۱۵٬۲۸۶
ویرایش
اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شرک'''، شریک قائل‌شدن برای [[خداوند]] سبحانه و تعالی. | '''شرک'''، شریک قائل‌شدن برای [[خداوند]] سبحانه و تعالی. | ||
انسان‌ها در آغاز بر اساس [[فطرت]] خود معتقد به [[توحید]] بودهاند و اعتقاد به شرک به جهت انحراف و نداشتن درک صحیح از مسائل غیرمحسوس و ماورایی به وجود آمد، از این روی شرک به خدای متعال پیشینه دیرینه‌ای دارد و بشریت پیوسته به آن مبتلا بوده است. | |||
در [[قرآن|قرآن کریم]] تأکید بسیاری بر نفی و نکوهش شده است. [[متکلمان]] در دفاع از دین به بحث از شرک و جواب از شبهات مشرکان و ملحدان پرداختهاند و افزون بر مناظره‌هایی که ملحدان داشتند در کتاب‌های کلامی از اقسام شرک و اثبات توحید بحث کردهاند. | |||
در [[قرآن|قرآن کریم]] تأکید بسیاری بر نفی و نکوهش شده | |||
[[امام‌خمینی]] به حقیقت و اقسام شرک اشاره کرده و شرک را به دو قسم شرک در عقیده و شرک در عمل تقسیم می‌کند و شرک ذاتی را در برابر توحید ذاتی می‌داند و بر این باور است که شرک ذاتی، مانند اعتقاد به دو مبدأ برای عالم است. ایشان در تبیین شرک افعالی بر این باور است که اگر کسی فعل حق تعالی را واحد نداند و شریک در الوهیت برای او قائل باشد مشرک به شرک در افعال است. | [[امام‌خمینی]] به حقیقت و اقسام شرک اشاره کرده و شرک را به دو قسم شرک در عقیده و شرک در عمل تقسیم می‌کند و شرک ذاتی را در برابر توحید ذاتی می‌داند و بر این باور است که شرک ذاتی، مانند اعتقاد به دو مبدأ برای عالم است. ایشان در تبیین شرک افعالی بر این باور است که اگر کسی فعل حق تعالی را واحد نداند و شریک در الوهیت برای او قائل باشد مشرک به شرک در افعال است. | ||