زینالعابدین راغبی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | زینالعابدین راغبی |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امامخمینی |
| محل تحصیل | حوزه علمیه قم |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | هماهنگی با نهضت امامخمینی و مبارزه با رژیم پهلوی |
زینالعابدین راغبی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی.
زادگاه و تحصیل
زینالعابدین راغبی یکی از شاگردان امامخمینی است که اطلاعات زیادی درباره او در دست نیست. او در خانوادهای روحانی به دنیا آمد، ولی اطلاعاتی درباره خانوادهاش در منابع مکتوب به دست نیامد. درباره تحصیلات راغبی هم پیش از ورود به درس امامخمینی اطلاعاتی وجود ندارد. با استناد به مصاحبهای از او، درجشده در فصلنامه حضور، میتوان گفت که در نیمه دوم دهه ۱۳۳۰ش در قم حضور داشته است. او در همان زمان در درس خارج فقه و اصول امامخمینی در مسجد سلماسی شرکت میکرد. راغبی درباره حضورش در آن درس میگوید:
«من یک طلبهای بودم که در خانواده روحانی نشو و نما کرده و فوقالعاده عقیدهمند و باایمان بودم و در کودکی هم کتاب معراجالسعاده را خوانده و خصوصیات و اوصاف علما را در آنجا دیده بودم و در ذهن من تصویری نقش بسته بود و برای فرد روحانی پیش خودم معیارهایی داشتم و به خدمت بسیاری از علمای بزرگوار هم رسیده و کموبیش علقهها و احیاناً دلزدگیهایی ایجاد شده بود. درس اول را در محضر حضرت امام(س) که وارد مسجد سلماسی شدم، خدا شاهد است وقتی که توجه به ایشان پیدا کردم، دیدم ایشان سر درس دوزانو مینشست. ایشان فوقالعاده یک حالت زیبایی داشت که نمیدانم آن را چه تعبیر کنم و در هیچیک از آقایان که برخورد کردم، ندیدم. آن جلسه اول من از درس هیچ نفهمیدم، فقط حواسم توی چهره و وضع قیافه ایشان بود، اصلاً حواسم نبود. خلاصه این درس اول بود. بعد از مدتی به ایشان علاقه پیدا کردم، بهطوری که از مدرسه فیضیه و راه دور برای نماز مغرب و عشا خدمت ایشان میرفتیم».[۱].
راغبی به بیت امامخمینی در قم هم تردد میکرد و با استناد به خاطرات او، میتوان گفت که امامخمینی شناختی از شاگرد خویش داشت. راغبی درباره دیدارش با امامخمینی میگوید:
«روزی از روزهای سالهای ۱۳۳۷ یا ۱۳۳۸ برای زیارت ایشان به منزلشان مراجعه کردم. در زدم. خادم منزل گفتند فلانی است. گفتند بیایید بالا. دیدم ایشان یک حالتی بود که اگر خود من آن حالت را داشته باشم کسی را نمیپذیرم. ایشان مشغول اصلاح سر و صورت خود بودند. لنگ انداخته بودند و ماشین و قیچی و سایر لوازم و داشتند محاسن خود را اصلاح میکردند. در آن حال به من فرمودند که هیچ انسانی نباید ریشش را دست کسی بسپارد و یک مزاحی هم فرموده و ایشان گرم اصلاح و ما هم مدتی را در خدمتشان سرگرمِ صحبت و گفتگو بودیم».[۲]
با استناد به این خاطره میتوان گفت که او پیش از تاریخ فوق در درس امامخمینی شرکت میکرد و همچنین امامخمینی هم بهواسطه شناختی که از راغبی داشت، در چنان وضعیتی او را به حضور پذیرفته بود.
فعالیت سیاسی واجتماعی
درباره دیگر فعالیتهای راغبی پیش از سال ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش اطلاعاتی وجود ندارد. با استناد به اسناد انقلاب اسلامی میتوان گفت که او در سالهای ۱۳۵۶-۱۳۵۷ش از روحانیان تهران بود و همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیههایی را در پشتیبانی از امامخمینی و همچنین در انتقاد از حکومت پهلوی امضا میکرد و میتوان نام راغبی را ذیل اغلب آن اعلامیهها و نامهها دید.[۳]
پانویس
منابع
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- «چند خاطرۀ کوتاه» (۱۳۷۵)، فصلنامه حضور، شماره ۱۸.
- سلسله موی دوست: خاطرات دوران تدریس امامخمینی (س) به نقل از شاگردان، دوستان و منسوبین (۱۳۸۳)، به کوشش مجتبی فراهانی، با مقدمه عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی(س).