اسدالله بیات

اسدالله بیات

اطلاعات فردی
تاریخ تولد	۱۳۲۰ش
زادگاه	یکی از روستاهای زنجان
اطلاعات علمی
استادان	سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، احمد پایانی اردبیلی، مصطفی اعتمادی، شیخ حسین نوری، سیدمحمدحسین طباطبایی، حسینعلی منتظری، مرتضی مطهری، امام‌خمینی و...
محل تحصیل	زنجان و قم
تألیفات	معرفت‌الله، نظام اقتصادی در اسلام، امام و امامت از دیدگاه قرآن و سنت، خودسازی، علیت در اندیشه فیلسوفان شرق، منابع دولت اسلامی، انسان در قرآن، و...
سایر	تدریس خارج
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسی	مبارزه با رژیم پهلوی، حمایت از نهضت امام‌خمینی، نماینده مجلس شورای اسلامی و عضویت در مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم
اجتماعی	مرجعیت
وبگاه رسمی	https://bayat.info

اسدالله بیات، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.

تولد و تحصیل

اسدالله بیات در سال ۱۳۲۰ش، در خانواده‌ای کشاورز در یکی از روستاهای شهر زنجان به دنیا آمد. خواندن و نوشتن و روخوانی قرآن کریم، گلستان سعدی، تاریخ معجم و... را در مکتب‌خانه‌ی زادگاهش آموخت. او در سال ۱۳۳۳ش همراه خانواده به شهر زنجان نقل مکان کرد و از همان سال وارد حوزه علمیه آن شهر شد و دروس مقدمات و سطوح اولیه؛ ادبیات عرب، صرف و نحو، منطق کبری، حاشیه ملاعبدالله، منظومه، معالم، قوانین محقق قمی، لمعتین و همچنین ریاضیات را نزد استادان نامدار آن روز زنجانمحمد مفتح چون شیخ یعقوبعلی جباری، شیخ عبدالحمید قائمی، میرزا احمد رشوندی زنجانی، میرزا احمد زنجانی و میرزاعلی نقی حلّی زنجانی فراگرفت.

مهاجرت به قم

پس از شش سال تحصیل در زنجان، راهی قم شد و دروس سطح عالی را نزد سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، شیخ احمد پایانی، مصطفی اعتمادی و شیخ حسین نوری تکمیل کرد. در دروس عقلی و تفسیر نیز از شاگردان علامه سیدمحمدحسین طباطبایی، حسینعلی منتظری، مرتضی مطهری و شیخ محمد اسماعیل صائنی بود. آنگاه در درس خارج امام‌خمینی حاضر شد.

وی به احتمال زیاد در سال‌های نخست دهه ۱۳۴۰ (۱۳۴۰-۱۳۴۳ش) در درس خارج اصول امام‌خمینی حاضر می‌شد. او درباره نقد و بررسی آرای دیگر فقها و علما توسط امام‌خمینی می‌گوید:

«حضرت امام در باب اصول وقتی که اسامی بزرگان و علمایی را مانند شیخ‎ ‏محمدتقی صاحب حاشیه یا محقق غروی اصفهانی (کمپانی) را می‌بردند و آراء‎ ‏آنان را مطرح می‌کردند، درست یادم هست که آستینشان را بالا می‌زدند و مانند دو‎ ‏پهلوان علمی شروع می‌کردند به نقد و بررسی آنها، اما تماماً با احترام و بزرگی از آنان‎ ‏یاد می‌کردند».

درباره رویکرد امام‌خمینی به اشکال شاگردان می‌گوید:

«ارتباط امام با شاگردانشان تنها رابط تعلیم و تربیت نبود، بلکه رابطه‎ ‏مریدی و مرادی بود.... امکان نداشت کسالت، ناراحتی یا غیبتی از شاگردان باشد و امام از آن اطلاع‎ ‏پیدا‏ ‏نکند. کسی را دنبال ایشان می‌فرستاد و یا در منزل شاگرد حضور پیدا‎ ‏می‌کردند.... شاگرد اگر حرف حسابی می‌زد، امام تقدیر می‌کردند و میدان و فرصت بیشتری‎ ‏می‌دادند. حضرت امام گاهی روی اشکال یکی از شاگردان، دو روز صحبت‎ ‏می‌کردند. اگر کسانی اشکال می‌کردند و امام احساس می‌کردند که ایشان مطلب را‎ ‏اصلاً درک نکرده است (در صورتی که مطلب دقیقاً برای جلسه جا افتاده است) از‎ ‏اشکال رد می‌شدند».

او هم‌زمان با درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی، در درس خارج سیدمحمد محقق داماد، شیخ مرتضی حائری، میرزا هاشم آملی، سیدکاظم شریعتمداری، شیخ محمدعلی اراکی و سیدمحمدرضا گلپایگانی شرکت می‌کرد.

فعالیت مبارزاتی

بیات زنجانی که در سال‌های ۱۳۴۲-۱۳۴۳ ش به بیت امام‌خمینی رفت‌وآمد داشت، در سال ۱۳۴۳ش و پس از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، همراه با جمعی از علما و محصلان زنجانی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امیرعباس هویدا، تبعید امام‌خمینی را اقدامی خلاف قانون و شرع دانست و ضمن محکوم کردن آن اقدام، خواستار بازگرداندن ایشان به کشور و آزادی دیگر زندانیان سیاسی شد. در همان سال، پس از صدور حکم اعدام برای متهمان ترور حسنعلی منصور، همراه با جمعی از روحانیان در بیت سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی متحصن شد که بیست روز ادامه داشت. در مهر ۱۳۴۴ نیز پس از عزیمت امام‌خمینی به نجف اشرف همراه با جمعی از فضلا و محصلان زنجانی حوزه علمیه قم نامه‌ای به امام‌خمینی ارسال کرد و بار دیگر تبعید ایشان را محکوم کرد و با اشاره به وضعیت مناسب نجف اشرف، خرسندی خود را از حضور ایشان در جوار حرم علوی ابراز نمود. وی در سال‌های دهه چهل، به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و اولین بار در سال ۱۳۵۱ش و به جرم فعالیت علیه حکومت پهلوی دستگیر و زندانی شد و مدت یک سال در زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری و زندان قصر زندانی بود.

او پس از آزادی ممنوع‌المنبر شد ولی دست از مبارزه نکشید و در انتقال اعلامیه‌های امام‌خمینی به زنجان نقش داشت. در سال ۱۳۵۷ش به سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت و به نوشته مؤلف تاریخ انقلاب اسلامی در زنجان، آن سخنرانی‌ها «در حکم رعدوبرق‌های طوفانی بود». او ازجمله در تظاهرات تاسوعای ۱۳۵۷ش در زنجان سخنرانی کرد. و در پایان تظاهرات مردم زنجان در عاشورای آن سال، قطعنامه روحانیان زنجان را قرائت کرد. در آن قطعنامه، روحانیان زنجانی خواستار برقراری حکومت اسلامی به رهبری امام‌خمینی شده بودند. ساواک در گزارشی که از این تظاهرات تهیه کرد، از اسدالله بیات با عنوان «یکی از روحانیون قشری و افراطی زنجان» نام برد.

فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران

اسدالله بیات پس از پیروزی انقلاب اسلامی در کمیته‌های انقلاب اسلامی در زنجان به فعالیت پرداخت. او که در آن روزها از اعضای جامعه روحانیت زنجان بود، در قالب حزب جمهوری اسلامی به فعالیت در زنجان ادامه داد. در اولین دوره انتخابات شورای شهر در مهر ۱۳۵۸، از سوی مردم زنجان به عضویت در شورای شهر زنجان برگزیده شد. در نخستین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز از سوی مردم ماه‌نشان در استان زنجان به نمایندگی برگزیده شد. در دومین دوره مجلس شورای اسلامی هم نمایندگی مردم زنجان را بر عهده داشت. و در آن دوره به‌عنوان منشی، در هیئت‌رئیسه مجلس عضو بود. بیات در سومین دوره مجلس شورای اسلامی نیز از سوی مردم زنجان و طارم علیا به نمایندگی برگزیده شد. او سال‌های اول و دوم آن دوره به‌عنوان منشی در هیئت‌رئیسه عضویت داشت و در سال سوم و چهارم آن دوره از سوی نمایندگان به‌عنوان نایب‌رئیس دوم مجلس شورای اسلامی انتخاب شد. هم‌زمان ریاست کمیسیون‌های تخصصی مجلس شورای اسلامی مانند آئین‌نامه داخلی مجلس، تعاون، قضائی و پیشگیری از وقوع جرم را بر عهده داشت و از سوی مجلس شورای اسلامی در شوراهای سرپرستی و نظارت بر سازمان صداوسیما، شورای فرهنگ عمومی کشور و برخی از شوراهای مشورتی و تصمیم‌گیری شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور عضویت داشت.

بیات زنجانی که در ۲۱ آذر ۱۳۶۷ از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرده بود، در ۱۳۶۸ش از سوی مجلس شورای اسلامی به عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی انتخاب شد. او در کنار سمت‌های قانون‌گذاری و اجرائی فوق، در تأسیس مجمع روحانیون مبارز نقش داشت و از اعضای شورای مرکزی آن تشکل بود. همچنین در شورای مرکزی مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم و شورای مرکزی مجمع نمایندگان ادوار مجلس شورای اسلامی نیز عضویت داشت. وی پس از پایان دوره سوم مجلس شورای اسلامی به فعالیت‌های علمی روی آورد و ضمن نگارش و تحریر دو رساله، در مرتبه استادیاری دانشگاه به تدریس، تحقیق و راهنمایی علمی دانشجویان می‌پرداخت و مدیریت گروه پژوهشی «اندیشه سیاسی در اسلام» را در پژوهشکده امام‌خمینی و انقلاب اسلامی بر عهده داشت. او هم‌اکنون در حوزه علمیه قم به تدریس خارج فقه و اصول اشتغال دارد و از مراجع تقلید صاحب رساله است.

تألیفات

برخی از تألیفات اسدالله بیات عبارت است از:

معرفت‌الله، نظام اقتصادی در اسلام، امام و امامت از دیدگاه قرآن و سنت، خودسازی، علیت در اندیشه فیلسوفان شرق، منابع دولت اسلامی، انسان در قرآن، اصول عقاید (توحید)، مناسک حج، اندیشه سیاسی اسلام و مدینه النبی، سیری در مبانی اندیشه سیاسی اسلام، نظام سیاسی اسلام، میزان عدالت، دراسات فی علم الاصول در ۵ جلد، القرآن فی القرآن، تشیع علوی، تعلیقات علی العروه الوثقی در دو جلد، حضور حاضر و الفقه الارقی (تعلیقات علی عروه‌الوثقی).