میرزاعلی نوری تبریزی
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | علی نوری تبریزی |
| لقب | میرزاعلی نوری |
| تاریخ تولد | ۱۳۱۱ش |
| زادگاه | روستای طرزم، اهر |
| تاریخ وفات | ۴ خرداد ۱۳۸۹ |
| محل دفن | باغ بهشت قم |
| شهر وفات | قم |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امامخمینی، سیدحسین بروجردی، سیدکاظم شریعتمداری، سیدمحمدرضا گلپایگانی |
| محل تحصیل | حوزه علمیه تبریز، حوزه علمیه قم |
| تألیفات | تصحیح مصباح الفقاهه، ریاض الابرار، رأس الحسین |
| سایر | تقریرات درس اصول امامخمینی |
| فعالیتهای اجتماعی-سیاسی | |
| اجتماعی | خدمات عمرانی و فرهنگی در مناطق محروم |
علی نوری، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی.
زادگاه و تحصیل
علی نوری معروف به میرزاعلی نوری تبریزی در سال ۱۳۱۱ش در روستای طرزم شهرستان اهر به دنیا آمد.
او روخوانی قرآن را در همان روستا و نزد میرزا رضا ذاکری آموخت. سپس در سال ۱۳۲۲ش به تبریز رفت و در مکتبخانة میرزا فرجالله برخی کتابهای متداول مکتبخانهای را خواند. پس از آن، به مدرسه فیوضات رفت و تا کلاس ششم ادامه تحصیل داد.
نوری تبریزی در سال ۱۳۲۸ش وارد مدرسه طالبیه شد و قسمتی از مقدمات علوم حوزوی را نزد حاج میرزاعلی نمروری، مددی، میرزا محمد کاشفی، میرزا حسین ایوقی و میرزا رسول شاهدی کلیبری خواند. کتاب مغنی را نزد میرزا علیاکبر نحوی و میرزا آقا باغمیشهای آموخت و جامی را پیش میرزا احمد آرباتانی فراگرفت و سپس در دروس شرح تجریدالاعتقاد سیدمحمد بادکوبهای، جوهر النضید شیخ عمیسه، مطول میرزا عبدالله مجتهدی، معالم حاج میرزا ابوالفضل صدیقی سرابی و سیدمحمدعلی خلخالی، قوانینالاصول سیدکاظم طباطبایی مشهور به مفید آقا و شرح لمعه میرزا جواد آقا سلطانالقرایی شرکت کرد.
میرزاعلی نوری پس از پنج سال سکونت در آن حوزه در ۱۶ شهریور ماه ۱۳۳۳ش به اتفاق سیدیوسف مدنی تبریزی راهی قم شد و در حوزه علمیه آنجا باقیمانده لمعه را نزد شیخ محمد حقی سرابی خواند. سپس در درس رسایل میرزا ابوالفضل علمایی و شیخ ابوطالب تجلیل تبریزی شرکت کرد و در مکاسب و کفایهالاصول هم از شاگردان میرزا باقر مرندی، حسینعلی منتظری و میرزا محمد مجاهدی تبریزی بود.
وی از سال ۱۳۳۶ش شروع به تحصیل درس خارج کرد و در درسهای خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امامخمینی، سیدکاظم شریعتمداری، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، شیخ مرتضی حائری یزدی، میرزا هاشم آملی، محسنی اراکی (فرید) و شیخ محمدتقی بهجت بهره برد و از آیات سیدمحسن طباطبایی حکیم، شریعتمداری، سیدمحمدهادی حسینی میلانی، سیدموسی شبیری زنجانی و شیخ محمدتقی بهجت اجازاتی در امور حسبیه و نقل اخبار و احادیث دریافت کرد.[۱]
حضور در درس امامخمینی
درباره سالهای حضور او در درس امامخمینی گزارشی دقیق در دست نیست، ولی با استناد به سالهای حضور او در قم میتوان گفت که از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا تبعید امامخمینی به خارج از کشور در سال ۱۳۴۳ش در درسهای ایشان در مساجد سلماسی و اعظم قم شرکت میکرده است. او همچنین بخشی از دروس خارج اصول امامخمینی را تقریر کرده است [۲] ولی درباره سرنوشت آن نیز گزارشی در دست نیست.
نوری تبریزی بهطور مستمر برای تبلیغ و ارشاد مردم به زادگاه خود و روستاهای منطقه کلیبر و برخی روستاهای اطراف میانه و روستای خونان از توابع بوئینزهرا رفتوآمد داشت و در این مناطق منشأ آثار خیری از قبیل احداث حمام، سرویس بهداشتی، مسجد و جادهکشی شد و هنوز آثار فرهنگی و عمرانی او در آن مناطق به چشم میخورد. او همچنین در تشویق جوانان به تحصیل علوم حوزوی نقش داشت، بهگونهای که در منطقه کلیبر حدود ۷۶ نفر روحانی و مبلغ با مدیریت وی تحصیل یا فعالیت میکردند.
تألیف
او بیش از ۵۰ سال در حوزه علمیه قم حضور فعال داشت و کتابهای سیوطی، مغنی، شرح لمعه، مطول، مختصر، رسایل و مکاسب محرمه را تدریس میکرد. در کنار آن، به تصحیح متون دینی اشتغال داشت و چندین کتاب گرانسنگ را تصحیح و منتشر کرد. موسوعة بزرگ مصباح الفقاهه رضا همدانی (یک دوره فقه استدلالی و مبسوط پیرامون کتاب طهارت و صلات) ازجمله این آثار است که او با همکاری چند تن از فضلا به تحقیق و بررسی و استخراج منابع و مآخذ آن اثر پرداخت و دو جلد آن توسط داراحیاء التراث الاسلامی وابسته به مؤسسه آل البیت به چاپ رسیدو بقیه تا جلد چهاردهم در مؤسسه جعفری انتشار یافت. برخی دیگر از آثار تحقیقی و تصحیحی وی چنین است: تقریرات بحث عدول از جماعت آیتالله بروجردی (خطی)، تقریرات درسهای فقه آیتالله شریعتمداری (خطی) تقریرات اصول امامخمینی (خطی)، تصحیح مصباح الفقاهه، ۲۰ جلد، تألیف حاجآقا رضا همدانی، ریاض الابرار ۳ جلد، تألیف سیّد نعمتالله جزایری، رأسالحسین (ع)، تصحیح آثار مفتی عباس، تصحیح خصایص الحسینیه تألیف شیخ جعفر شوشتری، تصحیح شرح وسایل الشیعه تألیف شیخ یوسف بن علی بحرانی، تصحیح ذکری تألیف شهید اوّل.
درگذشت
میرزا نوری در ۴ خرداد ۱۳۸۹ش در قم درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط میرزا یدالله دوزدوزانی در باغ بهشت آن شهر به خاک سپرده شد.[۳]
پانویس
منبع
- الوانساز خویی، جعفر (۱۳۹۴)، گلشن ابرار آذربایجان، ج۳، به کوشش عبدالصمد جودتی استیار، تهران، پژوهشکده باقرالعلوم.