۲۱٬۲۱۷
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| محل دفن = | | محل دفن = | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| استادان = | | استادان =[[محمدعلی شاهآبادی]]، [[میرزا باقر آشتیانی]]، [[سیدصدرالدین جزایری]]، [[میرزااحمد آشتیانی]]، [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[امامخمینی|امامخمینی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[میرزا مهدی اصفهانی]]، [[سیدحسین بروجردی]]، [[علامه طباطبایی]] و... | ||
| شاگردان = | | شاگردان =[[سیدمصطفی خمینی]] | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل = | ||
| اجازه روایت از = | | اجازه روایت از = | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
'''محمد صادقی تهرانی'''، از شاگردان درس فلسفه، سطح، اخلاق و خارج فقه امامخمینی. | '''محمد صادقی تهرانی'''، از شاگردان درس فلسفه، سطح، اخلاق و [[درس خارج فقه امامخمینی|خارج فقه امامخمینی]]. | ||
== تولد و خاندان == | == تولد و خاندان == | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
او در سال ۱۳۲۰ش به [[قم]] رفت و در [[درس فلسفه امامخمینی|درس فلسفه (منظومه) امامخمینی]] در حجره خرمآبادیها در [[مدرسه فیضیه]] حضور یافت. آن روز بحث امامخمینی پیرامون باب «اتحاد صفات ذات با هم و اتحاد صفات ذات با ذات» از منظومه ملاهادی سبزواری بود. حضور در درس امامخمینی مقررات خاص خود را داشت و اگرچه امامخمینی در جلسه نخست، از حضور او ممانعت نکرد ولی وقتی تقریر درس نخستین جلسه حضورش در آن درس را به امامخمینی تقدیم کرد، مورد توجه ایشان قرار گرفت و تا پایان آن درس (۱۳۲۴ش)، از محضر ایشان سود برد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۰؛ «قرآن تنهار معیار در تفسیر در گفتوگو با آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی»، ص۹۸-۹۹؛ «امام مرجعیت را ملازم با دخالت در امر سیاست میدانست: ناگفتهها وخاطرههایی از منش علمی و عملی حضرت امامخمینی(ره) و نهضت اسلامی: درگفتوشنود منتشرنشده با مرحوم آیتالله دکتر محمدصادقی تهرانی»»، ص۲۱.</ref> سپس در [[درس اخلاق امامخمینی]] که روزهای پنجشنبه و جمعه در [[مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه]] برگزار میشد، شرکت کرد. مدت کوتاهی هم از درس سطح کفایه امامخمینی بهرهمند شد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، خاطرات آیتالله دکتر صادقی تهرانی، ص۳۰؛ «امام مرجعیت را ملازم با دخالت در امر سیاست میدانست: ناگفتهها وخاطرههایی از منش علمی و عملی حضرت امامخمینی(ره) و نهضت اسلامی: درگفتوشنود منتشرنشده با مرحوم آیتالله دکتر محمدصادقی تهرانی»، ص۲۱.</ref> همزمان در درس مکاسب [[سیدمحمد محقق داماد]] و رسائل شیخ مرتضی حائری یزدی و درس کفایه الاصول [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] حضور مییافت.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۳.</ref> در همان دوران ازسوی امامخمینی مأمور شد برخی از دروس را به [[سیدمصطفی خمینی]] تدریس کند. او در دوران تعطیلات [[حوزه علمیه قم]] به مشهد میرفت و در درس شرح منظومه حکمت میرزا مهدی اصفهانی شرکت میکرد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۱.</ref> | او در سال ۱۳۲۰ش به [[قم]] رفت و در [[درس فلسفه امامخمینی|درس فلسفه (منظومه) امامخمینی]] در حجره خرمآبادیها در [[مدرسه فیضیه]] حضور یافت. آن روز بحث امامخمینی پیرامون باب «اتحاد صفات ذات با هم و اتحاد صفات ذات با ذات» از منظومه ملاهادی سبزواری بود. حضور در درس امامخمینی مقررات خاص خود را داشت و اگرچه امامخمینی در جلسه نخست، از حضور او ممانعت نکرد ولی وقتی تقریر درس نخستین جلسه حضورش در آن درس را به امامخمینی تقدیم کرد، مورد توجه ایشان قرار گرفت و تا پایان آن درس (۱۳۲۴ش)، از محضر ایشان سود برد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۰؛ «قرآن تنهار معیار در تفسیر در گفتوگو با آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی»، ص۹۸-۹۹؛ «امام مرجعیت را ملازم با دخالت در امر سیاست میدانست: ناگفتهها وخاطرههایی از منش علمی و عملی حضرت امامخمینی(ره) و نهضت اسلامی: درگفتوشنود منتشرنشده با مرحوم آیتالله دکتر محمدصادقی تهرانی»»، ص۲۱.</ref> سپس در [[درس اخلاق امامخمینی]] که روزهای پنجشنبه و جمعه در [[مدرس زیر کتابخانه مدرسه فیضیه]] برگزار میشد، شرکت کرد. مدت کوتاهی هم از درس سطح کفایه امامخمینی بهرهمند شد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، خاطرات آیتالله دکتر صادقی تهرانی، ص۳۰؛ «امام مرجعیت را ملازم با دخالت در امر سیاست میدانست: ناگفتهها وخاطرههایی از منش علمی و عملی حضرت امامخمینی(ره) و نهضت اسلامی: درگفتوشنود منتشرنشده با مرحوم آیتالله دکتر محمدصادقی تهرانی»، ص۲۱.</ref> همزمان در درس مکاسب [[سیدمحمد محقق داماد]] و رسائل شیخ مرتضی حائری یزدی و درس کفایه الاصول [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] حضور مییافت.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۳.</ref> در همان دوران ازسوی امامخمینی مأمور شد برخی از دروس را به [[سیدمصطفی خمینی]] تدریس کند. او در دوران تعطیلات [[حوزه علمیه قم]] به مشهد میرفت و در درس شرح منظومه حکمت میرزا مهدی اصفهانی شرکت میکرد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۱.</ref> | ||
صادقی تهرانی پس از استقرار سیدحسین طباطبایی بروجردی در قم، در درس خارج فقه و اصول ایشان حاضر شد و مدت هفت سال به استفاده از درس ایشان پرداخت. مدت کوتاهی نیز در [[درس خارج فقه امامخمینی]] شرکت جست ولی این حضور کوتاه بود.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۸.</ref> | صادقی تهرانی پس از استقرار [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] در قم، در درس خارج فقه و اصول ایشان حاضر شد و مدت هفت سال به استفاده از درس ایشان پرداخت. مدت کوتاهی نیز در [[درس خارج فقه امامخمینی]] شرکت جست ولی این حضور کوتاه بود.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۳۸.</ref> | ||
او در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، در درس تفسیر قرآن [[علامه طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] شرکت میکرد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۴۹.</ref> صادقی تهرانی در سال ۱۳۳۰ ش به تهران بازگشت.<ref>روحانی صدر، «قرآنپژوهان: سیری در زندگینامه آیتالله دکتر محمد صادقی»، ص۵۰.</ref> و در [[ملی شدن صنعت نفت|نهضت ملی شدن صنعت نفت]] در کنار [[سیدابوالقاسم کاشانی]] حضور داشت.<ref>آیتالله کاشانی...، ج۲، ص۸۴۴.</ref> و به سبب همراهی با آیتالله کاشانی، مدتی بازداشت و زندانی شد.<ref>آیتالله کاشانی...، ج۲، ص۸۹۱.</ref> سپس به توصیه آیتالله کاشانی، در آزمون مدرسی دانشکده معقول و منقول شرکت کرد و پس از قبولی در آن آزمون، به تحصیل در آن دانشکده پرداخت و موفق به اخذ لیسانس شد. سپس تحصیلات خود را تا مقطع دکتری ادامه داد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۵۰-۵۱؛ روحانی صدر، «قرآنپژوهان: سیری در زندگینامه آیتالله دکتر محمد صادقی»، ص۴۶-۵۰.</ref> و با دفاع از رسالهاش با عنوان ستارگان از دیدگاه قرآن، موفق به دریافت مدرک دکتری شد. با پایان تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت. همزمان در برخی از مساجد تهران ازجمله مسجد سرپولک و مسجد امینالسلطان جلسات سخنرانی و تفسیر برگزار میکرد که اغلب اعضای جلسات دانشجویان بودند.<ref>روحانی صدر، «قرآنپژوهان: سیری در زندگینامه آیتالله دکتر محمد صادقی»، ص۴۹-۵۱.</ref> در آن سالها از اطرافیان آیتالله کاشانی محسوب میشد.<ref>آیتالله کاشانی به...، ص۸۹۰.</ref> و در جلساتی که در بیت ایشان برگزار میشد شرکت و سخنرانی میکرد.<ref>آیتالله کاشانی به...، ص۸۹۱ و ۸۹۶ و ۹۱۲.</ref> و به عبارتی، منبری ویژه آیتالله کاشانی محسوب میشد.<ref> حجتالاسلاموالمسلمین حاج سیداحمد خمینی به روایت اسناد، ص۹۵.</ref> | او در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، در درس تفسیر قرآن [[علامه طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] شرکت میکرد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۴۹.</ref> صادقی تهرانی در سال ۱۳۳۰ ش به تهران بازگشت.<ref>روحانی صدر، «قرآنپژوهان: سیری در زندگینامه آیتالله دکتر محمد صادقی»، ص۵۰.</ref> و در [[ملی شدن صنعت نفت|نهضت ملی شدن صنعت نفت]] در کنار [[سیدابوالقاسم کاشانی]] حضور داشت.<ref>آیتالله کاشانی...، ج۲، ص۸۴۴.</ref> و به سبب همراهی با آیتالله کاشانی، مدتی بازداشت و زندانی شد.<ref>آیتالله کاشانی...، ج۲، ص۸۹۱.</ref> سپس به توصیه آیتالله کاشانی، در آزمون مدرسی دانشکده معقول و منقول شرکت کرد و پس از قبولی در آن آزمون، به تحصیل در آن دانشکده پرداخت و موفق به اخذ لیسانس شد. سپس تحصیلات خود را تا مقطع دکتری ادامه داد.<ref>روحانی صدر، خاطرات آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی، ص۵۰-۵۱؛ روحانی صدر، «قرآنپژوهان: سیری در زندگینامه آیتالله دکتر محمد صادقی»، ص۴۶-۵۰.</ref> و با دفاع از رسالهاش با عنوان ستارگان از دیدگاه قرآن، موفق به دریافت مدرک دکتری شد. با پایان تحصیل به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت. همزمان در برخی از مساجد تهران ازجمله مسجد سرپولک و مسجد امینالسلطان جلسات سخنرانی و تفسیر برگزار میکرد که اغلب اعضای جلسات دانشجویان بودند.<ref>روحانی صدر، «قرآنپژوهان: سیری در زندگینامه آیتالله دکتر محمد صادقی»، ص۴۹-۵۱.</ref> در آن سالها از اطرافیان آیتالله کاشانی محسوب میشد.<ref>آیتالله کاشانی به...، ص۸۹۰.</ref> و در جلساتی که در بیت ایشان برگزار میشد شرکت و سخنرانی میکرد.<ref>آیتالله کاشانی به...، ص۸۹۱ و ۸۹۶ و ۹۱۲.</ref> و به عبارتی، منبری ویژه آیتالله کاشانی محسوب میشد.<ref> حجتالاسلاموالمسلمین حاج سیداحمد خمینی به روایت اسناد، ص۹۵.</ref> |