حسین تفویضی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | حسین تفویضی |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امامخمینی |
| محل تحصیل | حوزه علمیه قم، حوزه علمیه نجف |
حسین تفویضی، از شاگردان درس اخلاق و احتمالاً خارج فقه امامخمینی.
تحصیل
حسین تفویضی یکی از شاگردان امامخمینی بود و به این سبب از ایشان با عنوان «استاد معظم» نام میبرد. درباره او اطلاعات زیادی در دست نیست.
تفویضی در سال ۱۳۲۱ش برای تحصیل دروس حوزوی وارد مدرسه فیضیه شد، ولی درباره درسهایی که آنجا خواند و همچنین استادان او اطلاعاتی در دست نیست. او از نخستین روزهای ورود به آن مدرسه در درس اخلاق امامخمینی که روزهای پنجشنبه و جمعه در مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه تشکیل میشد، حضور مییافت.
تفویضی درباره نحوه آشنایی با درس اخلاق امامخمینی میگوید:
«در سال ۱۳۲۱ش برابر ۱۳۶۱ق برای تحصیل به حوزه علمیه قم وارد و در مدرسه فیضیه حجره گرفتم و مشغول درس شدم. در یک روز تعطیلی دیدم آقایان طلاب به طرف مدرسه هجوم میبرند و از بیرون فیضیه هم افراد بازاری به جمعیت طلاب افزوده میشدند. از کسی سؤال کردم سبب اجتماع را. جواب داد: آقا روحالله درس اخلاق میفرمایند. بنده هم شرکت کردم و از همانجا ایشان را شناختم. هفتهای یک روز این درس ادامه داشت، ولی چنان درس انسانسازی بود که در تمام هفته حال خوشی داشتیم و گویا شارژ بودیم. این یکی از لحظههای خوش دوران عمر ما بود که فراموش نمیشود».[۱]
او مدت چهار هفته در درس امامخمینی شرکت کرد، چراکه این درس در همان سال تعطیل شد. درباره حضور حسین تفویضی در درسهای خارج فقه و اصول امامخمینی در قم اطلاعاتی در دست نیست، اما او خاطراتی از درسهای امامخمینی بیان کرده است که نشان از حضور او در درسهای خارج امامخمینی دارد.[۲] تفویضی همچنین در خاطراتش از حضور در عراق در سال ۱۳۴۵ ش سخن گفته است و به نظر میرسد در آن سال در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امامخمینی در مسجد شیخ انصاری نجف اشرف شرکت میکرده است. او درباره درس خارج امامخمینی میگوید:
«استاد گاهی در وسط درس با صدای بلندتر میفرمودند «آقایان تشریف دارند؟» با اینکه همۀ شاگردها پای منبر درس و در حضور ایشان بودیم، ولی ایشان با فراستی که داشتند، مییافتند که آقایان جسمشان اینجاست، ولی خودشان بیرون حوزه درس میباشند و بعضی هم که در خواب و چرت بودند و با هشدار استاد معظم گویا خوابها از خواب بیدار و بیرونرفتهها به جلسه درس برمیگشتند و درس رونق مخصوص به خود را پیدا میکرد».[۳]
پانویس
منابع
- سلسله موی دوست: خاطرات دوران تدریس امامخمینی(س) به نقل از شاگردان، دوستان و منسوبین (۱۳۸۳)، به کوشش مجتبی فراهانی، با مقدمه عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی (س).
- صحیفه دل: خاطرات مکتوب از شاگردان امامخمینی (۱۳۷۹)، ج۱، به کوشش حمید بصیرتمنش، احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشرآثار امامخمینی.