غلامحسین امیری
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | غلامحسین امیری |
| تاریخ تولد | ۱۳۲۰ش |
| زادگاه | روستای تجری، شاخدار بلخاب، افغانستان |
| تاریخ وفات | ۱۲ دیماه ۱۳۸۰ |
| محل دفن | حرم حضرت معصومه(س)، قم |
| شهر وفات | قم، ایران |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امامخمینی، سیدمحمدباقر صدر، صدرا بادکوبهای، مجتبی لنکرانی |
| محل تحصیل | مشهد، نجف |
| تألیفات | نسبشناسی قوم تاجیک، شرححال چهارده معصوم(ع) |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | ترویج اندیشههای امامخمینی در افغانستان |
| اجتماعی | مؤسس و مدیر مدرسه علمیه مهدیه بلخاب، ایجاد حسینیههای مختلف در افغانستان، فعالیتهای عمرانی و عامالمنفعه و فرمانده امنیتی بلخاب |
غلامحسین امیری، از شاگردان درس خارج فقه امامخمینی.
زادگاه
او در سال ۱۳۲۰ش در روستای تجری در منطقه شاخدار بلخاب افغانستان در خانوادهای سیاسی به دنیا آمد. پدرش عبدالکریم بیک (خان) نماینده مجلس شورای ملی افغانستان بود.
تحصیل
غلامحسین امیری در هفتسالگی به مکتبخانه محلی رفت و قرآن و ادبیات فارسی و صرف و نحو عربی را نزد ملا شریف کربلایی آموخت.[۱] او در سال ۱۳۳۵ش به قصد تکمیل تحصیلات حوزوی راهی ایران شد و در مدرسه علمیه باغ رضوان مشهد به فراگیری دروس حوزوی ادامه داد. او در مدت نه سال حضور در آن مدرسه، مغنی، مطول و معالم را پیش شیخ محمدتقی ادیب نیشابوری و شرح لمعه و رسایل را نزد حجت هاشمی خواند.
امیری در سال ۱۳۴۴ش راهی عراق شد و در حوزه علمیه آنجا مکاسب را نزد شیخ صدرا بادکوبهای فراگرفت و درس کفایهالاصول را هم نزد شیخ مجتبی لنکرانی آموخت. سپس از درس خارج فقه امامخمینی و آیتالله سیدمحمدباقر صدر هم بهره برد.[۲] وی در سال ۱۳۴۶ش به افغانستان بازگشت،[۳] بنابراین میتوان گفت که یک یا حداکثر دو سال در درس خارج فقه امامخمینی که در مسجد شیخ انصاری برگزار میشد شرکت میکرده است.
فعالیت سیاسی و اجتماعی
امیری در طول تحصیل در نجف اشرف، با درخواستها و نامههای متعدد از سوی هموطنان خود در بلخاب برای بازگشت به زادگاهش مواجه شد. او به این درخواستها پاسخ مثبت داد و پس از دریافت وکالت از آیتالله سیدمحسن طباطبایی حکیم و دریافت اجازاتی در امور حسبیه از امامخمینی، عازم افغانستان شد.
امامخمینی در نامهای به نماینده خویش در پاکستان، از او خواست تا رساله ایشان را به غلامحسین امیری تقدیم کند تا آن را در افغانستان توزیع نماید.[۴] امامخمینی سپس در ۱۴ تیر ۱۳۵۴ در حکمی به امیری، او را بهعنوان وکیل خود در امور حسبیه و شرعیه در مناطق «شاخدار»، «زوج»، «مقزار» و «سوک»، قلعه «امیر حاجی» و «دهن مرغی» و توابع آن در افغانستان منصوب کرد.[۵]
امیری در نخستین گام، بنای تأسیس مدرسه علمیه مهدیه را در بلخاب پایهریزی کرد و مدیریت آن را بر عهده گرفت. او در تأسیس این مدرسه چهار هزار متری، با کمبود امکانات مواجه بود، اما تلاش کرد از محل کمکهای مردمی و همچنین وجوهات شرعی و با در نظر گرفتن ساخت اقامتگاه برای طلاب و همچنین اختصاص فضایی بهعنوان مسجد جامع در کنار این مدرسه، بنای آنجا را سامان دهد. همچنین در مدت اقامت خود در افغانستان حسینیهای را تأسیس و سایر مردم را هم به تأسیس حسینیههای دیگر تشویق کرد و در پی آن چندین حسینیه در افغانستان ساخته شد، ازجمله میتوان به حسینیههایی در مناطق خرماتخت، مگو، خم چنار، تخشی و هل دراز افغانستان اشاره کرد که با تشویق وی و همت مردم ساخته شده است. امیری همچنین به فعالیتهای عامالمنفعه مانند هموارسازی جادهها و بازسازی یا احداث پل، بهویژه راه مواصلاتی بلخاب به بامیان، توجه بسیار داشت تا ایمن شدن سفرهای مردم و مسافرتهای آسان آنان به مناطق اطراف بلخاب، محقق شود.[۶]
غلامحسین امیری در مدت اقامت در افغانستان، وجوهات مردمی را نیز جمعآوری میکرد و پس از صرف بخشی از آن با اجازه امامخمینی، سایر وجوه را به دفتر امامخمینی در نجف اشرف ارسال میکرد.[۷] او در ترویج احکام دینی سعی بلیغ داشت و به همین منظور کلاسهای احکام را در ایام فراغت بهویژه در فصل زمستان در مساجد محل برگزار میکرد. مبلغانی را برای تبلیغ دین به مناطق مختلف اعزام میکرد.[۸] وی همچنین از سوی مردم بلخاب به فرماندهی امنیتی (قومندان امنیه) در فرمانداری بلخاب سمت برگزیده شده بود.[۹]
نسبشناسی قوم تاجیک و شرححال چهارده معصوم(ع) از تألیفات اوست.[۱۰]
درگذشت
او از سال ۱۳۷۰ هجری ش به قم عزیمت کرد و در ۱۲ دیماه ۱۳۸۰ ش در همانجا از دنیا رفت و پیکرش در مقبره علما در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.[۱۱]
پانویس
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۴۷.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۴۸.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۴۹.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۴۹.
- ↑ صحیفه امام، ج۳، ص۹۶.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۴۹-۳۵۱.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۶۰.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۵۹.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۵۹.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۵۲.
- ↑ صادقی بلخابی، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ص۳۶۱.
منابع
- صادقی بلخابی، سیدغلامحسین (۱۳۸۹)، «شیخ غلامحسین امیری، تندیس خدمت»، ستارگان حرم، ج۲۶ و ۲۷، قم، زائر.
- صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی.