۱۵٬۱۴۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''توحید'''، وحدت حقیقی [[خداوند|حق‌تعالی]] از نگاه [[عرفان|عرفانی]]. | '''توحید'''، وحدت حقیقی [[خداوند|حق‌تعالی]] از نگاه [[عرفان|عرفانی]]. | ||
عرفا در آثارشان براساس شناخت و معرفت شهودی به موضوع توحید و مراتب آن پرداخته‌اند، آنچه سبب توحید عرفانی با دیگر [[توحید (فلسفه و کلام)|توحیدهای کلامی]] و فلسفی فاصله داشته باشد، آن است که اساس توحید در عارفان بر فنا و استهلاک تعینات استوار است. از همین رو عرفا، توحید ناب را همان [[فنا|مقام فنای محض]] می‌دانند. دیدگاه عارفان درباره توحید مبتنی بر نظریه [[وحدت وجود]]، تجلی و ظهور است. | |||
عرفا در آثارشان براساس شناخت و معرفت شهودی به موضوع توحید و مراتب آن پرداخته‌اند، آنچه سبب توحید عرفانی با دیگر [[توحید (فلسفه و کلام)|توحیدهای کلامی]] و فلسفی فاصله داشته باشد، آن است که اساس توحید در عارفان بر فنا و استهلاک تعینات استوار است. از همین رو عرفا، توحید ناب را همان مقام فنای محض می‌دانند. دیدگاه عارفان درباره توحید مبتنی بر نظریه [[وحدت وجود]]، تجلی و ظهور است. | |||
بحث از توحید وجودی، مختص به عرفان است و با اثبات توحید وجود و موجود، تمام جهان و آنچه در آن است به عنوان مظاهر وجود خود را نشان می‌دهند و دلیل اهل عرفان در توحید وجود، کشف و مشاهده آنهاست. | بحث از توحید وجودی، مختص به عرفان است و با اثبات توحید وجود و موجود، تمام جهان و آنچه در آن است به عنوان مظاهر وجود خود را نشان می‌دهند و دلیل اهل عرفان در توحید وجود، کشف و مشاهده آنهاست. | ||