سیداحمد زنجانی: تفاوت میان نسخهها
جز (removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقالههای دارای شناسه using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|پس از = | |پس از = | ||
|پیش از = | |پیش از = | ||
|اساتید = | |اساتید = [[امامخمینی]] • محمد کفایی خراسانی • [[شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] • محمدرضا نجفی اصفهانی | ||
|شاگردان = سیدستار میانجی • صدرالدین لنگرانی • موسی عباسی زنجانی • سیدیونس اردبیلی | |شاگردان = سیدستار میانجی • صدرالدین لنگرانی • موسی عباسی زنجانی • سیدیونس اردبیلی | ||
|تالیفات = اجوبة المسائل • فرق بین مرد و زن در احکام • رسالة فی المحرّمات الأبدیة و … | |تالیفات = اجوبة المسائل • فرق بین مرد و زن در احکام • رسالة فی المحرّمات الأبدیة و … |
نسخهٔ ۱۸ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۵۸
شناسنامه | |
---|---|
نام کامل | سیداحمد حسینی (شبیری) زنجانی |
لقب | آیتالله |
زادروز | ۴ صفر ۱۳۰۸ق/ ۲۸ شهریور ۱۲۶۹ش |
شهر تولد | زنجان |
کشور تولد | ایران |
تاریخ درگذشت | ۲۹ رمضان ۱۳۹۳ق/ ۵ آبان۱۳۵۲ش |
شهر درگذشت | قم |
کشور درگذشت | ایران |
آرامگاه | حرم حضرت معصومه(س) |
فرزندان | دارای سه پسر و سه دختر/ سیدموسی شبیری زنجانی • سیدجعفر شبیری • سیدابراهیم شبیری |
خویشاوند سرشناس | سید موسی شبیری زنجانی |
دین | اسلام |
مذهب | شیعه |
پیشه | علمای شیعه |
اطلاعات سیاسی | |
پستها | مدرس حوزه علمیه • دوست امامخمینی |
اطلاعات علمی و مذهبی | |
اساتید | امامخمینی • محمد کفایی خراسانی • شیخ عبدالکریم حائری یزدی • محمدرضا نجفی اصفهانی |
شاگردان | سیدستار میانجی • صدرالدین لنگرانی • موسی عباسی زنجانی • سیدیونس اردبیلی |
تالیفات | اجوبة المسائل • فرق بین مرد و زن در احکام • رسالة فی المحرّمات الأبدیة و … |
سیداحمد زنجانی، از مدرسان حوزه علمیه و از دوستان امامخمینی در قم.
سیداحمد زنجانی در سال ۱۲۶۹ در زنجان به دنیا آمد و دوره مقدمات، سطوح و مقداری از دروس خارج را در مدرسه شاهی و مدرسه سیّدزنجان فراگرفت. وی در سال ۱۳۰۶ به قم عزیمت کرد و با امامخمینی همدرس و همبحث شد و به مدت ده سال از درس حائری یزدی بهره برد.
زنجانی بسیار قرآن تلاوت میکرد و از خشکمقدسی بیذار بود و از اشخاص متظاهر و خرافی که به حقوق دیگران بیقید بودند، متنفر بود. او به مبانی فقهی احاطه داشت و تسلط او بر کتاب فقهی جواهرالکلام مایه شگفتی دیگران میشد.
زنجانی در قم طرف مشورت مراجع ثلاث (صدر، خوانساری و حجت) بود و جلسات آنها گاه در منزل زنجانی برگزار میشد. وی به تقویت همزمان حوزه نجف و حوزه قم اعتقاد داشت و بر رویارویی با تهدیدهای رژیم پهلوی تاکید داشت.
پس از درگذشت سیدحسین بروجردی، زنجانی به عنوان مرجع تقلید مطرح شد اما بیشتر وقت خود را صرف تحقیق و تألیف کرد و برای تقویت حوزه علمیه قم، مرجعیت سیدمحمدرضا گلپایگانی و سیدکاظم شریعتمداری را تأیید کرد.
او پس از سیدمحمد حجت در حرم حضرت معصومه(س) اقامه جماعت میکرد و امامخمینی مقید به شرکت در آن بود. او در جلساتی که مراجع پس از سیدحسین بروجردی تشکیل میدادند شرکت میکرد.
سیداحمد زنجانی در ردیف دوستان صمیمی امامخمینی بود و زنجانی واسطه دریافت وجوه شرعی برای ایشان و معرف ایشان بود. زنجانی در سال ۱۳۵۲ در گذشت و در صحن بزرگ حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
امامخمینی در نامهای به فرزند بزرگ او سیدموسی شبیری درگذشت او را تسلیت گفت، سیدموسی شبیری متولد ۱۳۰۶ و از اساتید و مراجع حوزه علمیه قم میباشد و امامخمینی در دیداری، به او اجازه شفاهی مطلق در امور شرعی داده است.
تحصیلات
سیداحمد حسینی (شبیری) زنجانی در چهارم صفر ۱۳۰۸ق/ ۲۸ شهریور ۱۲۶۹ش در زنجان به دنیا آمد.[۱] پدرش سیدعنایتالله از شاگردان آخوند ملاقربانعلی زنجانی بود[۲] و در حدود ۱۲۸۸ق/ ۱۲۵۰ش از روستاهای میانه به زنجان رفت و در این شهر ازدواج کرد و سال ۱۳۴۳ق/ ۱۳۰۳ش درگذشت.[۳]
سیداحمد زنجانی دوره مقدمات، سطح عالی و بخشی از درس خارج را در مدرسه شاهی و مدرسه سیّد زنجان[۴] نزد زینالعابدین زنجانی، میرزاعبدالرحیم فقاهتی، محمدکاظم خراسانی، میرزاابراهیم فلکی حکمی زنجانی،[۵] عبدالکریم خوئینی زنجانی، میرزااحمد زنجانی، سیدحسن زنجانی، محمد آقازاده[۶] و آخوند محمدتقی[۷] گذراند.
زنجانی در سال ۱۳۴۶ق/ ۱۳۰۶ش به قم رفت[۸] و از درس میرزامحمدصادق خاتونآبادی (م۱۳۴۹ق)، محمدرضا نجفی اصفهانی (م۱۳۶۲ق) و شیخعبدالکریم حائری یزدی استفاده کرد.[۹] وی که با امامخمینی همدرس و همبحث بود،[۱۰] ده سال در درس حائری شرکت کرد[۱۱] و درس ایشان را نوشت.[۱۲] وی از سیدمحسن امین عاملی، محمدرضا مسجدشاهی، حائری یزدی و شیخعباس قمی و سیدعبدالحسین شرفالدین عاملی اجازه روایت داشت.[۱۳]
زنجانی عالمی خودساخته،[۱۴] بیتکلف، فروتن،[۱۵] آزاده و شجاع بود و مطالبی را که دیگران جرئت گفتن آن را نداشتند، به زبان میآورد.[۱۶] بسیار قرآن تلاوت میکرد،[۱۷] از خشکمقدسی، بیزار و از اشخاص متظاهر به تقوا و خرافی که به حقوق دیگران بیقید بودند، متنفر بود.[۱۸]
جایگاه علمی
زنجانی به مبانی فقهی احاطه داشت و تسلط وی بر کتاب فقهی جواهر الکلام شگفتی دیگران را برانگیخته بود.[۱۹] وی اعتقاد داشت دین جوابگوی نیازهای مردم است و فقه اسلامی قابل اجراشدن.[۲۰] او به ادبیات فارسی مسلط بود و از نوشتن مطالب غیر مفید پرهیز میکرد[۲۱] و از دستاوردهای علمی تازه بشر مانند رادیو استقبال میکرد و آن را وسیلهای برای خبررسانی میدانست.[۲۲] پس از آنکه در سال ۱۳۴۴ق عبدالعزیزبنسعود، قبور ائمه(ع) را در قبرستان بقیع مدینه خراب کرد، زنجانی که در آن زمان در زنجان بود با میرزامهدی میرزایی، از دیگر علمای زنجان، در نامههایی از علمای شهرها خواستند روز هشتم شوال را برای ابراز انزجار از این جنایت تعطیل کنند.[۲۳] زنجانی بر ضرورت تقویت همزمان حوزه قم و نجف برای رویارویی با تهدیدهای رژیم پهلوی علیه حوزه تأکید داشت.[۲۴]
زنجانی در حوزه قم جایگاهی ممتاز داشت؛ چنانکه علما در مسائل مهم با وی مشورت میکردند.[۲۵] سیدصدرالدین صدر، سیدمحمد حجت و سیدمحمدتقی خوانساری معروف به مراجع ثلاث، برای وی احترام بسیار قائل بودند و جلسات مشترک آنان گاه در خانه زنجانی برگزار میشد.[۲۶] پس از درگذشت سیدحسین بروجردی، نام زنجانی در میان نخبگان حوزه به عنوان مرجع تقلید مطرح بود[۲۷]؛ ولی او دراینباره احساس وظیفه نکرد و بیشتر وقت خود را صرف تألیف و تحقیق کرد.[۲۸] به گزارشی پس از درگذشت بروجردی، زنجانی برای تقویت حوزه قم و تثبیت مرجعیت در ایران، مرجعیت سیدمحمدرضا گلپایگانی و سیدکاظم شریعتمداری را (برای جذب مردم آذربایجان به حوزه علمیه قم) تأیید کرد.[۲۹] سیدمحمد حجت در حرم فاطمه معصومه(س) نماز میخواند و در نبود وی سیداحمد زنجانی نماز را برپا میکرد و پس از درگذشت حجت، اقامه جماعت به زنجانی سپرده شد.[۳۰] امامخمینی مقید بود نماز ظهر و عصر را به سیداحمد زنجانی اقتدا کند[۳۱] و در نبود زنجانی ایشان نماز را اقامه میکرد.[۳۲]
زنجانی که در حوزه زنجان دروس سطح میانی را درس میداد،[۳۳] پس از مهاجرت به قم آن را ادامه داد.[۳۴] برخی از شاگردان او عبارتاند از: سیدستار میانجی، سیدناصرالدین آرام قمی، صدرالدین لنگرانی، موسی عباسی زنجانی و سیدیونس اردبیلی.[۳۵] پس از درگذشت حائری یزدی و مرجعیت سیدمحمد حجت، پاسخ به استفتائات فقهی وی بر عهده زنجانی قرار گرفت.[۳۶] فعالیتهای اجتماعی وی پس از آمدن به قم نیز ادامه یافت. نظارت بر مدرسه حجتیه از سوی حجت،[۳۷] حاشیهنویسی بر مسائل فقهی با شرکت عدهای از علما[۳۸] و نیز مباحثه با امامخمینی دربارهٔ برخی از مسائل فقهی،[۳۹] از فعالیتهای زنجانی بود. زنجانی در جلساتی که با حضور امامخمینی، سیدکاظم شریعتمداری، مرتضی حائری، سیدمحمد داماد و سیدمحمدرضا گلپایگانی دربارهٔ بررسی مسائل حوزه و مرجعیت تشکیل میشد، شرکت میکرد.[۴۰] در مهر ۱۳۲۸ سیدحسین بروجردی سه گروه را برای اصلاح امور اداری و آموزشی حوزه معین کرد: هیئتی برای رسیدگی به امور طلاب و مدارس و هیئتی برای امتحان خارج تازهواردان به حوزه و گروه سوم برای آزمونگرفتن درسهای مقدمات و سطح، که زنجانی در گروه اول و امامخمینی در گروه دوم عضو بودند[۴۱] (ببینید: حوزه علمیه قم). همچنین بروجردی وی را برای رسیدگی به امور قضایی روحانیان تعیین کرد.[۴۲]
امامخمینی که همواره در پی دوستانِ موافق و متدین، و برپایی مجالس انس مفید و به دور از غیبت بود، سیداحمد در ردیف دوستان صمیمی ایشان قرار گرفت. او به امامخمینی بسیار ارادت میورزید[۴۳] و از ایشان تعبیر به «رفیق» میکرد و در خانه نیز از «حاجآقا روحالله» بسیار یاد میکرد. آن دو، همفکر و همراه بودند. تقید به عبادت و روحیه آزادگی و مبارزه با تحجر و نیز روحیه شوخطبعی از وجوه مشترک آن دو بود.[۴۴] آن دو همچنین اهل ذوق و ظرافتهای ادبی و شعری بودند و همین امر موجب رفاقت هرچه بیشتر آنان شده بود.[۴۵] آنان با یکدیگر مسافرت ازجمله سفر زیارتی به مشهد میرفتند[۴۶] و به یکدیگر نامه مینوشتند[۴۷] و به پیادهروی میرفتند.[۴۸]
آگاهی از مسائل روز و آشنایی با افکار نو و نشریات روز وجه مشترک دیگر آن دو بود؛ چنانکه امامخمینی از زنجانی مطالبی را از روزنامهای فکاهی، که در قفقاز منتشر شده و در آن نکتههایی به صورت کاریکاتور دربارهٔ مباحثه طلبههای حوزه مطرح شده بود، نقل کردهاست.[۴۹] زنجانی و امامخمینی به جنبههای اخلاقی در حوزه اهتمام ویژهای داشتند و در تدریس نکتههای اخلاقی بیان میکردند.[۵۰] زنجانی واسطه دریافت وجوهات شرعی برای امامخمینی بود[۵۱] و وی را معرف وکلای امامخمینی میخواندند. سیدجلالالدین همدانی،[۵۲] بیوک خاتمی زنجانی[۵۳] و علی اوسطی تهرانی،[۵۴] ازجمله کسانی بودند که سیداحمد زنجانی به امامخمینی معرفی کرد.
فعالیتهای مبارزاتی
شناسنامه |
---|
رژیم پهلوی در سال ۱۳۴۱ لوایح ششگانه موسوم به انقلاب سفید دربارهٔ اصلاحات اجتماعی و سیاسی بر پایه سیاست آمریکا در منطقه را مطرح کرد. اصلاحات ارضی و برابری سیاسی زنان و مردان از مواد مطرح در این طرح بود.[۵۵] رژیم در صدد برآمد آن را به نظرخواهی عمومی بگذارد. علمای بزرگ قم ازجمله سیدمحمدرضا گلپایگانی، سیدکاظم شریعتمداری، مرتضی حائری، سیدمحمدحسین طباطبایی، سیدمحمد محقق داماد، سیدمرتضی لنگرودی، میرزاهاشم آملی و سیداحمد زنجانی، برای تبادل نظر دراینباره گرد آمدند.[۵۶] امامخمینی در این جلسه ضمن تشریح برنامههای حکومت پهلوی، علما را به مبارزه با همهپرسی دعوت کرد.[۵۷] آنان با صدور اعلامیهای ضمن تأکید بر احترام زنان در اسلام، اختلاط زنان و مردان را خلاف فرهنگ دینی و طرح مطرحشده از سوی محمدرضا پهلوی را صوری و برخلاف قانون اساسی دانستند و تأکید کردند روحانیت، تکلیف دینی و وجدانی خود میداند که مصالح و مفاسد را به دولتها و به جامعه مسلمانان گوشزد کند و از بیتوجهی رژیم پهلوی به قوانین دینی و ضروریات مذهبی انتقاد کند[۵۸]؛ سپس همراه با سیدمحمد محقق داماد، مرتضی حائری و میرزاهاشم آملی با فرستادن تلگرامی به محمدرضا پهلوی، آن مصوبه را مخالف با مصالح عالی اسلام و کشور و سلطنت دانستند و خواستار حذف آن شدند.[۵۹] (ببینید: انقلاب سفید).
همچنین جلسه مهم علمای بزرگ قم دربارهٔ حادثه پانزده خرداد در خانه زنجانی برگزار شد و اعلامیههای امامخمینی نیز در زیرزمین خانه او چاپ و تکثیر گردید.[۶۰] پیش از بازداشت امامخمینی، زنجانی با اطلاعاتی که از طریق برخی از بزرگان زنجان و مرتبط با دربار، به دست آورده بود، ایشان را در جریان توطئه دربار برای بازداشت ایشان قرار داد.[۶۱] سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) از ارتباط امامخمینی با زنجانی اطلاع و آن را زیر نظر داشت؛ چنانکه شرکت امامخمینی در مجلس ترحیم درگذشت خواهر زنجانی در گزارشهای ساواک آمدهاست.[۶۲] در پی بازداشت امامخمینی پس از سخنرانی فیضیه در پانزده خرداد و اعزام ایشان به تهران و تحتنظربودن در قیطریه، زنجانی نامهای برای ایشان نوشت و در آن با شعری، از دوری ایشان ابراز دلتنگی کرد.[۶۳] امامخمینی در موردی تأیید وی را در هزینهکردن سهم امام در ساخت حمام را تنفیذ کردهاست.[۶۴] پس از تبعید امامخمینی در آبان ۱۳۴۳ از ایران، رابطه میان آن دو ادامه داشت؛ ازجمله امامخمینی پس از باخبرشدن از بیماری زنجانی با نامه از وی احوالپرسی و ابراز کرد با دست به گریبان بودن با حوادث پیری و گرفتاریها، برای حسن عاقبت از وی التماس دعا دارد.[۶۵]
رحلت
زنجانی در ۲۹ رمضان ۱۳۹۳ق/ ۵/۸/۱۳۵۲ش از دنیا رفت و پس از تشییع،[۶۶] در صحن بزرگ فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.[۶۷] امامخمینی در نامهای به فرزند ارشد وی، سیدموسی شبیری زنجانی، درگذشت او را تسلیت گفت و با طلب رحمت و ابراز لطف به وی یادآور شد از پدر او خاطرات فراموشناشدنی بسیاری دارد و روزهای همنشینی با وی را بینظیر خواند.[۶۸]
فرزندان
زنجانی دارای سه پسر و سه دختر بودهاست. سیدموسی شبیری زنجانی از مراجع تقلید، سیدجعفر شبیری شاغل در مناصب قضایی و سیدابراهیم شبیری، از مدرسان و ائمه جماعت تهران پسران زنجانیاند[۶۹] و سیدابوالفضل فاضلی، سیدابوالفضل مصطفوی و سیدابوالفضل میرمحمدی دامادهای او هستند.[۷۰]
سیدموسی شبیری زنجانی، متولد هشتم رمضان ۱۳۴۶ق/ ۱۰ اسفند ۱۳۰۶ش در قم و از اساتید و مراجع حوزه علمیه قم و دارای آثار فقهی و رجالی چندی است. وی به سبب دوستی دیرین پدر خود با امامخمینی و نیز شخصیت خود وی همواره مورد توجه امامخمینی بودهاست و در روز دوم ورود ایشان به ایران به همراه علی احمدی میانهجی به دیدار ایشان رفت.[۷۱] وی در استفتایی نظر امامخمینی را دربارهٔ خمس چیزهایی که در میان سال یا پس از آن از نیاز شخص خارج شدهاست و تفاوت نظر ایشان در دو کتاب تحریر الوسیله و تعلیقه بر عروة الوثقی پرسیدهاست و امامخمینی همراه با پاسخ، خواستار توفیق و تأیید او شده و از وی درخواست دعا کردهاست[۷۲]؛ چنانکه ایشان در اجازهای شفاهی و حضوری به وی او را دارای همه اختیاراتی شمرده که خود دارد[۷۳]
آثار
سیداحمد زنجانی دارای آثار فقهی، اجتماعی و ادبی گوناگونی است ازجمله: رساله فقهی رضاعیه، صید و ذباحه،[۷۴] ردّ بر قصیمی (از علمای وهابی)، تعلیقه بر الفقه علی المذاهب الاربعه، حاشیه بر عروة الوثقی، رسائل و کفایة الاصول،[۷۵] الکلام یجرّ الکلام،[۷۶] ایمان و رجعت در نقد انکار رجعت از سوی شریعت سنگلجی و مستثنیات الاحکام.[۷۷] امامخمینی از کتاب الکلام یجر الکلام با اعجاب یاد میکرد[۷۸] و نیز درکتاب کشف اسرار اشاره کردهاست در زمان رضاشاه پهلوی به کتاب ایمان و رجعت اجازه انتشار ندادند[۷۹]؛ اما بعدها منتشر شد.
پانویس
- ↑ زنجانی، سرگذشت خودنوشت، ۱۸۴.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۳.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۳؛ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۲۶/۱۱۴.
- ↑ محبوبی، ستارگان حرم، ۳/۸۲ و ۸۴.
- ↑ زنجانی، سرگذشت خودنوشت، ۱۸۴؛ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۵–۱۱۶.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۲۶/۱۱۵–۱۱۶.
- ↑ ریحان یزدی، آینه دانشوران، ۱۹۹.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۳۴۱/۳.
- ↑ زنجانی، سرگذشت خودنوشت، ۱۸۴؛ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۶.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۳/۶۵۱–۶۵۲.
- ↑ خیابانی تبریزی، علمای معاصر، ۴۳۰.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۶–۱۱۷.
- ↑ زنجانی، سرگذشت خودنوشت، ۱۸۴.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۵؛ جواهر کلام، تربت پاکان، ۱/۳۳۷.
- ↑ کریمی جهرمی، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله سیداحمد زنجانی، ۹–۱۰.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۲۳.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۲۴؛ شبیری زنجانی، حریم امام، ۵.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۱/۵۹۵.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۷.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۸.
- ↑ مختاری، نگاهی به شخصیت مرحوم سیداحمد زنجانی، ۱۶.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۸.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۹–۱۲۰.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۲۰–۱۲۱.
- ↑ گلپایگانی، شعله انقلاب را روشن نگه داشتند، ۱۲۷.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۳/۵۶۶–۵۶۷.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۳/۵۶۶.
- ↑ مختاری، نگاهی به شخصیت مرحوم سیداحمد زنجانی، ۱۷.
- ↑ صابری همدانی، خاطرات آیتالله صابری همدانی، ۱۱۳؛ بیات، مصاحبه حضوری.
- ↑ عراقچی، خاطرات آیتالله حاجشیخعلی عراقچی همدانی، ۹۴؛ کریمی جهرمی، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله سیداحمد زنجانی، ۸.
- ↑ رسولی محلاتی، مجله حوزه، ۶۴.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۳/۶۴۳.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۲/۶۳۱.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا؛ شبیری زنجانی، حریم امام، ۵.
- ↑ ریحان یزدی، آینه دانشوران، ۳۱۸، ۴۰۵، ۴۱۳ و ۴۲۶.
- ↑ شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۶۶–۱۶۷.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۲۰–۱۲۱.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۳/۵۶۶–۵۶۷.
- ↑ سبحانی، ابعاد شخصیت حضرت آیتالله العظمی امامخمینی، ۱۷.
- ↑ گلپایگانی، شعله انقلاب را روشن نگه داشتند، ۱۲۷.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۷.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۳/۵۶۳.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۴؛ زریاب خویی، امام به روایت دانشوران، ۱۸۶.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۴؛ مختاری، نگاهی به شخصیت مرحوم سیداحمد زنجانی، ۱۶.
- ↑ مختاری، نگاهی به شخصیت مرحوم سیداحمد زنجانی، ۱۶.
- ↑ رجائینژاد، یادی از صاحبان باغ خضراء، ۷.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۱/۵۹۷–۵۹۸.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۲/۶۲۶–۶۲۷.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۱۰۲.
- ↑ کاظمی، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله حاجسیداحمد زنجانی، ۱۵.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۳۵۷.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۴۶۳.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۵۱۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۴۸۰.
- ↑ شیرخانی و رجائینژاد، از انقلاب سفید تا انقلاب اسلامی، ۶۹.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۵۰؛ سلیمی، فعالیت وعاظ و روحانیون در نهضت امامخمینی، ۲۲.
- ↑ سلیمی، فعالیت وعاظ و روحانیون در نهضت امامخمینی، ۲۲.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۱۴۵–۱۵۰.
- ↑ مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۲/۱۹.
- ↑ کاظمی، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله حاجسیداحمد زنجانی، ۱۵.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۵.
- ↑ رجائینژاد، یادی از صاحبان باغ خضراء، ۷.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۴.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۳۵۷.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۱/۵۹۷.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۱۳.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۱/۶۰۲–۶۰۳.
- ↑ شبیری زنجانی، حریم امام، ۴.
- ↑ باقری بیدهندی، نجوم امت، ۱۲۵–۱۲۶.
- ↑ معینی، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله زنجانی، ۲۰.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۴/۶۱۲.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۲۳۷–۲۳۸.
- ↑ شبیری زنجانی، سیدموسی، کتاب صوم.
- ↑ زنجانی، سرگذشت خودنوشت، ۱۸۴–۱۸۵.
- ↑ زنجانی، الکلام یجرّ، ۱–۲/۴۶۱–۴۶۳.
- ↑ آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۱۸/۱۱۲.
- ↑ زنجانی، الکلام یجرّ، ۱–۲/۴۶۱.
- ↑ شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۲/۶۲۳.
- ↑ امامخمینی، کشف اسرار، ۳۳۳.
منابع
- آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق.
- امامخمینی، سیدروحالله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- امامخمینی، سیدروحالله، کشف اسرار، تهران، محمد، بیتا.
- باقری بیدهندی، ناصر، نجوم امت، مجله نور علم، شماره ۲۶، ۱۳۶۷ش.
- بیات، اسدالله، مصاحبه حضوری، موجود در آرشیو مؤسسه تنظیم و نشرآثار امامخمینی، قم، ۱۳۹۷ش.
- جواهر کلام، عبدالحسین، تربت پاکان شرح حال مدفونین در سرزمین قم، قم، انصاریان، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.
- خیابانی تبریزی، علی، علمای معاصر، تصحیح عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، قم، دفتر نشر نوید اسلام، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.
- رجائینژاد، محمد، یادی از صاحبان باغ خضراء، مجله حریم امام، شماره ۳۴۱، ۱۳۹۷ش.
- رسولی محلاتی، سیدهاشم، مجله حوزه، شماره ۳۷–۳۸، ۱۳۶۹ش.
- ریحان یزدی، علیرضا، آینه دانشوران، مقدمه، تعلیقات و اضافات ناصر باقری بیدهندی، قم، کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
- زریاب خویی، عباس، امام به روایت دانشوران، تهران، مؤسسه تنظیم…، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
- زنجانی، سیداحمد، سرگذشت خودنوشت آیةالله سیداحمد زنجانی به ضمیمه یک اجازه روایی و ترجمه علمای زنجان، مجله کتاب شیعه، شماره، ۳، ۱۳۹۰ش.
- سبحانی، جعفر، ابعاد شخصیت حضرت آیتالله العظمی امامخمینی، مجله نامه جامعه، شماره ۱۰۴، ۱۳۹۲ش.
- سلیمی، حشمتالله، فعالیت وعاظ و روحانیون در نهضت امامخمینی، مجله آموزش تاریخ، شماره ۳۷، ۱۳۸۸ش.
- شبیری زنجانی، سیدموسی، جرعهای از دریا، ج۱، قم، مؤسسه کتابشناسی شیعه، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- شبیری زنجانی، سیدموسی، جرعهای از دریا، ج۲، قم، مؤسسه کتابشناسی شیعه، چاپ دوم، ۱۳۹۲ش.
- شبیری زنجانی، سیدموسی، جرعهای از دریا، ج۳، قم، مؤسسه کتابشناسی شیعه، چاپ اول، ۱۳۹۳ش.
- شبیری زنجانی، سیدموسی، کتاب صوم، درس خارج فقه، ۵/۱۰/۱۳۸۹ش.
- شبیری زنجانی، سیدموسی، مصاحبه، مجله حریم امام، شماره ۳۴۱، ۱۳۹۷ش.
- شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، تصحیح سیدهدایتالله مسترحمی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۵۲ش.
- شیرخانی، علی و محمد رجائینژاد، از انقلاب سفید تا انقلاب اسلامی، مجله متین، شماره ۶۴، ۱۳۹۳ش.
- صابری همدانی، احمد، خاطرات آیتالله صابری همدانی، تدوین سیدمصطفی سیدصادقی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.
- عراقچی، علی، خاطرات آیتالله حاجشیخعلی عراقچی همدانی، به کوشش عبدالرحیم اباذری، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- کاظمی، محمدحسین، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله حاجسیداحمد زنجانی، مجله حریم امام، شماره ۳۴۱، ۱۳۹۷ش.
- کریمی جهرمی، علی، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله سیداحمد زنجانی، مجله حریم امام، شماره ۳۴۱، ۱۳۹۷ش.
- گلپایگانی، سیدمحمدباقر، شعله انقلاب را روشن نگه داشتند، مجله یادآور، شماره ۴–۵، ۱۳۸۸ش.
- محبوبی، مجید، ستارگان حرم، شماره ۳، قم، زائر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
- مختاری، رضا، نگاهی به شخصیت مرحوم سیداحمد زنجانی، مجله حریم امام، شماره ۳۴۱، ۱۳۹۷ش.
- مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- معینی، محمدرضا، نگاهی به شخصیت مرحوم آیتالله زنجانی، مجله حریم امام، شماره ۳۴۱، ۱۳۹۷ش.
پیوند به بیرون
سیدعباس رضوی، سیداحمد زنجانی، دانشنامه امامخمینی، ج۶، ص۶۰–۶۵.