پیامبران اولوالعزم: تفاوت میان نسخهها
imported>Shams بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Shams بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پیامبران | '''پیامبران اولوالعزم'''، پیامبران صاحب کتاب و شریعت. | ||
== نامها == | |||
قرآن برخی از [[پیامبران(ع)|پیامبران]] را اولوالعزم خوانده<ref>احقاف، ۳۵.</ref> و در روایات، این وصف به معنای دارنده صاحب کتاب و [[شریعت]] معرفی شده است<ref>کلینی، الکافی، ۲/۱۷.</ref> و آنان عبارتاند از: [[نوح(ع)]]، [[ابراهیم(ع)]]، [[حضرت موسی|موسی(ع)]]، [[عیسی(ع)]] و [[پیامبر اکرم(ص)|محمد(ص)]].<ref>کلینی، الکافی، ۱/۱۷۵؛ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۲/۸۰.</ref> علت تکثر انبیا را تفاوت اوضاع زمانی و مکانی هر دوره و محدودبودن امکان تبلیغ دین و [[تحریف]] احکام برشمردهاند.<ref>مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ۳/۱۵۴–۱۶۶.</ref> | |||
[[امامخمینی]] در آثار خود از [[پیامبران اولوالعزم]] و شماری دیگر از پیامبران | [[امامخمینی]] در آثار خود از [[پیامبران اولوالعزم]] و شماری دیگر از پیامبران را نام بردهاست. در این میان ایشان به پیامبران اولوالعزم عنایت ویژهای نشان دادهاست: | ||
== حضرت نوح == | |||
امامخمینی به ۹۵۰ سال پیامبری نوح (ع) اشاره کرده،<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۴۰۹؛ امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۳۷.</ref> جایگاه نوح (ع) را نزد خداوند بزرگ شمرده و یادآور شدهاست چه بسا مراد از حمله عرش،<ref>حاقه، ۱۷.</ref> علم فعلی حضرت حق و مقام ولایت کبری باشد و حاملان آن چهار نفر از افراد کامل امتهای گذشته ازجمله نوح و چهار نفر از امت اسلامی باشند.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۲۷۳.</ref> ایشان یادآور شده به روایتی، خداوند از ۷۳ حرف [[اسم اعظم]] به عیسی(ع) دو حرف و به نوح(ع) پانزده حرف عنایت کرده است<ref>امامخمینی، شرح دعاء السحر، ۷۶.</ref> نوح پیامبر (ع) چنانکه [[امامخمینی]] نیز اشاره کرده پس از اصلاحناپذیری کافران بر آنان [[نفرین]] کرد و از خداوند خواست آنان را نابود سازد.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۲۲۳.</ref> ایشان با الگوگیری از روایات، [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]] را به کشتی نوح تشبیه کرده و همراهان آنان را نجاتیافته و بازماندگان از آنان را غرقشدگان دانستهاست.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، مقدمه، ۱۱.</ref> | |||
== حضرت ابراهیم == | |||
[[امامخمینی]]، حضرت ابراهیم (ع) را از پیامبران اولوالعزم دانسته که حلیم<ref>امامخمینی، حدیث جنود، ۳۸۳.</ref> و متواضع و جویای کمال بود. ایشان با درخواست از خداوند دربارهٔ چگونگی زندهکردن مردگان، از مرتبه ایمان قلبی به مقام اطمینان شهودی رسید.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۹۶.</ref> از نگاه امامخمینی ابراهیم (ع) در رأس انبیای گذشتهاست که در برابر [[طاغوت]] و بتپرستی [[قیام]] و مبارزه کرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹؛ ۴/۵۰؛ ۱۷/۵۲۷ و ۲۱/۳.</ref> و بهتنهایی و با تبر بساط بتپرستی نمرودیان را برچید و به این جرم به آتش افکنده شد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹؛ ۴/۵۰؛ ۵/۳۵؛ ۹/۳۹۶ و ۲۰/۳۶۲.</ref>؛ اما آتش به اذن خدا بر او سرد گردید<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۵۰۱.</ref>؛ همچنین مسئله قربانیکردن و ذبح فرزند از آزمونهای الهی برای ابراهیم (ع) بود که نشان از رهابودن این نبی مکرم از نفسانیات و مادیات و ایثار و فداکاری و تسلیمبودن به امر خداوند دارد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۴۵۵؛ ۱۸/۱۲۱ و ۱۹/۴۸–۴۹.</ref> | [[امامخمینی]]، حضرت ابراهیم (ع) را از پیامبران اولوالعزم دانسته که حلیم<ref>امامخمینی، حدیث جنود، ۳۸۳.</ref> و متواضع و جویای کمال بود. ایشان با درخواست از خداوند دربارهٔ چگونگی زندهکردن مردگان، از مرتبه ایمان قلبی به مقام اطمینان شهودی رسید.<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۹۶.</ref> از نگاه امامخمینی ابراهیم(ع) در رأس انبیای گذشتهاست که در برابر [[طاغوت]] و بتپرستی [[قیام]] و مبارزه کرد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹؛ ۴/۵۰؛ ۱۷/۵۲۷ و ۲۱/۳.</ref> و بهتنهایی و با تبر بساط بتپرستی نمرودیان را برچید و به این جرم به آتش افکنده شد<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹؛ ۴/۵۰؛ ۵/۳۵؛ ۹/۳۹۶ و ۲۰/۳۶۲.</ref>؛ اما آتش به اذن خدا بر او سرد گردید<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۵۰۱.</ref>؛ همچنین مسئله قربانیکردن و ذبح فرزند از آزمونهای الهی برای ابراهیم (ع) بود که نشان از رهابودن این نبی مکرم از نفسانیات و مادیات و ایثار و فداکاری و تسلیمبودن به امر خداوند دارد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۴۵۵؛ ۱۸/۱۲۱ و ۱۹/۴۸–۴۹.</ref> | ||
== حضرت موسی == | |||
امامخمینی، حضرت موسی (ع) را از پیامبران اولوالعزم<ref>امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.</ref> و ملقب به کلیمالله<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۴۰.</ref> میداند که در قرآن سرگذشت این پیامبر بیشتر از دیگر انبیا آمدهاست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۸۹ و ۸/۲۹۲.</ref> موسی (ع) با [[تجلی]] خداوند بر کوه طور به حالت صعق و صحو افتاد تا به میقات محبوب رسید و مأمور به رسالت شد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۱ و ۲۰/۲۴۹؛ امامخمینی، آداب الصلاة، ۳۳۶.</ref> ایشان بسیار فروتن بود و با وجود جایگاه پیامبری، هنگام ملاقات با خضر از وی برای کسب کمال، طلب همراهی کرد<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۹۶.</ref> و در [[شریعت]] ایشان توجه به دنیا و طبیعت پررنگ بودهاست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.</ref> ایشان خاطرنشان کردهاست که زندگی موسی کلیم (ع) سراسر قیام و مبارزه با [[فرعون]] بود و با وجود رشد در قصر فرعون با رسیدن به مسند پیغمبری، با عصای شبانی وی را دعوت به توحید و با ستمگریهای وی مقابله کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۴۵۲ و ۴/۱۰۹، ۲۱۶؛ امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۳۶.</ref> | امامخمینی، حضرت موسی (ع) را از پیامبران اولوالعزم<ref>امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.</ref> و ملقب به کلیمالله<ref>امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۴۰.</ref> میداند که در قرآن سرگذشت این پیامبر بیشتر از دیگر انبیا آمدهاست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۸۹ و ۸/۲۹۲.</ref> موسی (ع) با [[تجلی]] خداوند بر کوه طور به حالت صعق و صحو افتاد تا به میقات محبوب رسید و مأمور به رسالت شد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۱ و ۲۰/۲۴۹؛ امامخمینی، آداب الصلاة، ۳۳۶.</ref> ایشان بسیار فروتن بود و با وجود جایگاه پیامبری، هنگام ملاقات با خضر از وی برای کسب کمال، طلب همراهی کرد<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۹۶.</ref> و در [[شریعت]] ایشان توجه به دنیا و طبیعت پررنگ بودهاست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.</ref> ایشان خاطرنشان کردهاست که زندگی موسی کلیم (ع) سراسر قیام و مبارزه با [[فرعون]] بود و با وجود رشد در قصر فرعون با رسیدن به مسند پیغمبری، با عصای شبانی وی را دعوت به توحید و با ستمگریهای وی مقابله کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۴۵۲ و ۴/۱۰۹، ۲۱۶؛ امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۳۶.</ref> | ||
== حضرت عیسی == | |||
[[حضرت عیسی(ع) | [[امامخمینی]] با پیروی از قرآن، حضرت عیسی (ع) را با لقب روحالله<ref>امامخمینی، صحیفه، ۵/۲۷۲.</ref> و کلمةالحق<ref>امامخمینی، تقریرات، ۱/۲۲.</ref> یاد کرده که از مادری باکره به دنیا آمد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۱/۴۰۶.</ref> به سبب تهمتهایی که یهودیان به مادر ایشان [[مریم(س)]] در شیوه تولد فرزندش زدند، عیسی (ع) به [[معجزه]] خداوند در گهواره سخن گفت و به آوردن [[کتاب آسمانی]] بشارت داد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۴۱۱.</ref> عیسی (ع) مظهر [[اسما و صفات|صفات الهی]] بود و صفت رحمت حق بر ایشان غلبه داشت.<ref>امامخمینی، تقریرات، ۳/۵۴۸.</ref> ایشان برخلاف ادعای مخالفان که میگویند کشته شد، زنده است و به [[معراج]] رفتهاست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹.</ref> کتاب نازلشده بر ایشان، [[انجیل]]، [[تحریف]] شدهاست<ref>امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.</ref> و در آن توجه به معنویات بیشتر از امور دنیوی بودهاست.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۳/۲۲۶؛ امامخمینی، تفسیر حمد، ۲۵۵.</ref> عیسی(ع) به مسائل اجتماعی و سیاسی نیز مأمور بود.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۵۲۷ و ۲۰/۴۱۱.</ref> | ||
== حضرت محمد == | |||
امامخمینی پیامبر اکرم (ص) را از همه زوایا کاملترین بنده خدا<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۰.</ref> و دارنده ۷۳ [[اسم اعظم]] خدا و از دیگر پیامبران بالاتر<ref>امامخمینی، تقریرات، ۲/۲۴۷؛ امامخمینی، شرح دعاء السحر، ۷۶.</ref> و [[شریعت]] ایشان را جامعترین [[دین]]<ref>امامخمینی، سرّ الصلاة، ۹۲.</ref> شمردهاست. ایشان سرّ برتری پیامبر اسلام (ص) بر دیگر پیامبران را به کمال وجودی و احاطه و سلطنت آن حضرت به اسم اعظم و اسما و صفات الهی دانستهاست<ref>امامخمینی، مصباح الهدایه، ۷۵–۷۷.</ref> . | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | [[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | ||
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۰۰
پیامبران اولوالعزم، پیامبران صاحب کتاب و شریعت.
نامها
قرآن برخی از پیامبران را اولوالعزم خوانده[۱] و در روایات، این وصف به معنای دارنده صاحب کتاب و شریعت معرفی شده است[۲] و آنان عبارتاند از: نوح(ع)، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص).[۳] علت تکثر انبیا را تفاوت اوضاع زمانی و مکانی هر دوره و محدودبودن امکان تبلیغ دین و تحریف احکام برشمردهاند.[۴]
امامخمینی در آثار خود از پیامبران اولوالعزم و شماری دیگر از پیامبران را نام بردهاست. در این میان ایشان به پیامبران اولوالعزم عنایت ویژهای نشان دادهاست:
حضرت نوح
امامخمینی به ۹۵۰ سال پیامبری نوح (ع) اشاره کرده،[۵] جایگاه نوح (ع) را نزد خداوند بزرگ شمرده و یادآور شدهاست چه بسا مراد از حمله عرش،[۶] علم فعلی حضرت حق و مقام ولایت کبری باشد و حاملان آن چهار نفر از افراد کامل امتهای گذشته ازجمله نوح و چهار نفر از امت اسلامی باشند.[۷] ایشان یادآور شده به روایتی، خداوند از ۷۳ حرف اسم اعظم به عیسی(ع) دو حرف و به نوح(ع) پانزده حرف عنایت کرده است[۸] نوح پیامبر (ع) چنانکه امامخمینی نیز اشاره کرده پس از اصلاحناپذیری کافران بر آنان نفرین کرد و از خداوند خواست آنان را نابود سازد.[۹] ایشان با الگوگیری از روایات، پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) را به کشتی نوح تشبیه کرده و همراهان آنان را نجاتیافته و بازماندگان از آنان را غرقشدگان دانستهاست.[۱۰]
حضرت ابراهیم
امامخمینی، حضرت ابراهیم (ع) را از پیامبران اولوالعزم دانسته که حلیم[۱۱] و متواضع و جویای کمال بود. ایشان با درخواست از خداوند دربارهٔ چگونگی زندهکردن مردگان، از مرتبه ایمان قلبی به مقام اطمینان شهودی رسید.[۱۲] از نگاه امامخمینی ابراهیم(ع) در رأس انبیای گذشتهاست که در برابر طاغوت و بتپرستی قیام و مبارزه کرد[۱۳] و بهتنهایی و با تبر بساط بتپرستی نمرودیان را برچید و به این جرم به آتش افکنده شد[۱۴]؛ اما آتش به اذن خدا بر او سرد گردید[۱۵]؛ همچنین مسئله قربانیکردن و ذبح فرزند از آزمونهای الهی برای ابراهیم (ع) بود که نشان از رهابودن این نبی مکرم از نفسانیات و مادیات و ایثار و فداکاری و تسلیمبودن به امر خداوند دارد.[۱۶]
حضرت موسی
امامخمینی، حضرت موسی (ع) را از پیامبران اولوالعزم[۱۷] و ملقب به کلیمالله[۱۸] میداند که در قرآن سرگذشت این پیامبر بیشتر از دیگر انبیا آمدهاست.[۱۹] موسی (ع) با تجلی خداوند بر کوه طور به حالت صعق و صحو افتاد تا به میقات محبوب رسید و مأمور به رسالت شد.[۲۰] ایشان بسیار فروتن بود و با وجود جایگاه پیامبری، هنگام ملاقات با خضر از وی برای کسب کمال، طلب همراهی کرد[۲۱] و در شریعت ایشان توجه به دنیا و طبیعت پررنگ بودهاست.[۲۲] ایشان خاطرنشان کردهاست که زندگی موسی کلیم (ع) سراسر قیام و مبارزه با فرعون بود و با وجود رشد در قصر فرعون با رسیدن به مسند پیغمبری، با عصای شبانی وی را دعوت به توحید و با ستمگریهای وی مقابله کرد.[۲۳]
حضرت عیسی
امامخمینی با پیروی از قرآن، حضرت عیسی (ع) را با لقب روحالله[۲۴] و کلمةالحق[۲۵] یاد کرده که از مادری باکره به دنیا آمد.[۲۶] به سبب تهمتهایی که یهودیان به مادر ایشان مریم(س) در شیوه تولد فرزندش زدند، عیسی (ع) به معجزه خداوند در گهواره سخن گفت و به آوردن کتاب آسمانی بشارت داد.[۲۷] عیسی (ع) مظهر صفات الهی بود و صفت رحمت حق بر ایشان غلبه داشت.[۲۸] ایشان برخلاف ادعای مخالفان که میگویند کشته شد، زنده است و به معراج رفتهاست.[۲۹] کتاب نازلشده بر ایشان، انجیل، تحریف شدهاست[۳۰] و در آن توجه به معنویات بیشتر از امور دنیوی بودهاست.[۳۱] عیسی(ع) به مسائل اجتماعی و سیاسی نیز مأمور بود.[۳۲]
حضرت محمد
امامخمینی پیامبر اکرم (ص) را از همه زوایا کاملترین بنده خدا[۳۳] و دارنده ۷۳ اسم اعظم خدا و از دیگر پیامبران بالاتر[۳۴] و شریعت ایشان را جامعترین دین[۳۵] شمردهاست. ایشان سرّ برتری پیامبر اسلام (ص) بر دیگر پیامبران را به کمال وجودی و احاطه و سلطنت آن حضرت به اسم اعظم و اسما و صفات الهی دانستهاست[۳۶] .
پانویس
- ↑ احقاف، ۳۵.
- ↑ کلینی، الکافی، ۲/۱۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱/۱۷۵؛ صدوق، عیون اخبار الرضا، ۲/۸۰.
- ↑ مطهری، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، ۳/۱۵۴–۱۶۶.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۴۰۹؛ امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۳۷.
- ↑ حاقه، ۱۷.
- ↑ امامخمینی، آداب الصلاة، ۲۷۳.
- ↑ امامخمینی، شرح دعاء السحر، ۷۶.
- ↑ امامخمینی، آداب الصلاة، ۲۲۳.
- ↑ امامخمینی، آداب الصلاة، مقدمه، ۱۱.
- ↑ امامخمینی، حدیث جنود، ۳۸۳.
- ↑ امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۹۶.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹؛ ۴/۵۰؛ ۱۷/۵۲۷ و ۲۱/۳.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹؛ ۴/۵۰؛ ۵/۳۵؛ ۹/۳۹۶ و ۲۰/۳۶۲.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۵۰۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۳/۴۵۵؛ ۱۸/۱۲۱ و ۱۹/۴۸–۴۹.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۹/۳۴۰.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۷/۲۸۹ و ۸/۲۹۲.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱/۲۱ و ۲۰/۲۴۹؛ امامخمینی، آداب الصلاة، ۳۳۶.
- ↑ امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۹۶.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۲/۴۵۲ و ۴/۱۰۹، ۲۱۶؛ امامخمینی، ولایت فقیه، ۱۳۶.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۵/۲۷۲.
- ↑ امامخمینی، تقریرات، ۱/۲۲.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۱/۴۰۶.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۲۰/۴۱۱.
- ↑ امامخمینی، تقریرات، ۳/۵۴۸.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۴/۱۹۱.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۳/۲۲۶؛ امامخمینی، تفسیر حمد، ۲۵۵.
- ↑ امامخمینی، صحیفه، ۱۷/۵۲۷ و ۲۰/۴۱۱.
- ↑ امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۰.
- ↑ امامخمینی، تقریرات، ۲/۲۴۷؛ امامخمینی، شرح دعاء السحر، ۷۶.
- ↑ امامخمینی، سرّ الصلاة، ۹۲.
- ↑ امامخمینی، مصباح الهدایه، ۷۵–۷۷.