۱۵٬۱۴۳
ویرایش
اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان اروپا (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۰۰:۵۷
، ۲۷ بهمن ۱۴۰۱بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
'''اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان اروپا'''، تشکّلی سیاسی همسو با مبارزات مردم [[ایران]] در [[نهضت اسلامی ایران|نهضت اسلامی]]. | '''اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان اروپا'''، تشکّلی سیاسی همسو با مبارزات مردم [[ایران]] در [[نهضت اسلامی ایران|نهضت اسلامی]]. | ||
اتحادیۀ انجمن‌های اسلامی دانشجویان اروپا، تشکلی سیاسی از دانشجویان ایرانی است که در کشورهای اروپایی مشغول به تحصیل بودند. فضای بستۀ سیاسی در داخل کشور، همچنان که موجب افزایش دانشجویان در خارج از کشور می‌شد، مسبب تشکیل گروه‌های دانشجویی مخالف دولت نیز بود. «اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا (گروه فارسی‌زبان)» در بهمن ۱۳۴۴ تشکیل شد. از مهم‌ترین فعالیت‌های اتحادیه، برگزاری نشست‌ها، انتشار نشریه «اسلام، مکتب مبارز»، صدور اطلاعیه و برنامه‌ریزی [[تظاهرات]] و [[اعتصاب|اعتصابات]] بود. پس از [[تبعید امام‌خمینی]] به عراق، اتحادیه، ایشان را مرجع و رهبرِ فعالیت‌های سیاسی و فکری خود شمرد و کم‌وبیش با ایشان از طریق نامه و پیام یا دیدار برخی از اعضای اتحادیه ارتباط داشت و پس از حضور ایشان در پاریس این ارتباط‌ها بیشتر شد. ایشان مهم‌ترین وظایف دانشجویان اتحادیه را تحصیل علم، حفظ وحدت و بیداری اسلامی می‌دانست. پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، بسیاری از اعضای اتحادیه برای کمک به بازسازی ایران به کشور بازگشتند. | |||
اتحادیۀ انجمن‌های اسلامی دانشجویان اروپا، تشکلی سیاسی از دانشجویان ایرانی است که در کشورهای اروپایی مشغول به تحصیل بودند. فضای بستۀ سیاسی در داخل کشور، همچنان که موجب افزایش دانشجویان در خارج از کشور می‌شد، مسبب تشکیل گروه‌های دانشجویی مخالف دولت نیز بود. «اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان در اروپا (گروه فارسی‌زبان)» در بهمن ۱۳۴۴ تشکیل شد. از مهم‌ترین فعالیت‌های اتحادیه، برگزاری نشست‌ها، انتشار نشریه «اسلام، مکتب مبارز»، صدور اطلاعیه و برنامه‌ریزی [[تظاهرات]] و [[اعتصاب|اعتصابات]] بود. پس از تبعید امام‌خمینی | |||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
نخستین اقدام اساسی برای اعزام محصل به اروپا را عباس‌میرزا (ولیعهد [[فتحعلی‌شاه قاجار]]) انجام داد. وی در سال ۱۱۹۰ دو تن و در سال ۱۱۹۴ پنج تن دیگر را برای تحصیل به [[انگلستان]] فرستاد.<ref>حاضری، روند اعزام دانشجو در ایران، ۲۷–۲۹.</ref> پس از ایجاد [[مدرسه دارالفنون]]، روند اعزام به اروپا رشد یافت و دولت در سال ۱۲۳۷، ۴۲ تن از فارغ‌التحصیلان این مدرسه را برای تحصیلات عالی به [[فرانسه]] فرستاد.<ref>صدیق، تاریخ فرهنگ ایران، ۳۳۸.</ref> پس از اعزام این گروه، روند اعزام دانشجو و محصل حدود پنجاه سال متوقف شد و تنها افرادی با امکانات مالی شخصی، برای تحصیل به خارج می‌رفتند.<ref>محبوبی اردکانی، تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران، ۳۶۳.</ref> پس از [[نهضت مشروطه]]، برای نخستین بار قانونی برای اعزام محصل به خارج در سال ۱۲۹۰ به تصویب [[مجلس شورای ملی]] رسید و در همین سال سی نفر به اروپا اعزام شدند. اجرای این قانون در سال‌های بعد به دلایل مختلف ازجمله دخالت دولت‌های غربی و [[جنگ جهانی اول]] متوقف شد.<ref>ایرانشهر، شماره ۲۲، ۲/۱۱۹۸–۱۱۹۹.</ref> | نخستین اقدام اساسی برای اعزام محصل به اروپا را عباس‌میرزا (ولیعهد [[فتحعلی‌شاه قاجار]]) انجام داد. وی در سال ۱۱۹۰ دو تن و در سال ۱۱۹۴ پنج تن دیگر را برای تحصیل به [[انگلستان]] فرستاد.<ref>حاضری، روند اعزام دانشجو در ایران، ۲۷–۲۹.</ref> پس از ایجاد [[مدرسه دارالفنون]]، روند اعزام به اروپا رشد یافت و دولت در سال ۱۲۳۷، ۴۲ تن از فارغ‌التحصیلان این مدرسه را برای تحصیلات عالی به [[فرانسه]] فرستاد.<ref>صدیق، تاریخ فرهنگ ایران، ۳۳۸.</ref> پس از اعزام این گروه، روند اعزام دانشجو و محصل حدود پنجاه سال متوقف شد و تنها افرادی با امکانات مالی شخصی، برای تحصیل به خارج می‌رفتند.<ref>محبوبی اردکانی، تاریخ مؤسسات تمدنی جدید در ایران، ۳۶۳.</ref> پس از [[نهضت مشروطه]]، برای نخستین بار قانونی برای اعزام محصل به خارج در سال ۱۲۹۰ به تصویب [[مجلس شورای ملی]] رسید و در همین سال سی نفر به اروپا اعزام شدند. اجرای این قانون در سال‌های بعد به دلایل مختلف ازجمله دخالت دولت‌های غربی و [[جنگ جهانی اول]] متوقف شد.<ref>ایرانشهر، شماره ۲۲، ۲/۱۱۹۸–۱۱۹۹.</ref> | ||