ویکی امام خمینی:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۵/۶۴
شیخ فضلالله نوری، فقیه مجاهد و از رهبران نهضت مشروطه و منتقد آن.
فضلالله کجوری مازندرانی معروف به شیخ فضلالله نوری در سال ۱۲۲۲ در روستای لاشک از توابع کجور مازندران به دنیا آمد. تحصیلات حوزوی خود را در حوزه پر رونق بلده نور آغاز کرد و در حوزه تهران به تحصیل ادامه داد و پس از مدتی به همراه پدرزن و دایی خود میرزاحسین نوری، برای ادامه تحصیل رهسپار نجف شد. او در نجف و سامرا، در محضر میرزای شیرازی و دیگر اساتید به تحصیلات عالیه اهتمام ورزید و در همان دوران چندین رساله فقهی و اصولی نوشت و در تدریس نیز جدیت داشت. نوری به دستور میرزای شیرازی در سال ۱۳۶۳ به تهران برگشت و سالها ریاست امور مذهبی مردم را برعهده داشت و با نفوذ فرهنگ بیگانه مخالف بود. او در جریان جنبش تنباکو با مرزاحسن آشتیانی رهبر این قیام در تهران همکاری میکرد و پس از درگذشت او به عنوان مجتهد تراز اول تهران مطرح شد. او در آغاز نهضت مشروطیت از همکاران سیدعبدالله بهبهانی وسیدمحمدطباطبایی بود و تا امضای فرمان مشروطیت توسط مظفرالدینشاه با مشروطه خواهان همراهی میکرد اما با انعقاد مجلس شورای ملی و مطرح شدن نگارش قانون اساسی، کمکم از صنف رهبران نهضت جدا شد. متمم قانون اساسی با اصرار و پیگیری نوری در سال ۱۲۸۶ به تصویب رسید. اما او قانون اساسی را قبول نداشت و پس از تعطیلی مجلس در سال ۱۲۸۷ و ملاقات با محمدعلی شاه اختلافات او با مشروطه خواهان بیشتر شد. پس از پیروزی مشروطهطلبان و خلع محمدعلیشاه از حکومت، حکم بازداشت نوری صادر شد و او محاکمه و به اعدام محکوم شد و در ۱۲۸۸ اعدام و در یکی از حجرههای حرم حضرت معصومه(س) در قم به خاک سپرده شد. امامخمینی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بارها هشدار میداد مبادا مردم، دولت، مسؤلان و علما به گونهای رفتار کنند که وقایع صدر مشروطه دوباره تکرار شود.