۱٬۷۶۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:جامعه روحانیت مبارز.jpg|بندانگشتی|جامعه روحانیت مبارز]] | [[پرونده:جامعه روحانیت مبارز.jpg|بندانگشتی|جامعه روحانیت مبارز]] | ||
'''جامعه روحانیت مبارز تهران'''، تشکلی سیاسی مذهبی، متشکل از روحانیان فعال در [[انقلاب اسلامی]]، ۱۳۵۶. | '''جامعه روحانیت مبارز تهران'''، تشکلی سیاسی مذهبی، متشکل از روحانیان فعال در [[انقلاب اسلامی]]، ۱۳۵۶. | ||
سنگ بنای تشکیل جامعۀ [[روحانیت]]، جلسات همفکری روحانیون و تشکیلات یازدهنفره بود که از سال 1342 و همزمان با آغاز نهضت [[امامخمینی]] شکل گرفت. | |||
در بهار 1356 در پی پیام شفاهی امامخمینی مبنی بر حفظ انسجام روحانیت، آگاهکردن مردم و تعامل هرچه بیشتر با دیگر جریانهای مذهبی، «جامعۀ روحانیت مبارز تهران» رسماً تشکیل شد. جامعۀ روحانیت در هماهنگی تظاهرات، انتشار اعلامیهها و در [[شورای انقلاب اسلامی|شورای انقلاب]] حضور فعال داشت. این تشکل پس از پیروزی انقلاب نیز با تدوین اساسنامه، به کار خود ادامه داد و در فرایندهای سیاسی جامعه ایران ازجمله [[انتخابات]] گوناگون، نقش پررنگی ایفا کرد. | |||
تمایزهای موجود در دیدگاه و روشها در میان اعضا، موجب انشعاب «[[مجمع روحانیون مبارز تهران|مجمع روحانیون مبارز]]» در سال 1366 شد. امامخمینی با تأیید اعضای جامعه روحانیت، اعضای جامعه را از شاگردان خود خواند که به آنان علاقهمند است؛ ایشان همچنین خواستار برادری، تفکر و وحدت روحانیون در مرحله [[سازندگی]] کشور شد. | |||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
[[نهضت امامخمینی]] از سال [[۱۳۴۱]] عرصه حضور روحانیانی بود که به هدف پیروی از [[مرجعیت]] و مبارزه با [[رژیم پهلوی]] جذب امامخمینی شدند<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۱ و ۷۱.</ref> این روحانیان پس از [[تبعید امامخمینی]]، با وجود تضعیف روحیه نیروهای مذهبی و مبارز که به دلیل خفقان موجود در آن دوران پیش آمده بود، دست از مبارزه نکشیدند؛<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۷۳.</ref> و با صدور بیانیههای اعتراضی، جلسات سخنرانی، تکثیر و توزیع اعلامیهها، و برنامهریزی راهپیماییها نهضت را یاری رساندند و در واقع سازماندهی مبارزات را بر عهده داشتند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۳ و ۴/۳۹–۴۰. هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱ و ۲۲۸. نعمتی، مبارزات، مواضع و دیدگاهها، ۶۷–۶۹.</ref> | [[نهضت امامخمینی]] از سال [[۱۳۴۱]] عرصه حضور روحانیانی بود که به هدف پیروی از [[مرجعیت]] و مبارزه با [[رژیم پهلوی]] جذب امامخمینی شدند<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۳۱ و ۷۱.</ref> این روحانیان پس از [[تبعید امامخمینی]]، با وجود تضعیف روحیه نیروهای مذهبی و مبارز که به دلیل خفقان موجود در آن دوران پیش آمده بود، دست از مبارزه نکشیدند؛<ref>سلیمی بنی و مظفری، جامعه روحانیت، ۷۳.</ref> و با صدور بیانیههای اعتراضی، جلسات سخنرانی، تکثیر و توزیع اعلامیهها، و برنامهریزی راهپیماییها نهضت را یاری رساندند و در واقع سازماندهی مبارزات را بر عهده داشتند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۳ و ۴/۳۹–۴۰. هاشمی رفسنجانی، دوران مبارزه، ۱ و ۲۲۸. نعمتی، مبارزات، مواضع و دیدگاهها، ۶۷–۶۹.</ref> | ||
خط ۹۴: | خط ۱۰۲: | ||
[[رده:مقالههای دارای جعبه اطلاعات]] | [[رده:مقالههای دارای جعبه اطلاعات]] | ||
[[رده:تشکلهای مردمی]] | [[رده:تشکلهای مردمی]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |