مستضعفان

مُستضعفان طبقات محروم و ضعیف فرهنگی، اقتصادی یا سیاسی اجتماعی.

مفهوم‌شناسی

مستضعفان جمع مستضعف و از ریشه «ضعف»، به معنای کسی است که او را به ضعف کشانده و در بند و زنجیر کرده‌اند؛ نیز به کسی می‌گویند که دیگران او را ضعیف می‌شمارند. در برابر این واژه، «مستکبر» از ریشه «کبر» است که به معنای خودشیفتگی و خود را بزرگتر از دیگران دیدن است. از نگاه جامعه‌شناختی، مستضعفان طبقات محروم و اقشار آسیب‌پذیر جامعه‌اند که کم‌درآمدترین و نامطلوب‌ترین شغل‌ها را دارند و از دسترسی به حقوق انسانی و اجتماعی محروم‌اند و در ساختار اجتماعی در پایین‌ترین طبقه قرار می‌گیرند.

از واژگان مترادف می‌توان به «پابرهنه» به معنای فقیر و بی‌چیز و «گودنشین» به معنای کسی که در محله‌های پایین شهر زندگی می‌کند، اشاره کرد. در ادبیات امام‌خمینی نیز اقشار ضعیف و محروم، با واژه‌های مختلفی یاد شده‌اند که از آن جمله می‌توان به مستضعفین محرومین، فقرا و مستمندان زاغه‌نشین‌ها، حاشیه‌نشین‌ها، روستاییان، جنوب شهری‌ها مظلومین، کپرنشینان و پابرهنگان اشاره کرد.

امام‌خمینی با ترویج و احیای واژه مستضعف و مستضعفان در برابر مستکبر و مستکبران، مستضعفان را نه ضعفای حقیقی، بلکه کسانی می‌دانست که به واسطه کبر مستکبران، ضعیف شمرده شده‌اند؛ حال آنکه نیروی ایمان در این گروه، قدرتی بسیار به آنها بخشیده و طبق وعده الهی، قطعاً وارثان زمین خواهند بود. (ببینید: استکبار)

مفهوم استضعاف در قرآن

بررسی واژه پربسامد مستضعف در آیات قرآن کریم و تفاسیر متقدم و مقایسه آن با معنایی که امروز از این واژه دریافت می‌شود، تغییر و چرخش معنایی محسوسی را نشان می‌دهد که حتی در تفاسیر متأخر نیز به چشم می‌خورد. مستضعف در قرآن کریم، به چند معنا به‌کار رفته‌است:

1. فرد مؤمنی که در جایگاه زعامت قوم قرار دارد، ولی با نافرمانی قوم خویش روبه‌رو می‌شود و به جهت نداشتن یاور، امکان کسب جایگاه رهبری که حق اوست را ندارد.
2. گروه مؤمنی که به فرستاده خدا ایمان دارند ولی از نظر مادی در ضعف قرار دارند و مستکبران به چشم حقارت در آنها می‌نگرند.
3. کسانی که در سیطره حاکمان بی‌ایمان، از پیروی رسول الهی بازماندند. در این گروه مستضعفان به سبب پیروی از مستکبران در مسیر گمراهی قرار گرفته‌اند.
4. گروهی که فرعون آنها را به بندگی کشیده و به آنها ظلم کرده‌است. این مستضعفان در برابر فرعون توان رویارویی و دفاع ندارند، ولی به آنها وعده پیشوایی و وراثت زمین داده شده‌است، از مجموع آیات، می‌توان صفاتی را برای مستضعفان شمرد: ایمان، تسلیم‌پذیری، پیروی از حق، فقر مادی، خوار و ضعیف‌بودن در چشم مستکبران، آرزومندی ایمان، تلاش‌نکردن مناسب برای هجرت از دیار کفر، غفلت، ندامت، حسرت، بردگی، در اقلیت بودن و قدرت دفاع نداشتن. تنها صفتی که در تمام گروه‌های یادشده، مستضعف را در برابر مستکبر قرار می‌دهد، کفر مستکبر و ایمان مستضعف است و نه ویژگی‌های دیگر مانند ضعف مادی یا قدرت و ثروت .

مفهوم استضعاف در دوره معاصر

واژه مستضعف، در فضای فکری ایرانِ در دهه‌های ۴۰ تا ۷۰، از سوی متفکران مطرح این دوران، به‌ویژه امام‌خمینی بازتعریف شد. ظهور مبارزات ضداستعماری و ضدسرمایه‌داری، موجب تلاش برخی اندیشمندان برای آوردن مفاهیم قرآنی مانند مستضعف و مستکبر به متن حرکت‌های اجتماعی، و تعریف دوباره آنها در شرایط روز شد؛ از این‌رو «مستضعفین» به توده‌های استثمارشده و محروم، قربانیان نظام‌های طاغوتی، ملت‌های استعمارشده و رنجور از عقب‌ماندگی، کسانی که از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در ضعف قرار دارند و سرنوشت‌شان توسط مستکبران جهان‌خوار تعیین می‌شود، تعریف شدند. بررسی برخی از تفاسیر متقدم و متأخر، این بازتعریف را به خوبی نشان می‌دهد. برای نمونه در تفسیر مجمع البیان، مراد از مستضعفین در آیه ۷۵ سوره نساء، کسانی از مسلمانان‌اند که توان هجرت از مکه را نداشتند؛ حال آنکه تفسیر نمونه، مقصود از مستضعفین در این آیه را، کسانی می‌داند که براثر مظالم و ستم مستکبران تضعیف شده‌اند، خواه این تضعیف از نظر فکری و فرهنگی باشد یا اخلاقی و اقتصادی و سیاسی.

ابعاد و عوامل پیدایش

مستضعفان را می‌توان در سه گروه عقیدتی، اقتصادی و سیاسی اجتماعی دسته‌بندی کرد:

1. مستضعفان عقیدتی کسانی‌اند که میان اسلام و کفر مانده‌اند و از لحاظ عقیدتی بی‌خبرند. قرآن کریم در معنای دینی استضعاف، مستضعفان را به دو گروه مستضعفان دروغین و مستضعفان حقیقی، تقسیم کرده و به نجات مستضعفان حقیقی امید می‌دهد. مستضعف حقیقی از نظر قرآن کسی است که از نظر فکری، بدنی یا اقتصادی آن‌چنان ضعیف است که قادر به شناسایی حق از باطل نیست یا اینکه با وجود تشخیص عقیده درست، بر اثر ناتوانی جسمی یا ضعف مالی یا محدودیت‌هایی که محیط بر او تحمیل کرده‌است، قادر به نجات خود از وضعی که دارد نیست. قرآن در همان حال کسانی که استضعاف را بهانه کوتاهی خود قرار می‌دهند، توبیخ می‌کند. در بیان دیگر مستضعفان دینی دو گروه‌اند: یک گروه کسانی که قدرت مهاجرت به سرزمین‌های اسلامی را ندارند و گروه دیگر کسانی که ذهنشان به حقیقت منتقل نشده‌است؛ این است که امیرالمؤمنین علی(ع) در شناخت مرز «قاصران» فکری و اعتقادی از «مقصران» کسی که حجت خدا بر او تمام شده و حق را شنیده و قلبش آن را درک کرده باشد، مستضعف نیست. امام‌کاظم(ع) نیز مستضعف را کسی دانسته که حجت و دلیل به او نرسیده و به وجود اختلاف پی نبرده باشد.
2. مستضعفان اقتصادی کسانی‌اند که از نظر مالی و اقتصادی در ضعف و ناتوانی به سر می‌برند. این گروه همان کسانی هستند که اکثریت مومنان و صالحان در جامعه را تشکیل می‌دهند؛ زیرا یکی از دلایل مهم کبر و طغیان و سرکشی، ثروت و دارایی است. خداوند تعالی به این گروه از مستضعفان، وعده پیروزی و وراثت بر زمین را داده‌است و دعوت پیامبران اغلب به سود گروه مستضعف و ندار جامعه بوده‌است، اما مخاطب دعوت آنان تنها مستضعفان نبوده‌اند؛ هرچند مستضعفان همیشه آمادگی بیشتری برای پذیرش دعوت دارند
3. مستضعفان سیاسی اجتماعی کسانی‌اند که از یک سو قدرت مقابله با حکومت جور را ندارند و از سوی دیگر، حکومت نیز آنان را با قدرت و زور در ضعف نگه داشته‌است. امام‌خمینی که واژه مستضعف را در دو بعد داخلی و جهانی، به‌کار می‌گرفت، بیشتر ناظر به این گروه از مستضعفان بود. ایشان با فرق‌گذاشتن میان ضعیف و مستضعف، اعتقاد داشت مستضعفان کسانی نیستند که ذاتاً ضعیف باشند، بلکه کسانی‌اند که به سبب تعدی و ظلم مستکبران، به ضعف کشیده شده و ضعیف شمرده می‌شوند. طبق برخی روایات، نخستین عامل استضعاف، ناآگاهی و غفلت از خود است و مستضعف کسی است که به دلایلی نتوانسته به حقایق پی ببرد. از مهم‌ترین عوامل پیدایش استضعاف، خود مستضعفین هستند. مستکبرین همواره برای فقر فرهنگی و عدم استقلال فکری مستضعفین تلاش می‌کنند. این تبلیغات، چنان‌که امام‌خمینی اشاره کرده‌است، در کنار ضعف فرهنگی مستضعفان و جهل و بی‌خبری آنها از محتوای قرآن و اسلام درباره مقابله با مستکبران و قدرتمندان، موجب پیروی آنها از مستکبرین موجب می‌شود و در نتیجه به استضعاف اقتصادی نیز کشیده می‌شوند. چنین مستضعفانی در گمراهی و عذاب مستکبران، همراه‌اند. زمینه‌های دیگر پیدایش استضعاف، از نگاه امام‌خمینی عبارت‌اند از: نگاه خاص مستکبران به جهان و بیماری روحی آنها مهار نشدن قدرت‌ها با تعلیمات انسانی ـ آسمانی غفلت مستضعفان، خودباختگی و احساس ناتوانی مستضعفین.

مستضعفان در انقلاب اسلامی

معضلات ریشه‌ای و متعدد اقتصاد ایران در دوره پهلوی، اعم از بخش‌های خرد و کلان، شهری و روستایی، وابستگی و اتکای کشور به درآمدهای نفتی و پیوستگی آن با بحران‌های بازارهای مالی و جهانی آثار اجتماعی و اقتصادی عمیقی بر وضعیت زندگی و معیشتی ایرانیان به‌ویژه بر روستاها و مناطق شهری کم‌جمعیت و کم‌درآمد گذاشت که مهم‌ترینِ آنها، گسترش فقر و محرومیت در جامعه به شکل افزایش زاغه‌نشینی، حاشیه‌نشینی و مهاجرت به شهرهای بزرگ بود. بی‌توجهی رژیم به روستا و روستانشینی و عدم سرمایه‌گذاری در شهرهای کوچک، دامنه فقر در مناطق روستایی و شهریِ کم‌جمعیت را گسترش داد و مهاجرت روستاییان به شهرها و ایجاد حلبی‌آباد در کنار شهرهای بزرگ را در پی داشت؛ به گونه‌ای که ۳۳ درصد ساکنان شهرها را مهاجران حاشیه‌نشین تشکیل می‌دادند. مهاجرت روستاییان به شهرها معضلات خاصی مانند نبود یا کمبود تسهیلات رفاهی، ایجاد اقتصاد بیمارگونه و ناسالم و ایجاد شیب طبقاتی و دوگانگی برای جامعه شهری را ایجاد کرد.

یکی از ویژگی‌های مهم انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، توجه به حمایت از مستضعفان جهان بود. امام‌خمینی که ریشه گرفتاری و بدبختی ملت ایران و ملت‌های مظلوم جهان را در وجود رژیم‌های استکباری می‌شمرد، در کنار نقش اصلی دین و باورهای اسلامی مردم مسلمان ایران نخستین و مهم‌ترین خصیصه انقلاب اسلامی را همراهی با خواسته‌های مستضعفین می‌دانست. ایشان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و پس از آن با تشریح اهداف استکبار، هدف از انقلاب اسلامی را نجات مستضعفان ایران و جهان از سلطه مستکبران تعریف کرد و با ایمان راسخی که به تحقق وعده الهی در پیروزی مستضعفان بر مستکبران جهان داشت. آمادگی خود را برای مبارزه با استکبار جهانی در سراسر دنیا اعلام کرد بر این اساس؛ چنان‌که امام‌خمینی تاکید فراوان دارد، مستضعفان هم در مرحله مبارزه و انقلاب و جهاد مشارکت گسترده داشته‌اند و سهم نخست در حصول پیروزی از آنان است و هم در مرحله هدف‌گذاری انقلاب و ترسیم وظایف و رسالت انقلاب و نظام اسلامی در دو بعد داخلی و خارجی مورد توجه و حمایت فراوان بوده‌اند و از همین خاستگاه بر لزوم همراهی مسئولان نظام با محرومان و مستضعفان و برخاستن از میان آنان و حشر و نشر با آنان تاکید می‌کرد:

الف) مشارکت در انقلاب و جهاد

امام‌خمینی در سال‌های مبارزه علیه رژیم پهلوی، با تشریح اراده خداوند در نجات مستضعفان از قید طاغوت، تلاش کرد ملت ایران را به اتحاد و قیام علیه رژیم فاسد ترغیب کند. ایشان در شرح وضع اقتصادی و معیشتی این دوره، ضمن انتقاد از شرایط نابسامان کشور که رژیم پهلوی آن را وضعی مترقی می‌نامید، معتقد بود آنچه در تصور دولت‌مردان پهلوی ترقی و توسعه تعریف می‌شود در عمل چیزی جز گرسنگی مردم فقیر ایران نیست. از نظر ایشان، بخش عمده ناامنی و سرکشی‌های اجتماعی، محصول فقر و بی‌عدالتی اقتصادی بود و توزیع ناعادلانه ثروت نفت میان ملت، از عمده عوامل تفاوت فاحش طبقاتی در زمان پهلوی به شمار می‌رفت؛ توزیعی که برای عده‌ای در روستاها حتی آب آشامیدنی سالم را تبدیل به آرزو کرده بود و برای برخی هزینه تجملات غیر ضروری زندگی می‌شد. (ببینید: انقلاب اسلامی ایران)

امام‌خمینی، نقش توده‌های پابرهنه در پیروزی انقلاب و مقابله با رژیم پهلوی را ممتاز می‌دانست و معتقد بود نیروی عظیم و کوبنده انقلاب، مردم غیر مرفه بودند که با نیروی ایمان واقعی، به میدان آمدند و بیشترین کشته‌های نهضت هم از این طبقه بود. حامیان واقعی نهضت اسلامی ایران، زاغه‌نشینان، محرومان و حاشیه‌نشینانی بودند که با همت خود، اسلام را در کشور حاکم کردند و اگر قدرت معنوی این طبقه که با دست خالی به حمایت از انقلاب پرداختند، نبود، این پیروزی حاصل نمی‌شد و پیروزی انقلاب اسلامی نتیجه پایداری مستضعفان در برابر طاغوت و مرهون تلاش‌های آنان بود.

امام‌خمینی انقلاب اسلامی را مدیون فداکاری‌های جنوب‌شهری‌ها و پابرهنگان می‌دید؛ زیرا فشار اصلی نهضت و انقلاب بر دوش آنان بود. از نظر ایشان اقشار ضعیف و محروم جامعه، ولی‌نعمتان کشور و پیش‌برندگانِ نهضت بودند و آنان نیروهای وفادار به انقلاب اسلامی تا آخرین نفس هستند. کسانی که با دستان خالی برای خدا قیام کردند و جلوی توپ و تانک و مسلسل ایستادند و بیشترین کشته‌ها را تقدیم انقلاب کردند؛ از این‌رو ایشان نه خود را بلکه پابرهنگان را شایسته ستایش می‌دانست و تاکید داشت این ملت پابرهنه ایران بود که در نهایت پیروز شد و همچنان بار سنگین انقلاب و مشکلات جمهوری اسلامی، بر دوش قشر مستضعف است و همراهی و فداکاری آنان انقلاب را حفظ می‌کند.

از سوی دیگر، امام‌خمینی نقش مستضعفان و طبقات محروم جامعه در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و جهاد علیه متجاوزان را بسیار بااهمیت می‌دید و معتقد بود قشر مستضعف بدون هراس از جنگ، در جبهه‌ها فداکارانه و ایثارگرانه حضور داشتند و شهدا، جانبازان، مفقودان و اسرای بسیاری در این راه تقدیم انقلاب کردند. و سرانجام نیز همین قشر است که انقلاب را حفظ خواهد کرد.

(ببینید: جنگ تحمیلی)

ب) حمایت از مستضعفان

امام‌خمینی حکومت جمهوری اسلامی ایران را حکومت مستضعفان و مهم‌ترین وظیفه مسئولان نظام اسلامی را دفاع از حقوق و خدمت به مستضعفان و توزیع عادلانه ثروت می‌دانست و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رسیدگی به فقرا را از نخستین سفارش‌های خود به دولت‌مردان قرار داد. ایشان معتقد بود در کنار مستمندان و پابرهنه‌هابودن و خود را در سطح آنان دانستن، افتخار بزرگی است و مسئولان نظام باید از کسانی باشند که طعم فقر و محرومیت را چشیده‌اند. ایشان معتقد بود از افتخارات بزرگ این نظام این است که مسئولانش از طبقات پایین جامعه‌اند و درد مردم را می‌دانند؛ با این حال، تاکید می‌کرد همه مدیران، کارگزاران و روحانیان در نظام اسلامی باید با فقرا بیشتر حشر و نشر داشته، از احوال آنان باخبر باشند؛ چنان‌که به صورت خاص با یادآوری سیره تاریخی روحانیت اصیل در دفاع از محرومان، از آنان نیز می‌خواست در هر شرایطی به حمایت از محرومان برخیزند. ایشان عدول از این خط را عدول از عدالت اجتماعی اسلام و خیانت به اسلام و مسلمانان می‌دانست. ایشان حتی به‌کاربردن صفاتی چون طبقات پایین را درباره مستضعفان نمی‌پسندید و آن را ناشی از منطق مستکبران می‌دانست و جایگاه رفیع مستضعفان را می‌توان از اوصافی چون «بندگان خالص حق» و «رادمردان شجاع تاریخ بشریت» و «نور چشمان» در سخنان ایشان فهمید؛ چنان‌که به‌صراحت اعلام کرد که یک موی سر کوخ‌نشینان، به همه کاخ و کاخ‌نشینان جهان برتری دارد. (ببینید: مسئولان و کارگزاران)

امام‌خمینی در یک نگاه کلی خط اصولی انقلاب و نظام اسلامی را خط دفاع از مستضعفان و تأمین منافع آنان می‌دانست؛ البته مستضعفان نیز برای نجات خویش وظایف مهمی بر عهده دارند که تاکید امام‌خمینی بر لزوم آگاهی، بیداری و هوشیاری مستضعفان بسیج عمومی و قیام همگانی با حفظ وحدت در مقابل قدرت‌های مستکبر و برآوردن فریاد اسلام‌خواهی و تداوم مبارزه تا رفع سلطه‌های شیطانی از آن جمله است.

برای حمایت از مستضعفان، با دستور امام‌خمینی، بنیاد مستضعفان بر پایه اموال برجای‌مانده از سران رژیم پهلوی حساب ۱۰۰ امام برای تهیه مسکن محرومان ایجاد کمیته امداد امام‌خمینی و بنیاد ۱۵ خرداد برای رسیدگی به وضع ایثارگران و مستضعفان تأسیس شد و تأکید مکرر ایشان بر تلاش بیشتر دولت برای عمران و آبادی و رفع مشکلات بهداشتی و درمانی مناطق محروم در همین راستا بود. (ببینید: بنیاد مستضعفان، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، کمیته امداد امام‌خمینی، و بنیاد پانزده خرداد)

از سوی دیگر، امام‌خمینی با توجه به آیه ۵ سوره قصص، حکومت بر زمین را از آن مستضعفین می‌دانست و انقلاب اسلامی ایران را حرکتی در همین راستا نهضت مستضعفین علیه مستکبرین و هشداری برای همه مستکبران جهان می‌خواند و از مستضعفان جهان می‌خواست با الگو گرفتن از انقلاب ایران بپاخیزند و زیر پرچم اسلام بر مستکبران غلبه کنند ایشان انقلاب اسلامی ایران را پشتیبان ملت‌های مظلوم در برابر ظالمان و حاضر در مبارزه با مستکبران در سراسر دنیا معرفی می‌کرد و تنها راه از میان‌بردن مستکبران را تشکیل جبهه واحد مستضعفان می‌دانست.

در همین راستا اصل ۱۵۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی، سعادت انسان در کل جامعه بشری را آرمان جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده و رسیدن به استقلال و آزادی و حکومت حق و عدل را حق همه مردم جهان دانسته‌است و جمهوری اسلامی ایران با توجه به این اصل و مقدمه قانون اساسی که انقلاب ایران را حرکتی برای پیروزی نهایی مستضعفین بر مستکبرین می‌شمرد، ضمن خودداری از دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر، از مبارزه حق‌طلبانه مستضعفین در برابر مستکبرین، حمایت می‌کند و آن را از اهداف مهم سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در راه تشکیل حکومت واحد جهانی می‌داند؛ چنان‌که دولت اسلامی موظف است با سایر دولت‌ها و ملت‌ها ارتباط داشته باشد و روابط خود را بر پایه عدالت و عدم تعدی تنظیم کند؛ از همین‌رو حمایت از مستضعفان جهان از اصول سیاست خارجی دولت اسلامی است. این اصل اختصاص به مسلمانان ندارد و شامل همه مستضعفان می‌شود (ببینید: نهضت‌های اسلامی)

حزب مستضعفان

از نگاه امام‌خمینی امامت و وراثت بر زمین، چنان‌که به عنوان یک اصل در قرآن کریم آمده‌است برای مستضعفان و صالحان است؛ حقی که با نهضت مستضعفان در برابر مستکبران در تمام عالم قابل دستیابی است؛ همان‌طوری که ملت ایران با دست خالی و قدرت ایمان این حق را به دست آورد و در این زمینه ایران می‌تواند نقطه آغاز و الگویی خوبی برای همه ملت‌های مستضعف باشد؛ اما مشکل بزرگ دنیای اسلام در نگاه ایشان عدم ارتباط میان جوامع اسلامی و مسلمانان بوده‌است. ایشان از یک منظر معتقد بود اسلام این مشکل را با فریضه حج حل کرده‌است؛ زیرا بر اساس این فریضه مسلمانان از تمامی کشورهای اسلامی در یک نقطه با هم جمع می‌شوند؛ بنابراین اگر کشورهای اسلامی این فرصت به دست‌آمده را قدر بدانند و به طور شایسته برای توسعه ارتباطات میان خود استفاده کنند، استعمارگران هیچ‌گاه در برابر مسلمانان کاری از پیش نخواهند برد.

امام‌خمینی از سوی دیگر، معتقد بود پس از ایجاد یک ارتباط مستحکم بر پایه اصول اسلامی میان جوامع مسلمان، می‌توان با تأسیس یک حزب فراگیر میان مسلمانان به مشکلات جهان اسلام رسیدگی کرد؛ بر این اساس در دیدار جمعی از مردم در ۲۶/۵/۱۳۵۸، ضرورت تأسیس حزب مستضعفان را اعلام کرد و روز قدس را روز بسیج عمومی اسلامی نامید و آن را مقدمه‌ای برای تشکیل حزبی واحد به اسم حزب مستضعفان در تمامی دنیا دانست. از نظر ایشان، تأسیس حزب مستضعفان، تمامی مشکلات مسلمانان را رفع خواهد کرد، هیچ قدرتی توان مقابله با آن را نخواهد داشت و با تشکیل این حزب، مشکلات اقشار مستضعف را می‌توان به‌اتفاق حل کرد و در برابر استکبار ایستادگی و مقاومت کرد. ایشان معتقد بود حزب مستضعفان وعده اسلام را که در نهایت پیروزی حکومت مستضعفان بر مستکبران است و اینکه مستضعفان وارثان روی زمین خواهند بود، محقق خواهد کرد. ایشان تشکیل این حزب را باعث نجات تمام مستضعفان عالم می‌دانست ولی فعالیت دیگر احزاب را در کشور ناسازگار با آن نمی‌دانست.

(ببینید: روز جهانی قدس و بسیج)

پیوند به بیرون

• آیت مظفری، مستضعفان، دانشنامه امام‌خمینی، ج۹، ص۲۸۰-۲۸۶.