زبدة الاحکام (عربی): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (removed Category:مقاله های نیازمند ارزیابی; added Category:مقالههای دارای شناسه using HotCat) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
{{دیگر کاربردها|زبدة الاحکام (ابهامزدایی)}} | {{دیگر کاربردها|زبدة الاحکام (ابهامزدایی)}} | ||
'''زبدة الاحکام'''، | '''زبدة الاحکام'''، کتاب فقهی دربردارنده [[فتاوای امامخمینی]]؛ عربی است. | ||
زبدةالاحکام، خلاصهای از [[تحریر الوسیله|تحریرالوسیله]] است و در سالهای تبعید [[امامخمینی]] در [[نجف]] تدوین شده است. چاپهای اولیه آن تا بحث خلع و مبارات و چاپهای بعدی آن تا پایان ابواب تحریرالوسیله است. پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، [[سازمان تبلیغات اسلامی]] ابواب دیگری از تحریرالوسیله را به آن افزوده و منتشر ساختهاست. | |||
از آنجاکه تحریرالوسیله منبع زبدةالاحکام بوده است، این کتاب در «[[موسوعة الامامالخمینی]]» نیامده است. | |||
از آنجاکه | |||
== '''''معرفی''''' == | |||
یکی از آثار فتوایی امامخمینی زبدة الاحکام است که عنوانی برای دو کتاب از ایشان، یکی به [[زبان فارسی]] و دیگری به [[زبان عربی]] است. زبدة الاحکام عربی، خلاصهای از [[تحریر الوسیله]] است و در سالهای [[تبعید امامخمینی]] در [[نجف]] تدوین شدهاست.<ref>عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۸۷.</ref> چاپهای اولیه آن تا بحث [[خلع و مبارات]] و چاپهای بعدی آن تا پایان ابواب تحریر الوسیله است. دلیل تلخیص تحریر الوسیله، درخواست یکی از علما برای انتشار فتاوای امامخمینی به زبان عربی در میان [[شیعیان عراق]] بودهاست؛ ولی ایشان رغبتی به آن نشان نداده و به دلیل پرهیز از صرف [[وجوه شرعی]] در انجام اینگونه امور، از آن پرهیز میکردهاست. به دنبال اصرار و شرط پرداخت هزینه چاپ کتاب از اموال شخصی، امامخمینی قانع میشود خلاصهای از تحریر الوسیله تهیه و منتشر شود. در پی آن، [[عباسعلی عمید زنجانی]] {{ببینید|سیدشهابالدین مرعشی نجفی}} این کار را انجام میدهد و به پیشنهاد امامخمینی با نام زبدة الاحکام چاپ میشود. این کار طی سه ماه تا مبحث خلع و مبارات و بعضی از [[مسایل مستحدثه]] صورت گرفته، منتشر میشود.<ref>عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۸۷.</ref> | یکی از آثار فتوایی امامخمینی زبدة الاحکام است که عنوانی برای دو کتاب از ایشان، یکی به [[زبان فارسی]] و دیگری به [[زبان عربی]] است. زبدة الاحکام عربی، خلاصهای از [[تحریر الوسیله]] است و در سالهای [[تبعید امامخمینی]] در [[نجف]] تدوین شدهاست.<ref>عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۸۷.</ref> چاپهای اولیه آن تا بحث [[خلع و مبارات]] و چاپهای بعدی آن تا پایان ابواب تحریر الوسیله است. دلیل تلخیص تحریر الوسیله، درخواست یکی از علما برای انتشار فتاوای امامخمینی به زبان عربی در میان [[شیعیان عراق]] بودهاست؛ ولی ایشان رغبتی به آن نشان نداده و به دلیل پرهیز از صرف [[وجوه شرعی]] در انجام اینگونه امور، از آن پرهیز میکردهاست. به دنبال اصرار و شرط پرداخت هزینه چاپ کتاب از اموال شخصی، امامخمینی قانع میشود خلاصهای از تحریر الوسیله تهیه و منتشر شود. در پی آن، [[عباسعلی عمید زنجانی]] {{ببینید|سیدشهابالدین مرعشی نجفی}} این کار را انجام میدهد و به پیشنهاد امامخمینی با نام زبدة الاحکام چاپ میشود. این کار طی سه ماه تا مبحث خلع و مبارات و بعضی از [[مسایل مستحدثه]] صورت گرفته، منتشر میشود.<ref>عمید زنجانی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، ۸۷.</ref> | ||
خط ۶۷: | خط ۶۵: | ||
[[رده:مقالههای دارای ناوبری]] | [[رده:مقالههای دارای ناوبری]] | ||
{{آثار امامخمینی}} | {{آثار امامخمینی}} | ||
[[رده: | [[رده:مقالههای دارای شناسه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۵۸
اطلاعات کتاب | |
---|---|
عنوان | زبدة الاحکام |
نامکتاببهفارسی | زبدة الاحکام (عربی) |
نویسنده | امامخمینی |
موضوع | فقه |
زبان | زبان عربی |
تعداد جلد | یک جلد |
اطلاعات نشر | |
قطع | وزیری |
ناشر | سازمان تبلیغات اسلامی |
تاریخ نشر | ۱۴۰۴ق |
نوبت چاپ | چاپ اول |
زبدة الاحکام، کتاب فقهی دربردارنده فتاوای امامخمینی؛ عربی است.
زبدةالاحکام، خلاصهای از تحریرالوسیله است و در سالهای تبعید امامخمینی در نجف تدوین شده است. چاپهای اولیه آن تا بحث خلع و مبارات و چاپهای بعدی آن تا پایان ابواب تحریرالوسیله است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی ابواب دیگری از تحریرالوسیله را به آن افزوده و منتشر ساختهاست.
از آنجاکه تحریرالوسیله منبع زبدةالاحکام بوده است، این کتاب در «موسوعة الامامالخمینی» نیامده است.
معرفی
یکی از آثار فتوایی امامخمینی زبدة الاحکام است که عنوانی برای دو کتاب از ایشان، یکی به زبان فارسی و دیگری به زبان عربی است. زبدة الاحکام عربی، خلاصهای از تحریر الوسیله است و در سالهای تبعید امامخمینی در نجف تدوین شدهاست.[۱] چاپهای اولیه آن تا بحث خلع و مبارات و چاپهای بعدی آن تا پایان ابواب تحریر الوسیله است. دلیل تلخیص تحریر الوسیله، درخواست یکی از علما برای انتشار فتاوای امامخمینی به زبان عربی در میان شیعیان عراق بودهاست؛ ولی ایشان رغبتی به آن نشان نداده و به دلیل پرهیز از صرف وجوه شرعی در انجام اینگونه امور، از آن پرهیز میکردهاست. به دنبال اصرار و شرط پرداخت هزینه چاپ کتاب از اموال شخصی، امامخمینی قانع میشود خلاصهای از تحریر الوسیله تهیه و منتشر شود. در پی آن، عباسعلی عمید زنجانی (ببینید: سیدشهابالدین مرعشی نجفی) این کار را انجام میدهد و به پیشنهاد امامخمینی با نام زبدة الاحکام چاپ میشود. این کار طی سه ماه تا مبحث خلع و مبارات و بعضی از مسایل مستحدثه صورت گرفته، منتشر میشود.[۲]
کتاب به همان صورت بارها تجدید چاپ شدهاست.[۳] پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در سالهای ۱۳۶۱–۱۳۶۲، چنانکه در مقدمه آن آمده، سازمان تبلیغات اسلامی ابواب دیگری از تحریر الوسیله را به آن افزوده و همراه با اصطلاحات فقهی و توضیحات و تغییرات نهایی ـ که به تأیید امامخمینی نیز رسیده ـ منتشر ساختهاست.[۴] این کتاب به عنوان اثری فقهی ـ فتوایی از امامخمینی که تمام ابواب فقه را به صورت مختصر شامل میشود، در مراکز آموزشی و حوزههای علمیه مورد استفاده و تدریس بوده و بارها چاپ شدهاست.[۵]
کتاب سبل السلام فی شرح زبدة الاحکام به قلم سیدمحمدحسین مرتضی در بیروت با همکاری انتشارات جوادالائمه (ع) در سال ۱۴۲۸ق منتشر شدهاست؛ چنانکه شرح آن نیز با عنوان دروس من زبدة الاحکام، کاری از گروه فرهنگی معارف اسلامی، در بیروت، در سال ۱۴۲۸ق و در سه جلد انتشار یافتهاست. از آنجاکه تحریر الوسیله منبع زبدة الاحکام بودهاست، این کتاب در «موسوعة الامامالخمینی» نیامده است.
پانویس
منابع
- استادی، رضا، تألیفات و آثار حضرت امامخمینی، مجله مشکوة، شماره ۲۳–۲۴، ۱۳۶۸ش.
- سازمان تبلیغات اسلامی، مقدمه کتاب زبدة الاحکام (عربی)، مطابق با فتوای آیةالله العظمی الامامالخمینی، تهران، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
- عمید زنجانی، عباسعلی، روایتی از انقلاب اسلامی ایران، خاطرات حجتالاسلام و المسلمین عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.
پیوند به بیرون
- حسین ساعیفر، زبدة الاحکام (عربی)، دانشنامه امامخمینی، ج۶، ص۳۷.