کویت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:پروژه سیاسی و اجتماعی using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== اهمیت جغرافیایی کویت == | == اهمیت جغرافیایی کویت == | ||
کویت به دلیل قرار گرفتن در نهایی‌ترین نقطه شمال غربی خلیج فارس و همسایگی با سه کشور ایران، [[عربستان سعودی|عربستان]] و عراق اهمیت استراتژیکی دارد. وجود منابع معدنی و عظیم نفتی و کشف ذخایر گاز طبیعی در کویت نیز از دیگر ویژگی‌های این کشور است. <ref>موسوی، ص۲۱- ۲۰؛ سنان، ص۱۳۶-۱۳۵</ref> زبان رسمی در کویت عربی است<ref>مجتهدزاده، ص۵۷۳</ref> و اغلب مردم این کشور مسلمان‌اند. | کویت به دلیل قرار گرفتن در نهایی‌ترین نقطه شمال غربی خلیج فارس و همسایگی با سه کشور ایران، [[عربستان سعودی|عربستان]] و عراق اهمیت استراتژیکی دارد. وجود منابع معدنی و عظیم نفتی و کشف ذخایر گاز طبیعی در کویت نیز از دیگر ویژگی‌های این کشور است. <ref>موسوی، ص۲۱- ۲۰؛ سنان، ص۱۳۶-۱۳۵.</ref> زبان رسمی در کویت عربی است<ref>مجتهدزاده، ص۵۷۳.</ref> و اغلب مردم این کشور مسلمان‌اند. | ||
== کویت در دوران تبعید امام‌خمینی == | == کویت در دوران تبعید امام‌خمینی == | ||
امام‌خمینی در سال ۱۳۵۷ بعد از محدودیت‌هایی که دولت عراق دربارۀ فعالیت‌های سیاسی ایشان ایجاد کرد، و به دلیل نگرانی‌هایی که دربارۀ ایرانیان مقیم عراق داشت، تصمیم گرفت این کشور را به مقصد کویت ترک کند. اولویت ایشان برای هجرت، یکی از کشورهای مسلمان همسایه ایران مانند [[سوریه]] بود؛ اما به دلیل تیرگی روابط عراق و سوریه و احتمال ممانعت دولت عراق از سفر به آن کشور، تصمیم گرفت نخست به کویت برود و از آن‌جا رهسپار سوریه شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۳۰۰؛ ج۱۰، ص۱۹۵–۱۹۶؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶</ref> | امام‌خمینی در سال ۱۳۵۷ بعد از محدودیت‌هایی که دولت عراق دربارۀ فعالیت‌های سیاسی ایشان ایجاد کرد، و به دلیل نگرانی‌هایی که دربارۀ ایرانیان مقیم عراق داشت، تصمیم گرفت این کشور را به مقصد کویت ترک کند. اولویت ایشان برای هجرت، یکی از کشورهای مسلمان همسایه ایران مانند [[سوریه]] بود؛ اما به دلیل تیرگی روابط عراق و سوریه و احتمال ممانعت دولت عراق از سفر به آن کشور، تصمیم گرفت نخست به کویت برود و از آن‌جا رهسپار سوریه شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۳۰۰؛ ج۱۰، ص۱۹۵–۱۹۶؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶.</ref> | ||
=== تلاش رژیم برای منصرف کردم امام‌خمینی === | === تلاش رژیم برای منصرف کردم امام‌خمینی === | ||
آگاهی [[رژیم پهلوی]] از قصد امام‌خمینی برای خروج از عراق، در حالی که ناآرامی‌های داخل ایران به اوج می‌رسید، نگرانی رژیم و تشکیل جلسه شورای امنیت ملی را در تاریخ ۱۰/۷/۱۳۵۷ در پی داشت. نتیجۀ این جلسه، رایزنی با دولت عراق از یک‌سو و امام‌خمینی از سوی دیگر برای به تعویق انداختن سفر ایشان بود.<ref>راعی گلوجه، مبارزات امام‌خمینی، ص۳۱؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۷</ref> این تلاش با اقدام امام‌خمینی ناکام ماند. | آگاهی [[رژیم پهلوی]] از قصد امام‌خمینی برای خروج از عراق، در حالی که ناآرامی‌های داخل ایران به اوج می‌رسید، نگرانی رژیم و تشکیل جلسه شورای امنیت ملی را در تاریخ ۱۰/۷/۱۳۵۷ در پی داشت. نتیجۀ این جلسه، رایزنی با دولت عراق از یک‌سو و امام‌خمینی از سوی دیگر برای به تعویق انداختن سفر ایشان بود.<ref>راعی گلوجه، مبارزات امام‌خمینی، ص۳۱؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۷.</ref> این تلاش با اقدام امام‌خمینی ناکام ماند. | ||
=== صدور دعوتنامه === | === صدور دعوتنامه === | ||
با اطلاع و اجازه امام‌خمینی، [[سیداحمد مهری|سیداحمد مُهری]] فرزند [[سیدعباس مهری|سیدعباس مُهری]] نماینده امام‌خمینی در کویت، دو دعوتنامه برای ایشان و [[سیداحمد خمینی]] با نام خانوادگی مصطفوی تهیه کرد. سیداحمد مهری به همراه برادرش [[سیدمحمدرضا مهری|سیدمحمدرضا]]، با دو خودروی سواری از کویت به نجف آمدند و دعوتنامه را تحویل دادند. <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ص۲۰۵–۲۰۶؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶</ref> [[سیدمحمود دعایی]] نیز با توجه به روابط دوستانه‌ای که داشت، موفق شد بدون تحویل ویزای اقامت، برگه خروجی را دریافت کند.<ref>دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶–۲۰۷</ref> | با اطلاع و اجازه امام‌خمینی، [[سیداحمد مهری|سیداحمد مُهری]] فرزند [[سیدعباس مهری|سیدعباس مُهری]] نماینده امام‌خمینی در کویت، دو دعوتنامه برای ایشان و [[سیداحمد خمینی]] با نام خانوادگی مصطفوی تهیه کرد. سیداحمد مهری به همراه برادرش [[سیدمحمدرضا مهری|سیدمحمدرضا]]، با دو خودروی سواری از کویت به نجف آمدند و دعوتنامه را تحویل دادند. <ref>فردوسی‌پور، خاطرات، ص۲۰۵–۲۰۶؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶.</ref> [[سیدمحمود دعایی]] نیز با توجه به روابط دوستانه‌ای که داشت، موفق شد بدون تحویل ویزای اقامت، برگه خروجی را دریافت کند.<ref>دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶–۲۰۷.</ref> | ||
مقامات امنیتی ایران و عراق، تا غروب روز پیش از خروج امام‌خمینی از عراق، از مقصد ایشان بی‌اطلاع بودند؛ از این‌رو تلاش آنان در نگه‌داشتن موقتی ایشان در عراق با شکست روبه‌رو شد.<ref>دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶–۲۰۷</ref> | مقامات امنیتی ایران و عراق، تا غروب روز پیش از خروج امام‌خمینی از عراق، از مقصد ایشان بی‌اطلاع بودند؛ از این‌رو تلاش آنان در نگه‌داشتن موقتی ایشان در عراق با شکست روبه‌رو شد.<ref>دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶–۲۰۷.</ref> | ||
=== حرکت به سمت کویت === | === حرکت به سمت کویت === | ||
روز ۱۲/۷/۱۳۵۷ امام‌خمینی به همراه سیداحمد خمینی و [[ابراهیم یزدی]] و چند تن از همراهان، ساعت ۵ صبح، به قصد کویت از نجف خارج شدند.<ref>خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۴–۱۱۵؛ دعایی، مصاحبه، ص۲۰۶–۲۰۹</ref> در مرز کویت مأموران ابتدا گذرنامه‌ها را مهر ورود زدند؛ اما با دیدن امام‌خمینی و پس از تماس تلفنی با مسئولان مربوط در کویت و عراق، مانع ورود آنان شدند.<ref>خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۵</ref> این خبر در میان علما و مردم ایران، بازتاب گسترده‌ای داشت.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ج۱۰، ص۴۴۷–۴۵۸</ref> | روز ۱۲/۷/۱۳۵۷ امام‌خمینی به همراه سیداحمد خمینی و [[ابراهیم یزدی]] و چند تن از همراهان، ساعت ۵ صبح، به قصد کویت از نجف خارج شدند.<ref>خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۴–۱۱۵؛ دعایی، مصاحبه، ص۲۰۶–۲۰۹.</ref> در مرز کویت مأموران ابتدا گذرنامه‌ها را مهر ورود زدند؛ اما با دیدن امام‌خمینی و پس از تماس تلفنی با مسئولان مربوط در کویت و عراق، مانع ورود آنان شدند.<ref>خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۵.</ref> این خبر در میان علما و مردم ایران، بازتاب گسترده‌ای داشت.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ج۱۰، ص۴۴۷–۴۵۸.</ref> | ||
=== بازگشت از مرز کویت === | === بازگشت از مرز کویت === | ||
امام‌خمینی پس از بازگشت از مرز کویت به [[بصره]]، و با وجود احتمال راه‌ندادن دیگر کشورهای اسلامی، تصمیم گرفت به [[پاریس]] که نیاز به ویزا نداشت، مهاجرت کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۱۹۶؛ ج۲۱، ص۴۵۲؛ خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ص۲۲۱</ref> | امام‌خمینی پس از بازگشت از مرز کویت به [[بصره]]، و با وجود احتمال راه‌ندادن دیگر کشورهای اسلامی، تصمیم گرفت به [[پاریس]] که نیاز به ویزا نداشت، مهاجرت کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۱۹۶؛ ج۲۱، ص۴۵۲؛ خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ص۲۲۱.</ref> | ||
ایشان پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] با اشاره به این‌که دراین‌باره گله‌ای از دولت عراق و کویت ندارد، چون آنان به قرارداد خود با دولت ایران عمل کرده‌اند، این واقعه را تقدیر الهی و ناشی از [[اراده|اراده خداوند]] دانست که از آن غافل بوده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۶، ص۲۲۷؛ ج۱۰، ص۱۹۶.</ref> | ایشان پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] با اشاره به این‌که دراین‌باره گله‌ای از دولت عراق و کویت ندارد، چون آنان به قرارداد خود با دولت ایران عمل کرده‌اند، این واقعه را تقدیر الهی و ناشی از [[اراده|اراده خداوند]] دانست که از آن غافل بوده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۶، ص۲۲۷؛ ج۱۰، ص۱۹۶..</ref> | ||
== پانویس‌ها == | == پانویس‌ها == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اسفند ۱۴۰۳، ساعت ۲۰:۲۶
کویت، کشوری عربی، مسلمان و در حاشیۀ خلیج فارس است که با ایران مرز آبی دارد. امام‌خمینی در ایام تبعید، پس از خروج از عراق و پیش از هجرت به فرانسه، قصد ورود به کویت را داشت که با ممانعت این کشور مواجه شد.
اهمیت جغرافیایی کویت
کویت به دلیل قرار گرفتن در نهایی‌ترین نقطه شمال غربی خلیج فارس و همسایگی با سه کشور ایران، عربستان و عراق اهمیت استراتژیکی دارد. وجود منابع معدنی و عظیم نفتی و کشف ذخایر گاز طبیعی در کویت نیز از دیگر ویژگی‌های این کشور است. [۱] زبان رسمی در کویت عربی است[۲] و اغلب مردم این کشور مسلمان‌اند.
کویت در دوران تبعید امام‌خمینی
امام‌خمینی در سال ۱۳۵۷ بعد از محدودیت‌هایی که دولت عراق دربارۀ فعالیت‌های سیاسی ایشان ایجاد کرد، و به دلیل نگرانی‌هایی که دربارۀ ایرانیان مقیم عراق داشت، تصمیم گرفت این کشور را به مقصد کویت ترک کند. اولویت ایشان برای هجرت، یکی از کشورهای مسلمان همسایه ایران مانند سوریه بود؛ اما به دلیل تیرگی روابط عراق و سوریه و احتمال ممانعت دولت عراق از سفر به آن کشور، تصمیم گرفت نخست به کویت برود و از آن‌جا رهسپار سوریه شود.[۳]
تلاش رژیم برای منصرف کردم امام‌خمینی
آگاهی رژیم پهلوی از قصد امام‌خمینی برای خروج از عراق، در حالی که ناآرامی‌های داخل ایران به اوج می‌رسید، نگرانی رژیم و تشکیل جلسه شورای امنیت ملی را در تاریخ ۱۰/۷/۱۳۵۷ در پی داشت. نتیجۀ این جلسه، رایزنی با دولت عراق از یک‌سو و امام‌خمینی از سوی دیگر برای به تعویق انداختن سفر ایشان بود.[۴] این تلاش با اقدام امام‌خمینی ناکام ماند.
صدور دعوتنامه
با اطلاع و اجازه امام‌خمینی، سیداحمد مُهری فرزند سیدعباس مُهری نماینده امام‌خمینی در کویت، دو دعوتنامه برای ایشان و سیداحمد خمینی با نام خانوادگی مصطفوی تهیه کرد. سیداحمد مهری به همراه برادرش سیدمحمدرضا، با دو خودروی سواری از کویت به نجف آمدند و دعوتنامه را تحویل دادند. [۵] سیدمحمود دعایی نیز با توجه به روابط دوستانه‌ای که داشت، موفق شد بدون تحویل ویزای اقامت، برگه خروجی را دریافت کند.[۶]
مقامات امنیتی ایران و عراق، تا غروب روز پیش از خروج امام‌خمینی از عراق، از مقصد ایشان بی‌اطلاع بودند؛ از این‌رو تلاش آنان در نگه‌داشتن موقتی ایشان در عراق با شکست روبه‌رو شد.[۷]
حرکت به سمت کویت
روز ۱۲/۷/۱۳۵۷ امام‌خمینی به همراه سیداحمد خمینی و ابراهیم یزدی و چند تن از همراهان، ساعت ۵ صبح، به قصد کویت از نجف خارج شدند.[۸] در مرز کویت مأموران ابتدا گذرنامه‌ها را مهر ورود زدند؛ اما با دیدن امام‌خمینی و پس از تماس تلفنی با مسئولان مربوط در کویت و عراق، مانع ورود آنان شدند.[۹] این خبر در میان علما و مردم ایران، بازتاب گسترده‌ای داشت.[۱۰]
بازگشت از مرز کویت
امام‌خمینی پس از بازگشت از مرز کویت به بصره، و با وجود احتمال راه‌ندادن دیگر کشورهای اسلامی، تصمیم گرفت به پاریس که نیاز به ویزا نداشت، مهاجرت کند.[۱۱]
ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی با اشاره به این‌که دراین‌باره گله‌ای از دولت عراق و کویت ندارد، چون آنان به قرارداد خود با دولت ایران عمل کرده‌اند، این واقعه را تقدیر الهی و ناشی از اراده خداوند دانست که از آن غافل بوده است.[۱۲]
پانویس‌ها
- ↑ موسوی، ص۲۱- ۲۰؛ سنان، ص۱۳۶-۱۳۵.
- ↑ مجتهدزاده، ص۵۷۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۵، ص۳۰۰؛ ج۱۰، ص۱۹۵–۱۹۶؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶.
- ↑ راعی گلوجه، مبارزات امام‌خمینی، ص۳۱؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۷.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات، ص۲۰۵–۲۰۶؛ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶.
- ↑ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶–۲۰۷.
- ↑ دعایی، مصاحبه، ج۲، ص۲۰۶–۲۰۷.
- ↑ خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۴–۱۱۵؛ دعایی، مصاحبه، ص۲۰۶–۲۰۹.
- ↑ خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۵.
- ↑ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ج۱۰، ص۴۴۷–۴۵۸.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۰، ص۱۹۶؛ ج۲۱، ص۴۵۲؛ خمینی، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۱۶؛ فردوسی‌پور، خاطرات، ص۲۲۱.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۶، ص۲۲۷؛ ج۱۰، ص۱۹۶..
منابع
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، ۱۳۸۹.
- خمینی، سیداحمد، مجموعه آثار یادگار امام، سیداحمد خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، ۱۳۸۵.
- دعایی، سیدمحمود، مصاحبه، چاپ‌شده در پابه‌پای آفتاب، تدوین امیررضا ستوده، تهران، پنجره، ۱۳۸۰.
- راعی گلوجه، سجاد، مبارزات امام‌خمینی از هجرت به فرانسه تا بازگشت به ایران به روایت اسناد انقلاب اسلامی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۷.
- سنان، محمود بهجت، الکویت زهره الخلیج العربی، بی جا، دار الکشاف، ۱۹۵۶م.
- فردوسی‌پور، اسماعیل، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، تدوین شعاع حسینی و رحیم روح‌بخش، تهران، عروج، ۱۳۸۷.
- مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، تهران، عروج، ۱۳۸۶.
- مجتهدزاده، پیروز، شیخ‌نشین‌های خلیج فارس، تهران، عطایی، ۱۳۴۹.
- موسوی، سیدجعفر، سیمای کویت امروز با نگاهی به روابط دوجانبه با جمهوری اسلامی ایران، کویت، سفارت جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۸۵.