عرفانی ایشان کاملاً مشهود و زیبایی بیشتر این آثار را موجب شده است.
-* [[نثر گفتاری]]: [[امام‌خمینی]] افزون بر آثار علمی که مختص جامعه نخبگان است، به ارائه اهداف، اندیشه‌ها و برنامه‌های خود با زبانی همه‌فهم، در قالب سخنرانی‌ها و پیام‌های شفاهی پرداخت و توانست حمایت توده‌های مردم را برای تحقق اهداف و آرمان‌هایش جلب کند.<ref>رحیمی، امام‌خمینی و عرفان اسلامی، ۵۳.</ref> آثار شفاهی ایشان نثر محاوره‌ای و بسیار ساده دارد.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۸.</ref> ایشان در سخنرانی‌ها، ضمن برخورداری از بیانی قوی، ساده و روان، بلندترین مطالب [[عرفان]]، [[اخلاق]] و [[سیاست]] را در قالب محاوره و به زبان ساده بیان می‌کرد. در کنار این سادگی و روانی جمله‌ها، برخی از ضعف‌های دستوری نیز در سخنرانی‌های ایشان به چشم می‌خورد؛ ازجمله به کار بردن جمله‌های بسیار بلند که گاه به شانزده سطر و بیشتر می‌رسد،<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۴.</ref> حذف فعل با قرینه و سیار بی‌قرینه، به‌کارگیری فعل مفرد برای فاعل جمع و ارجاع ضمیر جاندار برای بی‌جان.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۵–۱۵۱.</ref> این ویژگی نیز به تفاوت گفتار و نوشتار بر می‌گردد. جابه‌جایی سازه‌های دستوری در نحو گفتار بیش از نحو نوشتار اتفاق می‌افتد. معمولاً نوشتار از گفتار، به نحو پایه وفادارتر است. اقتضای حال و عوامل گفتمانی تأثیر بسزایی در جابه‌جایی دستوری در سخن دارند.<ref>فتوحی، سبک‌شناسی، ۲۸۳.</ref>
+* نثر گفتاری: [[امام‌خمینی]] افزون بر آثار علمی که مختص جامعه نخبگان است، به ارائه اهداف، اندیشه‌ها و برنامه‌های خود با زبانی همه‌فهم، در قالب سخنرانی‌ها و پیام‌های شفاهی پرداخت و توانست حمایت توده‌های مردم را برای تحقق اهداف و آرمان‌هایش جلب کند.<ref>رحیمی، امام‌خمینی و عرفان اسلامی، ۵۳.</ref> آثار شفاهی ایشان نثر محاوره‌ای و بسیار ساده دارد.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۸.</ref> ایشان در سخنرانی‌ها، ضمن برخورداری از بیانی قوی، ساده و روان، بلندترین مطالب [[عرفان]]، [[اخلاق]] و [[سیاست]] را در قالب محاوره و به زبان ساده بیان می‌کرد. در کنار این سادگی و روانی جمله‌ها، برخی از ضعف‌های دستوری نیز در سخنرانی‌های ایشان به چشم می‌خورد؛ ازجمله به کار بردن جمله‌های بسیار بلند که گاه به شانزده سطر و بیشتر می‌رسد،<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۴.</ref> حذف فعل با قرینه و سیار بی‌قرینه، به‌کارگیری فعل مفرد برای فاعل جمع و ارجاع ضمیر جاندار برای بی‌جان.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۴۵–۱۵۱.</ref> این ویژگی نیز به تفاوت گفتار و نوشتار بر می‌گردد. جابه‌جایی سازه‌های دستوری در نحو گفتار بیش از نحو نوشتار اتفاق می‌افتد. معمولاً نوشتار از گفتار، به نحو پایه وفادارتر است. اقتضای حال و عوامل گفتمانی تأثیر بسزایی در جابه‌جایی دستوری در سخن دارند.<ref>فتوحی، سبک‌شناسی، ۲۸۳.</ref>
 به‌طور کلی در سبک‌شناختی نثر نوشتاری و گفتاری امام‌خمینی، دو نکته اهمیت دارد:
@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 == تجلی عرفان در نثر امام‌خمینی ==
-[[ادبیات فارسی]] آمیخته با عرفان است؛ بنابراین این دو را با هم می‌شناسند. آثار عرفانی فارسی اعم از نثر و نظم، از مهم‌ترین منابع ادبیات فارسی به‌شمار می‌روند. عرفان یکی از قلمروهای اندیشه امام‌خمینی است که هم در نظم و هم در نثر (فارسی و عربی) ایشان مجال ظهور یافته است. آثار عرفانی امام‌خمینی، دارای نثری پخته، فنی و شیواست که پیچیدگی‌های مباحث و دیدگاه‌های عرفانی را با قلمی روان به مخاطب عرضه می‌کند. سجع و هماهنگی الفاظ در عین پختگی و وزن علمی، به‌خصوص در برخی آثار عرفانی ایشان، مانند مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایه که به [[زبان عربی]] است، از نمودهای روشن توانایی نگارنده است.<ref>غفوریان، مبانی و ویژگی‌های، ۳۴–۳۵.</ref>
+ادبیات فارسی آمیخته با [[عرفان]] است؛ بنابراین این دو را با هم می‌شناسند. آثار عرفانی فارسی اعم از نثر و نظم، از مهم‌ترین منابع ادبیات فارسی به‌شمار می‌روند. عرفان یکی از قلمروهای اندیشه امام‌خمینی است که هم در نظم و هم در نثر (فارسی و عربی) ایشان مجال ظهور یافته است. آثار عرفانی امام‌خمینی، دارای نثری پخته، فنی و شیواست که پیچیدگی‌های مباحث و دیدگاه‌های عرفانی را با قلمی روان به مخاطب عرضه می‌کند. سجع و هماهنگی الفاظ در عین پختگی و وزن علمی، به‌خصوص در برخی آثار عرفانی ایشان، مانند [[مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة (کتاب)|مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایه]] که به زبان عربی است، از نمودهای روشن توانایی نگارنده است.<ref>غفوریان، مبانی و ویژگی‌های، ۳۴–۳۵.</ref>
-امام‌خمینی اگرچه سال‌ها [[فلسفه]] را در سطح عالی تدریس کرده و در [[اصول فقه]] توانمند بوده و تالیفات مفصلی در [[فقه]] دارد، اما از آنجاکه شاکله تفکر ایشان را اندیشه‌های عرفانی ساخته است، نگاه ایشان به جهان، انسان، علوم، اقتصاد، سیاست و هنر، نگاهی عرفانی است.<ref>تاجدینی، بذر مشاهده، ۳۲۸.</ref> در آثار ایشان تلفیق روح شاعرانه و قاطعیت سیاسی تحت تأثیر عرفان به‌خوبی مشاهده می‌شود؛ همچنین در سلوک عملی و نیز در نثر ایشان تلفیق فلسفه و عرفان، سیاست و [[دیانت]]، حکومت و [[زهد]] وجود دارد.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۹۴.</ref>
+امام‌خمینی اگرچه سال‌ها [[فلسفه]] را در سطح عالی تدریس کرده و در [[اصول فقه]] توانمند بوده و تالیفات مفصلی در [[فقه]] دارد، اما از آنجاکه شاکله [[تفکر]] ایشان را اندیشه‌های عرفانی ساخته است، نگاه ایشان به جهان، انسان، [[علوم]]، [[اقتصاد]]، [[سیاست]] و [[هنر]]، نگاهی عرفانی است.<ref>تاجدینی، بذر مشاهده، ۳۲۸.</ref> در آثار ایشان تلفیق روح شاعرانه و قاطعیت سیاسی تحت تأثیر عرفان به‌خوبی مشاهده می‌شود؛ همچنین در سلوک عملی و نیز در نثر ایشان تلفیق فلسفه و عرفان، سیاست و دیانت، حکومت و [[زهد]] وجود دارد.<ref>اسدی، پژوهشی در شیوه‌های ادبی آثار امام، ۱۹۴.</ref>
 == رسالت ادبیات ==
-امام‌خمینی در راستای رسالت ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، نویسندگان و گویندگان را در معرفی صحیح اسلام مسئول می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۲۵.</ref> و از آنان می‌خواست با نثر خود برای اسلام تبلیغ کنند و در گسترش آن بکوشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۸۸، ۱۹۱؛ ۷/۴۶۴ و ۱۰/۱۲۵.</ref>؛ چنان‌که نویسندگان باید به آرمان‌های [[انقلاب اسلامی]] متعهد باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۴۹، ۱۵۶ و ۲۱/۴۴۱.</ref> و از قلم خود در راه بیداری<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۴۳ و ۱۷/۳۱۰.</ref> و آزادی ملت و تبیین تعالیم اسلامی<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۸۸.</ref> استفاده کنند. آنان باید به ملت انگیزه دهند و با قلم و زبان خویش ملت را پیش برند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۳۷ و ۱۲/۲۶۵.</ref> مردم را از فرهنگ خود آگاه کنند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۲۰ و ۱۳/۳۹–۴۰.</ref> مسائل و مشکلات کشور را با مردم مطرح کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۹ و ۱۷/۳۱۰.</ref> و در جهت صلاح این مردم قلم بزنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۹۱.</ref>
+امام‌خمینی در راستای رسالت ادبیات، دین و مبانی ارتباطات، نویسندگان و گویندگان را در معرفی صحیح اسلام مسئول می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۲۵.</ref> و از آنان می‌خواست با نثر خود برای اسلام تبلیغ کنند و در گسترش آن بکوشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۸۸، ۱۹۱؛ ۷/۴۶۴ و ۱۰/۱۲۵.</ref>؛ چنان‌که نویسندگان باید به آرمان‌های [[انقلاب اسلامی]] متعهد باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۴۹، ۱۵۶ و ۲۱/۴۴۱.</ref> و از قلم خود در راه بیداری<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۴۳ و ۱۷/۳۱۰.</ref> و آزادی ملت و تبیین تعالیم اسلامی<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۸۸.</ref> استفاده کنند. آنان باید به ملت انگیزه دهند و با قلم و زبان خویش ملت را پیش برند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۳۷ و ۱۲/۲۶۵.</ref> [[مردم]] را از [[فرهنگ]] خود آگاه کنند،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۳۲۰ و ۱۳/۳۹–۴۰.</ref> مسائل و مشکلات کشور را با مردم مطرح کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۲۴۹ و ۱۷/۳۱۰.</ref> و در جهت صلاح این مردم قلم بزنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۹۱.</ref>
-از سوی دیگر، در ادبیات متعهدانه امام‌خمینی، ترسیم شخصیت والای [[پیامبران(ع)]] و [[امامان(ع)]] چه به صورت کلی و چه به صورت موردی و مشخص در بیان و قلم ایشان جلوه خاصی دارد.<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۹.</ref> کاربردهای دیگر نثر ایشان عبارت‌اند از: تبیین فرهنگ [[جهاد]] و [[شهادت]]،<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۳۱.</ref> هدایت [[امت]]،<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۶.</ref> ثبت رویدادهای تاریخ انقلاب<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۶.</ref> و ایجاد انگیزه در مردم برای تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی.<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۳.</ref>
+از سوی دیگر، در ادبیات متعهدانه امام‌خمینی، ترسیم شخصیت والای [[پیامبران(ع)]] و [[امامان(ع)]] چه به صورت کلی و چه به صورت موردی و مشخص در بیان و قلم ایشان جلوه خاصی دارد.<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۹.</ref> کاربردهای دیگر نثر ایشان عبارت‌اند از: تبیین فرهنگ [[جهاد]] و [[شهادت]]،<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۳۱.</ref> [[هدایت]] امت،<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۶.</ref> ثبت رویدادهای تاریخ انقلاب<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۶.</ref> و ایجاد انگیزه در مردم برای تحقق آرمان‌های [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]].<ref>محدثی، نشر ادبی امام‌خمینی، ۵۱۳.</ref>
-[[امام‌خمینی]] با اشاره به سوء استفاده [[رژیم پهلوی]] از نویسندگان و شاعران، آزادی بیانِ ظاهری این نویسندگان را با هدف پاک‌نشان‌دادن [[محمدرضا پهلوی]] ارزیابی می‌کرد و معتقد بود بعضی از این نویسندگان ابزار دست رژیم بودند و به انحراف اذهان مردم می‌پرداختند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۶۰–۲۶۱.</ref> به باور ایشان بسیاری از نویسندگان و شاعران دوره پهلوی، در جهت نابودی [[روحانیت]] قلم زدند و رژیم در ایجاد [[تفرقه]] و شکاف میان روحانیان و دانشگاهیان، از نویسندگان بهره فراوان برد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۲۰ و ۱۷/۴.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|نویسندگان}}
+[[امام‌خمینی]] با اشاره به سوء استفاده [[رژیم پهلوی]] از نویسندگان و شاعران، آزادی بیانِ ظاهری این نویسندگان را با هدف پاک‌نشان‌دادن [[محمدرضا پهلوی]] ارزیابی می‌کرد و معتقد بود بعضی از این نویسندگان ابزار دست رژیم بودند و به [[انحراف]] اذهان مردم می‌پرداختند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۶۰–۲۶۱.</ref> به باور ایشان بسیاری از نویسندگان و شاعران دوره پهلوی، در جهت نابودی [[روحانیت]] قلم زدند و رژیم در ایجاد [[تفرقه]] و شکاف میان روحانیان و دانشگاهیان، از نویسندگان بهره فراوان برد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۲۰ و ۱۷/۴.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|نویسندگان}}
 == پانویس ==
@@ خط ۶۳: / خط ۶۴: @@
 == پیوند به بیرون ==
-اعظم بابایی، مقاله «[https://books.khomeini.ir/books/10001/574/ ادبیات امام‌خمینی]»، دانشنامه امام‌خمینی (ره)، ج۱، ص۵۷۴–۵۷۷.
+* اعظم بابایی، مقاله «[https://books.khomeini.ir/books/10001/574/ ادبیات امام‌خمینی]»، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۱، ص۵۷۴–۵۷۷.
 [[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]
 [[رده:مقاله‌های جلد اول دانشنامه]]