غلامرضا رضوانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:مقاله‌های آماده ارزیابی using HotCat) |
جز (انتقال از رده:وکلای امام خمینی به رده:وکلای امام‌خمینی ردهانبوه) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
|سرشناسی = شاگرد، وصی و عضو دفتر [[امام‌خمینی]] | |سرشناسی = شاگرد، وصی و عضو دفتر [[امام‌خمینی]] | ||
|نام کامل = | |نام کامل = | ||
|لقب = آیت‌الله | |لقب = آیت‌الله | ||
|نسب = | |نسب = | ||
|زادروز = | |زادروز = اول مهر ۱۳۰۹ | ||
|شهر تولد = خمین | |شهر تولد = خمین | ||
|کشور تولد = ایران | |کشور تولد = ایران | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|کشور درگذشت =ایران | |کشور درگذشت =ایران | ||
|آرامگاه =حرم فاطمه معصومه(س) | |آرامگاه =حرم فاطمه معصومه(س) | ||
|نام همسر = | |نام همسر = | ||
|فرزندان = | |فرزندان = | ||
|خویشاوند سرشناس= | |خویشاوند سرشناس= | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|مذهب = [[شیعه]] | |مذهب = [[شیعه]] | ||
|پیشه = [[روحانیت|روحانی]] | |پیشه = [[روحانیت|روحانی]] | ||
|مناصب = | |مناصب = عضو شورای نگهبان؛ عضو مجلس خبرگان رهبری | ||
|پس از = | |پس از = | ||
|پیش از = | |پیش از = | ||
|اساتید = [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]] و امام‌خمینی | |اساتید = [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]] و امام‌خمینی | ||
|شاگردان = | |شاگردان = | ||
|تالیفات = | |تالیفات = حاشیه بر عروة الوثقی، حاشیه بر کفایة الاصول و المکاسب | ||
|وبگاه رسمی = | |وبگاه رسمی = | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''غلامرضا رضوانی'''، شاگرد، وصی و عضو | '''غلامرضا رضوانی'''، شاگرد، وصی و عضو [[دفتر امام‌خمینی]]، عضو [[شورای نگهبان]] و [[مجلس خبرگان رهبری]]. | ||
== | غلامرضا رضوانی در سال ۱۳۰۹ در [[خمین]] به دنیا آمد و تحصیلات جدید را تا مقطع متوسطه ادامه داد و در سال ۱۳۲۷ برای تحصیلات حوزوی به [[قم]] رفت. وی در سال ۱۳۳۲ به نجف رفت و در درس سیدمحمود شاهرودی حاضر شد. | ||
غلامرضا رضوانی خمینی، فرزند | |||
رضوانی که از قم امام‌خمینی را می‌شناخت و شاگرد ایشان بود، پس از استقرار امام‌خمینی در نجف، از جمله روحانیونی بود که به حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] بر خواست و برای نجات ایشان از زندان و دیگر خطرات با مراجعه به مراجع فعال بود. او با اینکه از مدرسان سطوح عالیه بود، در درس امام‌خمینی شرکت می‌کرد و در [[دفتر امام‌خمینی|دفتر امام]] در نجف مسئول دیدارهای ایشان بوده است. او مسئولیت [[شهریه امام‌خمینی|شهریه]] ایشان در نجف را نیز بر عهده داشته است. | |||
امام‌خمینی در سال ۱۳۵۶ رضوانی را به همراه [[سیدعباس خاتم یزدی|سیدعباس خاتم یزدی]]، [[میرزاحبیب‌الله اراکی]] و [[سیدجعفر کریمی]] به عنوان وصی خود در امور حوزوی انتخاب کرد. | |||
رضوانی، پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] که همچنان در دفتر امام در نجف بود توسط [[حزب بعث عراق|دولت بعثی عراق]] بازداشت شد و با وساطت [[سیدمحمود دعایی]] - سفیر ایران در عراق آزاد شد و در سال ۱۳۵۸ به ایران آمد. | |||
امام‌خمینی، رضوانی را به عنوان یکی از فقهای شورای نگهبان در اولین دوره آن منصوب کرد و پس از درگذشت [[سیداحمد خوانساری]] او را به امامت جماعت مسجد سیدعزیزالله برگزید. | |||
رضوانی تا سال ۱۳۹۱ در سمت فقهای شورای نگهبانی بود و در سال ۱۳۹۲ در ۸۳ سالگی در گذشت و پیکر او در حرم [[حضرت فاطمه معصومه(س)|حضرت معصومه(س)]] به خاک سپرده شد. | |||
== زندگی‌نامه == | |||
غلامرضا رضوانی خمینی، فرزند محمدکریم در اول مهر ۱۳۰۹ در [[خمین]] متولد شد. پدرش کاسبی متدین بود و او درس را از مکتبخانه آغاز کرد؛ سپس به دبستان رفت و تا مقطع متوسطه ادامه داد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> رضوانی در سال ۱۳۲۷، برای تحصیل علوم حوزوی به [[قم]] رفت و پس از طی دوره مقدمات، سطوح متوسطه و عالی را نزد [[عبدالجواد اصفهانی]] و [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] فرا گرفت.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> سپس از درس خارج فقه و اصول مرجع تقلید [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمد محقق داماد]] و [[امام‌خمینی]] بهره جست و برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۳۲ به [[نجف]] رفت و در درس [[سیدمحمود شاهرودی]] شرکت کرد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳؛ رضوانی، حوزه، ۵۳.</ref> آشنایی و ارتباط رضوانی با امام‌خمینی به سال‌های حضور در [[قم]] و شرکت وی در درس خارج ایشان بازمی‌گردد که پس از سفر به نجف و انتقال امام‌خمینی به نجف در سال ۱۳۴۴ نیز ادامه یافت.<ref>رضوانی، سرگذشتهای ویژه، ۵/۷۷؛ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> | |||
== فعالیت‌ها قبل از انقلاب == | == فعالیت‌ها قبل از انقلاب == | ||
پس از مخالفت امام‌خمینی با [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۸۲.</ref> رضوانی یکی از روحانیانی بود که در نجف از نهضت امام‌خمینی حمایت کرد<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> و به دنبال بازداشت امام‌خمینی پس از سخنرانی علیه [[رژیم پهلوی]] در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و شایعه احتمال اعدام ایشان، وی به همراه [[محمدحسن قدیری]] نزد مراجع برجسته‌ای چون سیدمحمود | پس از مخالفت امام‌خمینی با [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۸۲.</ref> رضوانی یکی از روحانیانی بود که در نجف از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] حمایت کرد<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> و به دنبال [[دستگیری امام‌خمینی|بازداشت امام‌خمینی]] پس از سخنرانی علیه [[رژیم پهلوی]] در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و شایعه احتمال اعدام ایشان، وی به همراه [[محمدحسن قدیری]] نزد مراجع برجسته‌ای چون [[سیدمحمود شاهرودی]]، [[سیدابوالقاسم خویی]] و [[سیدمحسن حکیم]] رفت و تأیید آنان را دربارهٔ [[اجتهاد]] و [[مرجعیت امام‌خمینی|مرجعیت]] ایشان به دست آورد.<ref>اختری، خاطرات، ۱/۳۷–۳۸.</ref> پس از [[تبعید امام‌خمینی]] به ترکیه، رضوانی در نجف از روحانیانی بود که برای انتقال ایشان به [[عراق]] تلاش می‌کرد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> پس از ورود امام‌خمینی به نجف و درخواست برخی استادان [[حوزه علمیه نجف]] ازجمله رضوانی و قدیری و [[حسین راستی‌کاشانی|حسین راستی کاشانی]] در برگزاری درس خارج، امام‌خمینی به تدریس خارج فقه اقدام کرد. رضوانی با اینکه خود مدرس سطوح عالی حوزه بود، همراه گروهی از فاضلان ازجمله راستی کاشانی و [[نصرالله خلخالی]]، به حلقه درس امام‌خمینی پیوست.<ref>اختری، خاطرات، ۱/۴۳؛ خبرگان رهبری.</ref> حضور وی و دیگر استادان در درس ایشان، بر اشتیاق [[طلاب]] به درس می‌افزود.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> | ||
پس از رفتن [[عبدالعلی قرهی]] به [[ایران]] که مسئول دیدارهای امام‌خمینی در نجف بود، رضوانی مسئولیت دیدارهای ایشان را بر عهده گرفت؛<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۲۳.</ref> سپس مسئول دفتر امام‌خمینی و شهریه ایشان شد.<ref>مقدس، خاطرات، ۱/۲۳۳؛ ناصری، خاطرات، ۲/۲۰۱.</ref> در جلسات استفتا که شب‌ها در حضور امام‌خمینی تشکیل می‌شد، رضوانی شرکت<ref>اختری، خاطرات، ۱/۴۰.</ref> و پرسش‌های فقهی را به ایشان منتقل می‌کرد و پاسخ | پس از رفتن [[عبدالعلی قرهی]] به [[ایران]] که مسئول دیدارهای امام‌خمینی در نجف بود، رضوانی مسئولیت دیدارهای ایشان را بر عهده گرفت؛<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۲۳.</ref> سپس مسئول [[دفتر امام‌خمینی]] و [[شهریه امام‌خمینی|شهریه]] ایشان شد.<ref>مقدس، خاطرات، ۱/۲۳۳؛ ناصری، خاطرات، ۲/۲۰۱.</ref> در جلسات استفتا که شب‌ها در حضور امام‌خمینی تشکیل می‌شد، رضوانی شرکت<ref>اختری، خاطرات، ۱/۴۰.</ref> و پرسش‌های فقهی را به ایشان منتقل می‌کرد و پاسخ آن را به صاحبان آنها می‌رساند.<ref>قوچانی، خاطرات، ۱/۱۴۶–۱۴۷.</ref> نیز رضوانی معرف بسیاری از افراد برای دریافت اجازه در [[امور حسبیه]] از امام‌خمینی بود<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۴۷۱، ۴۷۲، ۴۷۴، ۴۸۹ و ۴۹۷.</ref> و از کسانی به‌شمار می‌رفت که همراه یاران امام‌خمینی در نجف مسئولیت نوشتن نوارهای سخنرانی، بازنویسی، اصلاح و چاپ [[اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه‌های]] ایشان را بر عهده داشت، و به کمک یاران ایشان در شهرهای مختلف ازجمله شهر [[بصره]] در [[مسجد|مسجدها]] و محفل‌های مختلف پخش می‌کرد.<ref>اختری، خاطرات، ۱/۳۷.</ref> وی در خانه امام‌خمینی حضور پررنگی داشت و در همه دیدارهای علما و فضلا با ایشان در نجف، در کنار ایشان حضور داشت.<ref>اختری، خاطرات، ۱/۳۷–۳۸ و ۴۰؛ طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۳۸۹.</ref> فعالیت‌های رضوانی در نجف موجب شد، [[سازمان اطلاعات و امنیت کشور|سازمان اطلاعات و امنیت کشور ایران]] (ساواک) در گزارشی وی و [[محمدرضا ناصری]] را رابط امام‌خمینی و روحانیان لبنان معرفی کند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۱/۵۰.</ref> | ||
امام‌خمینی که رضوانی را از روحانیان مورد اعتماد خود می‌دانست، در ۳ آذر ۱۳۵۶ او را همراه [[سیدعباس خاتم یزدی]]، [[میرزاحبیب‌الله اراکی]] و [[سیدجعفر کریمی]] وصی خود انتخاب و تأکید کرد اگر برای یک نفر یا بیشتر حادثه‌ای رخ داد، بقیه به وصیت عمل کنند و به جای او فردی مورد اطمینان و معروف به صحت و [[امانت]] را برای عمل به وصیت برگزینند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۲۷۰.</ref> ایشان در ۱۸ آذر همان سال امور وجوه شرعی را به افراد | امام‌خمینی که رضوانی را از روحانیان مورد اعتماد خود می‌دانست، در ۳ آذر ۱۳۵۶ او را همراه [[سیدعباس خاتم یزدی]]، [[میرزاحبیب‌الله اراکی]] و [[سیدجعفر کریمی]] وصی خود انتخاب و تأکید کرد اگر برای یک نفر یا بیشتر حادثه‌ای رخ داد، بقیه به وصیت عمل کنند و به جای او فردی مورد اطمینان و معروف به صحت و [[امانت]] را برای عمل به وصیت برگزینند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۲۷۰.</ref> ایشان در ۱۸ آذر همان سال امور وجوه شرعی را به افراد گفته شده واگذار کرد که پس از ایشان در [[حوزه‌های علمیه]] هر گونه صلاح می‌دانند به مصرف برسانند و تأکید کرد اگر همسر ایشان و خانواده فرزندشان [[سیدمصطفی خمینی|سیدمصطفی]] خواستند در نجف بمانند به مقدار متعارف هزینه آنان پرداخت شود. ایشان در پشت پاکت [[وصیت‌نامه امام‌خمینی|وصیت‌نامه]] یادآوری کرد وصیت‌نامه نزد سیدجعفر کریمی است تا پس از مرگ ایشان گشوده شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۲۸۰.</ref> | ||
در سال ۱۳۵۷، خروج امام‌خمینی از نجف از نظر امنیتی بی‌سروصدا انجام گرفت؛<ref>فردوسی‌پور، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، ۲۰۷.</ref> امام‌خمینی در آخرین شب اقامت خود در نجف به رضوانی، کریمی، خاتم یزدی و اراکی سفارش کرد برای حفظ و اداره حوزه نجف که پایگاه جهان تشیع است، کوشا باشند و مسئولیت ایشان را در حوزه نجف عهده‌دار شوند.<ref>کریمی، بیست | در سال ۱۳۵۷، خروج امام‌خمینی از نجف از نظر امنیتی بی‌سروصدا انجام گرفت؛<ref>فردوسی‌پور، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، ۲۰۷.</ref> امام‌خمینی در آخرین شب اقامت خود در نجف به رضوانی، کریمی، خاتم یزدی و اراکی سفارش کرد برای حفظ و اداره [[حوزه علمیه نجف|حوزه نجف]] که پایگاه جهان تشیع است، کوشا باشند و مسئولیت ایشان را در حوزه نجف عهده‌دار شوند.<ref>کریمی، بیست و پنج سال در کنار امام راحل، ۴۰.</ref> رضوانی برای رسیدگی به امور [[دفتر امام‌خمینی]] در عراق ماند و همچون گذشته به اداره بیت و پاسخ به ارباب رجوع مشغول بود و تا امام‌خمینی در [[اقامتگاه‌های امام‌خمینی|پاریس]] بود، [[رژیم بعثی عراق]] با بیت و دفتر ایشان مزاحمت و برخوردی نداشت.<ref>قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۲.</ref> | ||
== فعالیت‌های پس از انقلاب == | == فعالیت‌های پس از انقلاب == | ||
پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، امام‌خمینی در ۲۸ فروردین ۱۳۵۸ در پاسخ پیام تبریک [[احمد حسن البکر]] رئیس‌جمهور عراق راجع به استقرار [[جمهوری اسلامی|نظام جمهوری اسلامی ایران]] از وی تشکر کرد و تأکید کرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران در برابر [[رژیم پهلوی|رژیم دیکتاتوری پهلوی]] هشداری است برای همه دولت‌هایی که با ملت خودشان رفتار مسالمت‌آمیز ندارند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۷/۳۲.</ref> این موضوع برای دولت عراق گران آمد و اقدام به مزاحمت در امور دفتر امام‌خمینی در نجف کرد و رضوانی به دست دولت بعثی بازداشت شد؛<ref>قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۷.</ref> اما پس از چند روز با وساطت [[سیدمحمود دعایی]]، سفیر جمهوری اسلامی ایران، آزاد گردید.<ref>قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۷.</ref> وی با همکاری [[محمود قوچانی]] آخرین [[شهریه امام‌خمینی]] را در نجف پرداخت کردند؛ اما [[طلاب]] به دلیل سختگیری‌ها و حساسیتِ دولت بعثی علیه [[امام‌خمینی]]، جرئت دریافت شهریه را نداشتند.<ref>قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۷–۱۹۸.</ref> پس از سقوط دولت حسن البکر و روی‌کار آمدن [[صدام حسین]]، بسیاری از [[شیعیان]] و علمای نجف از عراق اخراج شدند. رضوانی نیز مجبور به ترک عراق شد و در سال ۱۳۵۸ به ایران آمد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> | |||
[[امام‌خمینی]] در نخستین دوره [[شورای نگهبان قانون اساسی]] رضوانی را به عضویت فقهای این شورا منصوب کرد و پس از گذشت سه سال در نخستین دوره، | [[امام‌خمینی]] در نخستین دوره [[شورای نگهبان قانون اساسی]] رضوانی را به عضویت فقهای این شورا منصوب کرد و پس از گذشت سه سال در نخستین دوره، وی برابر [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی]]، به قید قرعه از جمع فقیهان شورا، خارج و به ریاست دیوان عدالت اداری منصوب شد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> همچنین ایشان در اسفند ۱۳۶۳ رضوانی را که معتمد خود می‌دانست، پس از درگذشت مرجع تقلید وقت، [[سیداحمد خوانساری]] به امامت [[مسجد سیدعزیزالله]] واقع در بازار تهران برگزید و در این حکم بر صلاحیت، [[علم]]، [[تقوا]]، [[استقامت]]، راستی و صلاح رضوانی تأکید کرد و با یادآوری سابقه آشنایی با وی، او را وکیل خود در دریافت وجوه شرعی معرفی کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۹/۱۷۴.</ref> رضوانی همچنین مسئولیت امور شرعی اصناف بازار را بر عهده داشت. وی برای رسیدگی بیشتر به امور شرعی بازاریان، بیش از یک سال در دیوان عدالت اداری نماند و از آن نهاد استعفا داد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref>{{ببینید|شورای نگهبان}} | ||
== دیدگاه دربارهٔ امام خمینی == | |||
از نظر رضوانی توجه به نقش زمان و مکان در فهم احکام و پرداختن به مباحث [[ولایت فقیه]] و حکومت از ویژگی‌های درسی امام‌خمینی بود؛<ref>رضوانی، حوزه، ۵۷.</ref> چنان‌که ایشان در تدریس خود تلاش می‌کرد طلاب، محقق، ورزیده و متکی بر فهم خود [[تربیت]] شوند تا در احکام و مطالب علمی صاحب‌نظر شوند و مقلد نباشند.<ref>رضوانی، حوزه، ۵۴.</ref> وی خصوصیات روحی و اخلاقی امام‌خمینی را موجب جذب افراد حق‌طلب می‌دانست که با نزدیک‌شدن به ایشان ارادت و اشتیاق حق‌جویان به وی بیشتر می‌شد.<ref>رضوانی، حوزه، ۵۸.</ref> وی شب‌زنده‌داری و تهجد از دوره جوانی را از امتیازات امام‌خمینی می‌خواند<ref>رضوانی، سرگذشتهای ویژه، ۵/۷۹.</ref> و نظم در زندگی شخصی و علمی و مواظبت بر سلامت بدن، ورزش، [[سادهزیستی]] و [[زهد]] به معنای واقعی در طول دوره زندگی ایشان را از [[قم]] و [[نجف]] و دوره [[قدرت]] و تشکیل دولت از امتیازات دیگر ایشان می‌دانست.<ref>رضوانی، سرگذشتهای ویژه، ۵/۷۷ و ۷۹–۸۰.</ref> وی [[انقلاب اسلامی]] را حاصل خودسازی، نظریات فقهی و نیز پشتکار امام‌خمینی در اجرای آن می‌شمرد و همچنین هدف ایشان را در انقلاب، تحقق اسلام واقعی و اجرایی‌شدن احکام اسلامی می‌دانست.<ref>شخصیت‌نگار، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> | |||
== | == وفات == | ||
از | پس از [[رحلت امام‌خمینی]] رضوانی دوباره از سوی [[سیدعلی خامنه‌ای]] رهبر جدید انقلاب به عضویت [[شورای نگهبان]] درآمد و تا سال ۱۳۹۱ در این سمت ایفای وظیفه کرد.<ref>مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.</ref> وی در ۳۱ فروردین ۱۳۹۲ در ۸۳سالگی در تهران از دنیا رفت و پیکر او پس از انتقال به قم در [[حرم فاطمه معصومه(س)]] به خاک سپرده شد.<ref>انصاری، درگذشتگان، ۱۲۴.</ref> از وی تألیفاتی در علوم دینی و حوزوی به جا مانده است، ازجمله، حاشیه بر عروة الوثقی، حاشیه بر کفایة الاصول و المکاسب.<ref>انصاری، درگذشتگان، ۱۲۴.</ref> | ||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
==منابع== | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* اختری، محمدحسن، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | * اختری، محمدحسن، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | ||
| خط ۶۳: | خط ۷۵: | ||
* انصاری، ناصرالدین، درگذشتگان، مجله آینه پژوهش، شماره ۱۴۰، ۱۳۹۲ش. | * انصاری، ناصرالدین، درگذشتگان، مجله آینه پژوهش، شماره ۱۴۰، ۱۳۹۲ش. | ||
* خبرگان رهبری، پایگاه اطلاع‌رسانی ۶/۳/۱۳۹۵ش. | * خبرگان رهبری، پایگاه اطلاع‌رسانی ۶/۳/۱۳۹۵ش. | ||
* رضوانی، غلامرضا، مصاحبه، مجله حوزه، شماره | * رضوانی، غلامرضا، مصاحبه، مجله حوزه، شماره ۳۷–۳۸، ۱۳۶۹ش. | ||
* رضوانی، غلامرضا، خاطرات، چاپ‌شده در سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امام‌خمینی، تدوین رضا شعرباف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۳۶۷ش. | * رضوانی، غلامرضا، خاطرات، چاپ‌شده در سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امام‌خمینی، تدوین رضا شعرباف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۳۶۷ش. | ||
* شخصیت‌نگار، پایگاه اطلاع‌رسانی ۱۰/۳/۱۳۹۵ش. | * شخصیت‌نگار، پایگاه اطلاع‌رسانی ۱۰/۳/۱۳۹۵ش. | ||
| خط ۶۹: | خط ۸۱: | ||
* فردوسی‌پور، اسماعیل، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، تدوین شعاع حسینی و رحیم روح‌بخش، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۷ش. | * فردوسی‌پور، اسماعیل، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، تدوین شعاع حسینی و رحیم روح‌بخش، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۷ش. | ||
* قوچانی، محمود، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | * قوچانی، محمود، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | ||
* کریمی، سیدجعفر، بیست | * کریمی، سیدجعفر، بیست و پنج سال در کنار امام راحل، خاطرات حضرت آیت‌الله سیدجعفر کریمی، تدوین رسول جعفریان، قم، مورخ، چاپ اول، ۱۳۸۷ش. | ||
* مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۶ش. | * مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۶ش. | ||
* مختاری، رضا، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، چاپ‌شده در فرهنگنامه رجال روحانی عصر امام‌خمینی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | * مختاری، رضا، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، چاپ‌شده در فرهنگنامه رجال روحانی عصر امام‌خمینی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | ||
| خط ۷۵: | خط ۸۷: | ||
* ناصری، محمدرضا، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | * ناصری، محمدرضا، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
سیدعباس | ==پیوند به بیرون== | ||
* سیدعباس رضوی، [https://books.khomeini.ir/books/10005/643/ غلامرضا رضوانی]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۵، ص۶۴۳–۶۴۶. | |||
[[رده:مقاله‌های | [[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | ||
[[رده:مقاله‌های جلد پنجم دانشنامه امام‌خمینی]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای تصویر]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای جعبه اطلاعات]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | |||
[[رده:شاگردان امام‌خمینی]] | |||
[[رده:اعضای مجلس خبرگان رهبری]] | |||
[[رده:وکلای امام‌خمینی]] | |||
[[رده:اعضای دفتر امام‌خمینی]] | |||
[[رده:فقهای شورای نگهبان]] | |||
{{مرجعیت امام‌خمینی}} | |||
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۱۱
 | |
| شناسنامه | |
|---|---|
| لقب | آیت‌الله |
| زادروز | اول مهر ۱۳۰۹ |
| شهر تولد | خمین |
| کشور تولد | ایران |
| تاریخ درگذشت | ۳۱ فروردین ۱۳۹۲ |
| شهر درگذشت | تهران |
| کشور درگذشت | ایران |
| آرامگاه | حرم فاطمه معصومه(س) |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| پیشه | روحانی |
| اطلاعات سیاسی | |
| پست‌ها | عضو شورای نگهبان؛ عضو مجلس خبرگان رهبری |
| اطلاعات علمی و مذهبی | |
| اساتید | سیدحسین بروجردی، سیدمحمد محقق داماد و امام‌خمینی |
| تالیفات | حاشیه بر عروة الوثقی، حاشیه بر کفایة الاصول و المکاسب |
غلامرضا رضوانی، شاگرد، وصی و عضو دفتر امام‌خمینی، عضو شورای نگهبان و مجلس خبرگان رهبری.
غلامرضا رضوانی در سال ۱۳۰۹ در خمین به دنیا آمد و تحصیلات جدید را تا مقطع متوسطه ادامه داد و در سال ۱۳۲۷ برای تحصیلات حوزوی به قم رفت. وی در سال ۱۳۳۲ به نجف رفت و در درس سیدمحمود شاهرودی حاضر شد.
رضوانی که از قم امام‌خمینی را می‌شناخت و شاگرد ایشان بود، پس از استقرار امام‌خمینی در نجف، از جمله روحانیونی بود که به حمایت از نهضت امام‌خمینی بر خواست و برای نجات ایشان از زندان و دیگر خطرات با مراجعه به مراجع فعال بود. او با اینکه از مدرسان سطوح عالیه بود، در درس امام‌خمینی شرکت می‌کرد و در دفتر امام در نجف مسئول دیدارهای ایشان بوده است. او مسئولیت شهریه ایشان در نجف را نیز بر عهده داشته است.
امام‌خمینی در سال ۱۳۵۶ رضوانی را به همراه سیدعباس خاتم یزدی، میرزاحبیب‌الله اراکی و سیدجعفر کریمی به عنوان وصی خود در امور حوزوی انتخاب کرد.
رضوانی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی که همچنان در دفتر امام در نجف بود توسط دولت بعثی عراق بازداشت شد و با وساطت سیدمحمود دعایی - سفیر ایران در عراق آزاد شد و در سال ۱۳۵۸ به ایران آمد.
امام‌خمینی، رضوانی را به عنوان یکی از فقهای شورای نگهبان در اولین دوره آن منصوب کرد و پس از درگذشت سیداحمد خوانساری او را به امامت جماعت مسجد سیدعزیزالله برگزید.
رضوانی تا سال ۱۳۹۱ در سمت فقهای شورای نگهبانی بود و در سال ۱۳۹۲ در ۸۳ سالگی در گذشت و پیکر او در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
زندگی‌نامه
غلامرضا رضوانی خمینی، فرزند محمدکریم در اول مهر ۱۳۰۹ در خمین متولد شد. پدرش کاسبی متدین بود و او درس را از مکتبخانه آغاز کرد؛ سپس به دبستان رفت و تا مقطع متوسطه ادامه داد.[۱] رضوانی در سال ۱۳۲۷، برای تحصیل علوم حوزوی به قم رفت و پس از طی دوره مقدمات، سطوح متوسطه و عالی را نزد عبدالجواد اصفهانی و سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی فرا گرفت.[۲] سپس از درس خارج فقه و اصول مرجع تقلید سیدحسین بروجردی، سیدمحمد محقق داماد و امام‌خمینی بهره جست و برای ادامه تحصیل در سال ۱۳۳۲ به نجف رفت و در درس سیدمحمود شاهرودی شرکت کرد.[۳] آشنایی و ارتباط رضوانی با امام‌خمینی به سال‌های حضور در قم و شرکت وی در درس خارج ایشان بازمی‌گردد که پس از سفر به نجف و انتقال امام‌خمینی به نجف در سال ۱۳۴۴ نیز ادامه یافت.[۴]
فعالیت‌ها قبل از انقلاب
پس از مخالفت امام‌خمینی با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی[۵] رضوانی یکی از روحانیانی بود که در نجف از نهضت امام‌خمینی حمایت کرد[۶] و به دنبال بازداشت امام‌خمینی پس از سخنرانی علیه رژیم پهلوی در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و شایعه احتمال اعدام ایشان، وی به همراه محمدحسن قدیری نزد مراجع برجسته‌ای چون سیدمحمود شاهرودی، سیدابوالقاسم خویی و سیدمحسن حکیم رفت و تأیید آنان را دربارهٔ اجتهاد و مرجعیت ایشان به دست آورد.[۷] پس از تبعید امام‌خمینی به ترکیه، رضوانی در نجف از روحانیانی بود که برای انتقال ایشان به عراق تلاش می‌کرد.[۸] پس از ورود امام‌خمینی به نجف و درخواست برخی استادان حوزه علمیه نجف ازجمله رضوانی و قدیری و حسین راستی کاشانی در برگزاری درس خارج، امام‌خمینی به تدریس خارج فقه اقدام کرد. رضوانی با اینکه خود مدرس سطوح عالی حوزه بود، همراه گروهی از فاضلان ازجمله راستی کاشانی و نصرالله خلخالی، به حلقه درس امام‌خمینی پیوست.[۹] حضور وی و دیگر استادان در درس ایشان، بر اشتیاق طلاب به درس می‌افزود.[۱۰]
پس از رفتن عبدالعلی قرهی به ایران که مسئول دیدارهای امام‌خمینی در نجف بود، رضوانی مسئولیت دیدارهای ایشان را بر عهده گرفت؛[۱۱] سپس مسئول دفتر امام‌خمینی و شهریه ایشان شد.[۱۲] در جلسات استفتا که شب‌ها در حضور امام‌خمینی تشکیل می‌شد، رضوانی شرکت[۱۳] و پرسش‌های فقهی را به ایشان منتقل می‌کرد و پاسخ آن را به صاحبان آنها می‌رساند.[۱۴] نیز رضوانی معرف بسیاری از افراد برای دریافت اجازه در امور حسبیه از امام‌خمینی بود[۱۵] و از کسانی به‌شمار می‌رفت که همراه یاران امام‌خمینی در نجف مسئولیت نوشتن نوارهای سخنرانی، بازنویسی، اصلاح و چاپ اعلامیه‌های ایشان را بر عهده داشت، و به کمک یاران ایشان در شهرهای مختلف ازجمله شهر بصره در مسجدها و محفل‌های مختلف پخش می‌کرد.[۱۶] وی در خانه امام‌خمینی حضور پررنگی داشت و در همه دیدارهای علما و فضلا با ایشان در نجف، در کنار ایشان حضور داشت.[۱۷] فعالیت‌های رضوانی در نجف موجب شد، سازمان اطلاعات و امنیت کشور ایران (ساواک) در گزارشی وی و محمدرضا ناصری را رابط امام‌خمینی و روحانیان لبنان معرفی کند.[۱۸]
امام‌خمینی که رضوانی را از روحانیان مورد اعتماد خود می‌دانست، در ۳ آذر ۱۳۵۶ او را همراه سیدعباس خاتم یزدی، میرزاحبیب‌الله اراکی و سیدجعفر کریمی وصی خود انتخاب و تأکید کرد اگر برای یک نفر یا بیشتر حادثه‌ای رخ داد، بقیه به وصیت عمل کنند و به جای او فردی مورد اطمینان و معروف به صحت و امانت را برای عمل به وصیت برگزینند.[۱۹] ایشان در ۱۸ آذر همان سال امور وجوه شرعی را به افراد گفته شده واگذار کرد که پس از ایشان در حوزه‌های علمیه هر گونه صلاح می‌دانند به مصرف برسانند و تأکید کرد اگر همسر ایشان و خانواده فرزندشان سیدمصطفی خواستند در نجف بمانند به مقدار متعارف هزینه آنان پرداخت شود. ایشان در پشت پاکت وصیت‌نامه یادآوری کرد وصیت‌نامه نزد سیدجعفر کریمی است تا پس از مرگ ایشان گشوده شود.[۲۰]
در سال ۱۳۵۷، خروج امام‌خمینی از نجف از نظر امنیتی بی‌سروصدا انجام گرفت؛[۲۱] امام‌خمینی در آخرین شب اقامت خود در نجف به رضوانی، کریمی، خاتم یزدی و اراکی سفارش کرد برای حفظ و اداره حوزه نجف که پایگاه جهان تشیع است، کوشا باشند و مسئولیت ایشان را در حوزه نجف عهده‌دار شوند.[۲۲] رضوانی برای رسیدگی به امور دفتر امام‌خمینی در عراق ماند و همچون گذشته به اداره بیت و پاسخ به ارباب رجوع مشغول بود و تا امام‌خمینی در پاریس بود، رژیم بعثی عراق با بیت و دفتر ایشان مزاحمت و برخوردی نداشت.[۲۳]
فعالیت‌های پس از انقلاب
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام‌خمینی در ۲۸ فروردین ۱۳۵۸ در پاسخ پیام تبریک احمد حسن البکر رئیس‌جمهور عراق راجع به استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران از وی تشکر کرد و تأکید کرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران در برابر رژیم دیکتاتوری پهلوی هشداری است برای همه دولت‌هایی که با ملت خودشان رفتار مسالمت‌آمیز ندارند.[۲۴] این موضوع برای دولت عراق گران آمد و اقدام به مزاحمت در امور دفتر امام‌خمینی در نجف کرد و رضوانی به دست دولت بعثی بازداشت شد؛[۲۵] اما پس از چند روز با وساطت سیدمحمود دعایی، سفیر جمهوری اسلامی ایران، آزاد گردید.[۲۶] وی با همکاری محمود قوچانی آخرین شهریه امام‌خمینی را در نجف پرداخت کردند؛ اما طلاب به دلیل سختگیری‌ها و حساسیتِ دولت بعثی علیه امام‌خمینی، جرئت دریافت شهریه را نداشتند.[۲۷] پس از سقوط دولت حسن البکر و روی‌کار آمدن صدام حسین، بسیاری از شیعیان و علمای نجف از عراق اخراج شدند. رضوانی نیز مجبور به ترک عراق شد و در سال ۱۳۵۸ به ایران آمد.[۲۸]
امام‌خمینی در نخستین دوره شورای نگهبان قانون اساسی رضوانی را به عضویت فقهای این شورا منصوب کرد و پس از گذشت سه سال در نخستین دوره، وی برابر قانون اساسی، به قید قرعه از جمع فقیهان شورا، خارج و به ریاست دیوان عدالت اداری منصوب شد.[۲۹] همچنین ایشان در اسفند ۱۳۶۳ رضوانی را که معتمد خود می‌دانست، پس از درگذشت مرجع تقلید وقت، سیداحمد خوانساری به امامت مسجد سیدعزیزالله واقع در بازار تهران برگزید و در این حکم بر صلاحیت، علم، تقوا، استقامت، راستی و صلاح رضوانی تأکید کرد و با یادآوری سابقه آشنایی با وی، او را وکیل خود در دریافت وجوه شرعی معرفی کرد.[۳۰] رضوانی همچنین مسئولیت امور شرعی اصناف بازار را بر عهده داشت. وی برای رسیدگی بیشتر به امور شرعی بازاریان، بیش از یک سال در دیوان عدالت اداری نماند و از آن نهاد استعفا داد.[۳۱] (ببینید: شورای نگهبان)
دیدگاه دربارهٔ امام خمینی
از نظر رضوانی توجه به نقش زمان و مکان در فهم احکام و پرداختن به مباحث ولایت فقیه و حکومت از ویژگی‌های درسی امام‌خمینی بود؛[۳۲] چنان‌که ایشان در تدریس خود تلاش می‌کرد طلاب، محقق، ورزیده و متکی بر فهم خود تربیت شوند تا در احکام و مطالب علمی صاحب‌نظر شوند و مقلد نباشند.[۳۳] وی خصوصیات روحی و اخلاقی امام‌خمینی را موجب جذب افراد حق‌طلب می‌دانست که با نزدیک‌شدن به ایشان ارادت و اشتیاق حق‌جویان به وی بیشتر می‌شد.[۳۴] وی شب‌زنده‌داری و تهجد از دوره جوانی را از امتیازات امام‌خمینی می‌خواند[۳۵] و نظم در زندگی شخصی و علمی و مواظبت بر سلامت بدن، ورزش، سادهزیستی و زهد به معنای واقعی در طول دوره زندگی ایشان را از قم و نجف و دوره قدرت و تشکیل دولت از امتیازات دیگر ایشان می‌دانست.[۳۶] وی انقلاب اسلامی را حاصل خودسازی، نظریات فقهی و نیز پشتکار امام‌خمینی در اجرای آن می‌شمرد و همچنین هدف ایشان را در انقلاب، تحقق اسلام واقعی و اجرایی‌شدن احکام اسلامی می‌دانست.[۳۷]
وفات
پس از رحلت امام‌خمینی رضوانی دوباره از سوی سیدعلی خامنه‌ای رهبر جدید انقلاب به عضویت شورای نگهبان درآمد و تا سال ۱۳۹۱ در این سمت ایفای وظیفه کرد.[۳۸] وی در ۳۱ فروردین ۱۳۹۲ در ۸۳سالگی در تهران از دنیا رفت و پیکر او پس از انتقال به قم در حرم فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد.[۳۹] از وی تألیفاتی در علوم دینی و حوزوی به جا مانده است، ازجمله، حاشیه بر عروة الوثقی، حاشیه بر کفایة الاصول و المکاسب.[۴۰]
پانویس
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳؛ رضوانی، حوزه، ۵۳.
- ↑ رضوانی، سرگذشتهای ویژه، ۵/۷۷؛ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۸۲.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ اختری، خاطرات، ۱/۳۷–۳۸.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ اختری، خاطرات، ۱/۴۳؛ خبرگان رهبری.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۲۳.
- ↑ مقدس، خاطرات، ۱/۲۳۳؛ ناصری، خاطرات، ۲/۲۰۱.
- ↑ اختری، خاطرات، ۱/۴۰.
- ↑ قوچانی، خاطرات، ۱/۱۴۶–۱۴۷.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱/۴۷۱، ۴۷۲، ۴۷۴، ۴۸۹ و ۴۹۷.
- ↑ اختری، خاطرات، ۱/۳۷.
- ↑ اختری، خاطرات، ۱/۳۷–۳۸ و ۴۰؛ طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۳۸۹.
- ↑ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۱۱/۵۰.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۲۷۰.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۳/۲۸۰.
- ↑ فردوسی‌پور، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، ۲۰۷.
- ↑ کریمی، بیست و پنج سال در کنار امام راحل، ۴۰.
- ↑ قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۲.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۷/۳۲.
- ↑ قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۷.
- ↑ قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۷.
- ↑ قوچانی، خاطرات، ۱/۱۹۷–۱۹۸.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۹/۱۷۴.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ رضوانی، حوزه، ۵۷.
- ↑ رضوانی، حوزه، ۵۴.
- ↑ رضوانی، حوزه، ۵۸.
- ↑ رضوانی، سرگذشتهای ویژه، ۵/۷۹.
- ↑ رضوانی، سرگذشتهای ویژه، ۵/۷۷ و ۷۹–۸۰.
- ↑ شخصیت‌نگار، پایگاه اطلاع‌رسانی.
- ↑ مختاری، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، ۱/۱۸۳.
- ↑ انصاری، درگذشتگان، ۱۲۴.
- ↑ انصاری، درگذشتگان، ۱۲۴.
منابع
- اختری، محمدحسن، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- انصاری، ناصرالدین، درگذشتگان، مجله آینه پژوهش، شماره ۱۴۰، ۱۳۹۲ش.
- خبرگان رهبری، پایگاه اطلاع‌رسانی ۶/۳/۱۳۹۵ش.
- رضوانی، غلامرضا، مصاحبه، مجله حوزه، شماره ۳۷–۳۸، ۱۳۶۹ش.
- رضوانی، غلامرضا، خاطرات، چاپ‌شده در سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امام‌خمینی، تدوین رضا شعرباف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۳۶۷ش.
- شخصیت‌نگار، پایگاه اطلاع‌رسانی ۱۰/۳/۱۳۹۵ش.
- طباطبایی، فاطمه، اقلیم خاطرات، تهران، پژوهشکده امام‌خمینی و انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۹۰ش.
- فردوسی‌پور، اسماعیل، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین فردوسی‌پور، تدوین شعاع حسینی و رحیم روح‌بخش، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
- قوچانی، محمود، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- کریمی، سیدجعفر، بیست و پنج سال در کنار امام راحل، خاطرات حضرت آیت‌الله سیدجعفر کریمی، تدوین رسول جعفریان، قم، مورخ، چاپ اول، ۱۳۸۷ش.
- مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۶ش.
- مختاری، رضا، رضوانی، غلامرضا (آیت‌الله)، چاپ‌شده در فرهنگنامه رجال روحانی عصر امام‌خمینی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- مقدس، هادی، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- ناصری، محمدرضا، خاطرات، چاپ‌شده در خاطرات سال‌های نجف، تهران، عروج، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
پیوند به بیرون
- سیدعباس رضوی، غلامرضا رضوانی، دانشنامه امام‌خمینی، ج۵، ص۶۴۳–۶۴۶.