حضرت عیسی، چهارمین پیامبر اولوالعزم
معرفی
حضرت عیسی(ع) چهارمین پیامبر اولوالعزم است.[۱] عیسی(ع) به امر خدا بدون پدر از مادری به نام مریم(س) متولد شد[۲] و مأمور شد تا بنیاسرائیل را به یکتاپرستی دعوت و حلال و حرام خدا را بر آنان بیان کند.[۳] شماری از مردم به او گرویدند و مخالفان در صدد کشتن او برآمدند؛ ولی نتوانستند او را بکشند و به اذن خدا به آسمان برده شد.[۴] عیسی(ع) به دلیل شرایط خاص زندگی و رسالت تبلیغی، زن نگرفت و شماری از یاران که به آنان حواریون میگفتند، در کارها با ایشان همراهی میکردند.[۵] ایشان معجزاتی مانند زندهکردن مردگان و شفای بیماران داشتهاست.[۶]
از منظر امامخمینی
امامخمینی با پیروی از قرآن، حضرت عیسی(ع) را با لقب روحالله[۷] و کلمةالحق[۸] یاد کرده که از مادری باکره به دنیا آمد.[۹] به سبب تهمتهایی که یهودیان به مادر ایشان مریم(س) در شیوه تولد فرزندش زدند، عیسی(ع) به معجزه خداوند در گهواره سخن گفت و به آوردن کتاب آسمانی بشارت داد.[۱۰] عیسی(ع) مظهر صفات الهی بود و صفت رحمت حق بر ایشان غلبه داشت.[۱۱]
ایشان برخلاف ادعای مخالفان که میگویند کشته شد، زنده است و به معراج رفتهاست.[۱۲] کتاب نازلشده بر ایشان، انجیل، تحریف شده است[۱۳] و در آن توجه به معنویات بیشتر از امور دنیوی بودهاست.[۱۴] عیسی(ع) به مسائل اجتماعی و سیاسی نیز مأمور بود.[۱۵]
امامخمینی پس از ماجرای تصرف سفارت آمریکا در آبان ۱۳۵۸ به اسقف هانیبال بوگینینی، فرستاده پاپ، رهبر کاتولیکهای جهان، یادآور شد که قرآن کریم از حضرت عیسی(ع) و مادر ایشان صدیقه طاهره مریم(س) در برابر اتهامات مخالفان دفاع و از علمای مسیحیان طرفداری کرده است؛ اما پاپ در برابر جنایتهای رژیم پهلوی و آمریکا در حق ملت ایران ساکت بوده است؛ ملت ایران انتظار دارد پاپ از ملت مظلوم ایران دلجویی کند و مانع از احقاق حق آنان از ستمگران نشود. ایشان در ادامه، مسیحیان جهان را به تبعیت از حضرت مسیح(ع) در حمایت از مظلومان جهان دعوت کرد و اینکه با معرفی رهبران ستمکار آمریکا که به اسم مسیحیت جنایت میکنند، از آبروی مسیحیان دفاع کنند[۱۶]
پانویس
- ↑ طباطبایی، المیزان، ۲/۱۴۱؛ ۳/۳۰۷ و ۱۲/۲۵۸.
- ↑ آل عمران، ۵۹.
- ↑ آل عمران، ۴۹–۵۱؛ زخرف، ۵۹–۶۴.
- ↑ آل عمران، ۵۵؛ نساء، ۱۵۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲/۶۲۴ و ۶۵۷–۶۵۸.
- ↑ آل عمران، ۴۹.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۵/۲۷۲.
- ↑ امامخمینی، تقریرات، ۱/۲۲.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۱/۴۰۶.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۴۱۱.
- ↑ امامخمینی، تقریرات، ۳/۵۴۸.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۳/۲۲۶؛ امامخمینی، تفسیر حمد، ۲۵۵.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۵۲۷ و ۲۰/۴۱۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۱/۳۲–۳۷.
منابع
- قرآن کریم.
- امامخمینی، سیدروحالله، تفسیر سوره حمد، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ یازدهم، ۱۳۸۸ش.
- امامخمینی، سیدروحالله، تقریرات فلسفه امامخمینی، تقریر سیدعبدالغنی اردبیلی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
- امامخمینی، سیدروحالله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهل و چهار، ۱۳۸۶ش.