۵۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==آثار فردی و اجتماعی== | ==آثار فردی و اجتماعی== | ||
امامخمینی نماز جمعه را محلی برای طرح مباحث سیاسی و هدایت جمعی<ref> امامخمینی، صحیفه، 4/452.</ref> و فرصتی برای آگاهیبخشی به مسائل اجتماعی، رفع اختلافهای مسلمانان و گرفتاریهای آنان<ref> امامخمینی، صحیفه، 4/447.</ref> و موجب آشنایی مردم با وظایف خویش<ref> امامخمینی، صحیفه، 10/17.</ref> میدانست و بر این باور بود که امامان جمعه عامل تهذیب افراد و جامعهاند<ref> امامخمینی، صحیفه، 19/134.</ref>. ایشان از نماز جمعه با تعابیری همچون «دژ محکم»، «سنگر اسلامی»، «نمایش قدرت سیاسی و اجتماعی اسلام»<ref> امامخمینی، صحیفه، 9/492.</ref>، «اجتماع سیاسی»<ref> امامخمینی، صحیفه، 18/425.</ref>، «فریضه الهی»<ref> امامخمینی، صحیفه، 10/225.</ref>، «امر مهم»<ref> امامخمینی، صحیفه، 17/212.</ref>، «در رأس همه امور»<ref> امامخمینی، صحیفه، 18/195.</ref>، «پایگاه بزرگ سعادت و سیاست اسلام»<ref> امامخمینی، صحیفه، 20/287.</ref> و «یکی از برکات بسیار عظیم اسلام»<ref> امامخمینی، صحیفه، 17/104.</ref> یاد کرده است. ایشان نماز جمعه را محل طرح مسائل و مشکلات سیاسی و اجتماعی مربوط به کشور و منطقه میدانست و معتقد بود برای حل این مشکلات باید راهکارهای آن نیز در نماز جمعه مطرح شود<ref> امامخمینی، صحیفه، 4/447؛ 9/333 و 10/16.</ref>. ایشان نماز جمعه را پشتوانه محکم و عامل پیشبرد انقلاب اسلامی و بیداری مردم معرفی میکرد<ref> امامخمینی، صحیفه، 9/492 و 16/188.</ref>. این اهتمام ویژه ایشان به نماز جمعه و احیای مجدد آن و راهنماییهای ایشان که به تناسب اقتضائات زمان مطرح میشد، در بالندگی نماز جمعه و بیداری مردم، نقش ویژهای داشت و ضامن بقای انقلاب اسلامی گردید؛ همچنین موجب شد تا اندیشمندان آثار مختلفی را در خصوص تبیین اهمیت نماز جمعه تألیف کنند<ref> | امامخمینی نماز جمعه را محلی برای طرح مباحث سیاسی و هدایت جمعی<ref> امامخمینی، صحیفه، 4/452.</ref> و فرصتی برای آگاهیبخشی به مسائل اجتماعی، رفع اختلافهای مسلمانان و گرفتاریهای آنان<ref> امامخمینی، صحیفه، 4/447.</ref> و موجب آشنایی مردم با وظایف خویش<ref> امامخمینی، صحیفه، 10/17.</ref> میدانست و بر این باور بود که امامان جمعه عامل تهذیب افراد و جامعهاند<ref> امامخمینی، صحیفه، 19/134.</ref>. ایشان از نماز جمعه با تعابیری همچون «دژ محکم»، «سنگر اسلامی»، «نمایش قدرت سیاسی و اجتماعی اسلام»<ref> امامخمینی، صحیفه، 9/492.</ref>، «اجتماع سیاسی»<ref> امامخمینی، صحیفه، 18/425.</ref>، «فریضه الهی»<ref> امامخمینی، صحیفه، 10/225.</ref>، «امر مهم»<ref> امامخمینی، صحیفه، 17/212.</ref>، «در رأس همه امور»<ref> امامخمینی، صحیفه، 18/195.</ref>، «پایگاه بزرگ سعادت و سیاست اسلام»<ref> امامخمینی، صحیفه، 20/287.</ref> و «یکی از برکات بسیار عظیم اسلام»<ref> امامخمینی، صحیفه، 17/104.</ref> یاد کرده است. ایشان نماز جمعه را محل طرح مسائل و مشکلات سیاسی و اجتماعی مربوط به کشور و منطقه میدانست و معتقد بود برای حل این مشکلات باید راهکارهای آن نیز در نماز جمعه مطرح شود<ref> امامخمینی، صحیفه، 4/447؛ 9/333 و 10/16.</ref>. ایشان نماز جمعه را پشتوانه محکم و عامل پیشبرد انقلاب اسلامی و بیداری مردم معرفی میکرد<ref> امامخمینی، صحیفه، 9/492 و 16/188.</ref>. این اهتمام ویژه ایشان به نماز جمعه و احیای مجدد آن و راهنماییهای ایشان که به تناسب اقتضائات زمان مطرح میشد، در بالندگی نماز جمعه و بیداری مردم، نقش ویژهای داشت و ضامن بقای انقلاب اسلامی گردید؛ همچنین موجب شد تا اندیشمندان آثار مختلفی را در خصوص تبیین اهمیت نماز جمعه تألیف کنند<ref>فیاضی، نماز جمعه؛ خسروی، اهمیت نماز جماعت؛ محمودی، اهمیت نماز و عالم برزخ.</ref>. | ||
ویرایش