ویکی امام خمینی:نوشتار پیشنهادی/۲۰۲۳/۸
خمین، زادگاه و محل سکونت امام‌خمینی تا نوزده‌سالگی.
خمین از شهرهای پرسابقه و باستانی ایران است. نخستین بار نام این شهر با عنوان «خمیهن» در کتاب تاریخ پیامبران و شاهان تألیف پیش از ۳۵۰ق، آورده شده‌است. از این منطقه به نام‌های تیمره، حمیهن، خمیهن، خهبین، خمامین، سیمره، کمی ری، کمره و خمین یادشده است.در گذشته تیمره بخشی از ایالت بزرگ اصفهان به‌شمار می‌آمد. خمین به هنگام لشکرکشی اسکندر مقدونی به ایران (در قرن چهارم پیش از میلاد) ویران شد؛ با وجود این نقش اقتصادی خود را تا مدتی طولانی حفظ کرد. در دوره صفویه، خمین تبدیل به ولایتی مستقل گردید و پس از سقوط صفویه در سال ۱۱۳۶ق این شهر نیز گرفتار غارت و یغما و قتل‌عام افغان‌ها شد. در دوره ۱۵۰ساله قاجار نیز بی‌کفایتی پادشاهان این سلسله، خمین را چون دیگر شهرهای ایران گرفتار ظلم شاهزادگان و خان‌ها و شرارت اشرار کرد.
اجداد امام‌خمینی بنا بر گفته‌ای پیش از مهاجرت به کشمیر، در نیشابور زندگی می‌کرده‌اند. دین‌علی‌شاه، جد اعلای ایشان، در هندوستان ساکن شد. سیداحمد جد پدری امام‌خمینی پس از آشنایی با یوسف‌خان کمره‌ای در عتبات (کربلا یا نجف) سال ۱۲۵۴ق/ ۱۲۱۷ش به خمین دعوت شد و همراه او به خمین رفت. سیداحمد که عالم دینی بود در گسترش فضیلت‌ها و مبارزه با منکرها جدی بود. وی در سی سال اقامت خود در خمین، املاک بسیاری را آباد و دارایی فراوانی فراهم آورد که پشتوانه او برای یاری نیازمندان بود؛ چنان‌که قحطی سال ۱۲۸۵ق، به همت او، قربانی چندانی از خمین نگرفت. سیداحمد با سکینه‌خانم دختر محمدحسین بیک ازدواج کرد و از او دارای فرزندانی ازجمله سیدمصطفی پدر امام‌خمینی شد.