پرش به محتوا

نماز جمعه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۰۷۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ بهمن ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
'''نماز جمعه'''، نماز دورکعتی در ظهر جمعه همراه با دو خطبه.
'''نماز جمعه'''، نماز دورکعتی در ظهر جمعه همراه با دو خطبه.


جُمعه از ریشه «جمع» به معنای ضمیمه‌کردن چیزی به چیز دیگر<ref> ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، 1/479.</ref> و نام یکی از روزهای هفته است<ref> فیومی، المصباح المنیر، 109.</ref> که در عرب جاهلی به آن «یوم العَرُوبه» می‌گفتند<ref> فراهیدی، کتاب العین، 2/128؛ زمخشری، الکشاف، 4/532؛ صالحی شامی، 1/278.</ref>. بنا به نقلی [[کعب‌بن‌لوی]] از اجداد [[پیامبر(ص)]] نخستین کسی بود که آن را به «یوم الجمعه» تغییر داد<ref> ابن‌منظور، لسان العرب، 1/593.</ref> و طبق نقل دیگری مردم مدینه پیش از هجرت پیامبر(ص) این روز را برای [[عبادت]] و تجمع انتخاب کردند و آن را به روز جمعه تغییر نام دادند<ref> طبرسی، جوامع الجامع، 4/392.</ref>. نماز جمعه در اصطلاح، نمازی دو رکعتی همراه با دو خطبه است که در روز جمعه و به جای [[نماز ظهر]] به جماعت و با شرایطی خوانده می‌شود<ref> نجفی، جواهر الکلام، 11/133؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/218.</ref>.
جُمعه از ریشه «جمع» به معنای ضمیمه‌کردن چیزی به چیز دیگر<ref> ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغه، ۱/۴۷۹.</ref> و نام یکی از روزهای هفته است<ref> فیومی، المصباح المنیر، ۱۰۹.</ref> که در عرب جاهلی به آن «یوم العَرُوبه» می‌گفتند<ref> فراهیدی، کتاب العین، ۲/۱۲۸؛ زمخشری، الکشاف، ۴/۵۳۲؛ صالحی شامی، ۱/۲۷۸.</ref>. بنا به نقلی [[کعب‌بن‌لوی]] از اجداد [[پیامبر(ص)]] نخستین کسی بود که آن را به «یوم الجمعه» تغییر داد<ref> ابن‌منظور، لسان العرب، ۱/۵۹۳.</ref> و طبق نقل دیگری مردم مدینه پیش از هجرت پیامبر(ص) این روز را برای [[عبادت]] و تجمع انتخاب کردند و آن را به روز جمعه تغییر نام دادند<ref> طبرسی، جوامع الجامع، ۴/۳۹۲.</ref>. نماز جمعه در اصطلاح، نمازی دو رکعتی همراه با دو خطبه است که در روز جمعه و به جای [[نماز ظهر]] به جماعت و با شرایطی خوانده می‌شود<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۱/۱۳۳؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۱۸.</ref>.


==پیشینه==
==پیشینه==


وجود روزی از هفته برای استراحت و رسیدگی به امور عبادی و اجتماعی در [[ادیان]]، همچون شنبه بر اساس ده فرمان در [[یهود]]<ref> کتاب مقدس، خروج، ب16، 29، ب20، 8 ـ 11 و ب35، 2 ـ 3.</ref> و یکشنبه در مسیحیت<ref> بطرس، قاموس، 396.</ref> دارای سابقه‌ای طولانی است. در میان [[مسلمانان]] نیز روز جمعه برترین روز و روز استجابت دعا و بخشش گناهان است، هر کس در این روز بمیرد شهید است<ref> کلینی، الکافی، 3/414.</ref> و خداوند و رسولش این روز را بزرگ شمرده و آن را [[عید]] قرار داده‌اند<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/376.</ref>.
وجود روزی از هفته برای استراحت و رسیدگی به امور عبادی و اجتماعی در [[ادیان]]، همچون شنبه بر اساس ده فرمان در [[یهود]]<ref> کتاب مقدس، خروج، ب۱۶، ۲۹، ب۲۰، ۸ ـ ۱۱ و ب۳۵، ۲ ـ ۳.</ref> و یکشنبه در مسیحیت<ref> بطرس، قاموس، ۳۹۶.</ref> دارای سابقه‌ای طولانی است. در میان [[مسلمانان]] نیز روز جمعه برترین روز و روز استجابت دعا و بخشش گناهان است، هر کس در این روز بمیرد شهید است<ref> کلینی، الکافی، ۳/۴۱۴.</ref> و خداوند و رسولش این روز را بزرگ شمرده و آن را [[عید]] قرار داده‌اند<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۳۷۶.</ref>.


در قرآن کریم، خداوند از مؤمنان می‌خواهد که هنگام نماز جمعه به سوی ذکر خدا بشتابند و خرید و فروش را رها کنند<ref> جمعه، 9.</ref>. بنا به نقلی نخستین نماز جمعه را سعدبن‌ابی‌زراره در مدینه خواند و خداوند آیه نماز جمعه را نازل فرمود<ref> ابوحیان، البحر المحیط، 10/174.</ref> و سپس نخستین نماز جمعه پیامبر اکرم(ص) در آغاز ورود ایشان در میانه راه قبا به [[مدینه]] به همراهی قبیله بنی‌سالم برپا شد<ref> ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، 1/42؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، 4/302؛ ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، 2/422.</ref>. امروزه در آن مکان مسجد الجمعه بنا شده است<ref> صدر، ماوراء الفقه، 2/247.</ref>. با گسترش [[اسلام]] به سرزمین‌های دیگر، پیامبر(ص) علاوه بر آنکه خود به برپایی نماز جمعه می‌پرداخت، برخی از صحابه را نیز برای برپایی نماز جمعه به شهرها می‌فرستاد<ref> ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، 1/344؛ شوکانی، نیل الأوطار،  3/283.</ref>. پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] نماز جمعه و نماز عید را حاکمان و منصوبان آنان برپا می‌کردند<ref> ابن‌سعد، ترجمة الامام‌الحسین،  38؛ جعفریان، دوازده رساله، 22 ـ 23.</ref> امیرالمؤمنین ‌علی(ع) نیز در دوره زمامداری خود نماز جمعه برپا می‌کرد<ref> ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، 4/92؛ طالقانی، پرتوی از نهج البلاغه، 287.</ref>. و [[امامان معصوم(ع)]] در نمازهای حاکمان شرکت<ref> ابن‌سعد، ترجمة الامام‌الحسین، 38.</ref> و یاران خود را نیز به شرکت در آن توصیه<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/309 ـ 310.</ref> می‌کردند.
در قرآن کریم، خداوند از مؤمنان می‌خواهد که هنگام نماز جمعه به سوی ذکر خدا بشتابند و خرید و فروش را رها کنند<ref> جمعه، ۹.</ref>. بنا به نقلی نخستین نماز جمعه را سعدبن‌ابی‌زراره در مدینه خواند و خداوند آیه نماز جمعه را نازل فرمود<ref> ابوحیان، البحر المحیط، ۱۰/۱۷۴.</ref> و سپس نخستین نماز جمعه پیامبر اکرم(ص) در آغاز ورود ایشان در میانه راه قبا به [[مدینه]] به همراهی قبیله بنی‌سالم برپا شد<ref> ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱/۴۲؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۴/۳۰۲؛ ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ۲/۴۲۲.</ref>. امروزه در آن مکان مسجد الجمعه بنا شده است<ref> صدر، ماوراء الفقه، ۲/۲۴۷.</ref>. با گسترش [[اسلام]] به سرزمین‌های دیگر، پیامبر(ص) علاوه بر آنکه خود به برپایی نماز جمعه می‌پرداخت، برخی از صحابه را نیز برای برپایی نماز جمعه به شهرها می‌فرستاد<ref> ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، ۱/۳۴۴؛ شوکانی، نیل الأوطار،  ۳/۲۸۳.</ref>. پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] نماز جمعه و نماز عید را حاکمان و منصوبان آنان برپا می‌کردند<ref> ابن‌سعد، ترجمة الامام‌الحسین،  ۳۸؛ جعفریان، دوازده رساله، ۲۲ ـ ۲۳.</ref> امیرالمؤمنین ‌علی(ع) نیز در دوره زمامداری خود نماز جمعه برپا می‌کرد<ref> ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ۴/۹۲؛ طالقانی، پرتوی از نهج البلاغه، ۲۸۷.</ref>. و [[امامان معصوم(ع)]] در نمازهای حاکمان شرکت<ref> ابن‌سعد، ترجمة الامام‌الحسین، ۳۸.</ref> و یاران خود را نیز به شرکت در آن توصیه<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۳۰۹ ـ ۳۱۰.</ref> می‌کردند.


فقیهان [[شیعه]] همواره در مباحث نماز به بررسی احکام شرعی و شرایط نماز جمعه پرداخته‌اند<ref>طوسی، النهایه، 103؛ حلی، علامه، نهایة الاحکام، 2/9 ـ 11؛ نجفی، جواهر الکلام، 11/130.</ref> و رساله‌های متعددی نیز نگاشته‌اند<ref>آقابزرگ، الذریعة، 15/63.</ref>. [[امام‌خمینی]] نخست در تعلیقه بر کتاب [[وسیلة النجاة]]<ref>امام‌خمینی، وسیلة النجاة، 123 و 222.</ref> و تعلیقه بر [[عروة الوثقی]]<ref>امام‌خمینی، التعلیقة، 272.</ref> اصل وجوب تخییری نماز جمعه را در عصر غیبت پذیرفته و سپس در کتاب تحریر الوسیله به صورت مفصل شرایط و احکام نماز جمعه و فروع آن را در باب مستقلی ذکر کرده است. ایشان پس از [[انقلاب اسلامی]] نیز در [[استفتائات]] به پرسش‌های متعددی در این زمینه پاسخ داده<ref>امام‌خمینی، استفتائات، 1/267 ـ 268.</ref> و در سخنرانی‌ها بر آن تأکید کرده است<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 9/333، 492 و 10/16، 341.</ref>.
فقیهان [[شیعه]] همواره در مباحث نماز به بررسی احکام شرعی و شرایط نماز جمعه پرداخته‌اند<ref>طوسی، النهایه، ۱۰۳؛ حلی، علامه، نهایة الاحکام، ۲/۹ ـ ۱۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۱/۱۳۰.</ref> و رساله‌های متعددی نیز نگاشته‌اند<ref>آقابزرگ، الذریعة، ۱۵/۶۳.</ref>. [[امام‌خمینی]] نخست در تعلیقه بر کتاب [[وسیلة النجاة]]<ref>امام‌خمینی، وسیلة النجاة، ۱۲۳ و ۲۲۲.</ref> و تعلیقه بر [[عروة الوثقی]]<ref>امام‌خمینی، التعلیقة، ۲۷۲.</ref> اصل وجوب تخییری نماز جمعه را در عصر غیبت پذیرفته و سپس در کتاب تحریر الوسیله به صورت مفصل شرایط و احکام نماز جمعه و فروع آن را در باب مستقلی ذکر کرده است. ایشان پس از [[انقلاب اسلامی]] نیز در [[استفتائات]] به پرسش‌های متعددی در این زمینه پاسخ داده<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۱/۲۶۷ ـ ۲۶۸.</ref> و در سخنرانی‌ها بر آن تأکید کرده است<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۳۳۳، ۴۹۲ و ۱۰/۱۶، ۳۴۱.</ref>.


در [[عصر غیبت]] به دلیل نبود حکومت شیعی، شیعیان از اقامه این فریضه جز در موارد خاص محروم بودند<ref>جعفریان، دوازده رساله، 27 ـ 28.</ref> اما با رسمیت‌یافتن مذهب شیعه در زمان [[صفویه]]، نماز جمعه نیز به امامت عالمانی همچون [[محقق کرکی]] برپا گردید<ref> الگار، حیاء نماز جمعه، 2/431.</ref>. با روی کار آمدن قاجار در بیشتر شهرهای مهم [[ایران]] ازجمله تهران، اصفهان، تبریز، قم و مشهد نماز جمعه اقامه شد؛ اما اینکه خطیب جمعه را پادشاه و افراد دربار بر می‌گزیدند، سبب شد از اهمیت نماز جمعه کاسته شود<ref> جعفریان‌، صفویه، 1/270 ـ 272.</ref>. در دوران [[رژیم پهلوی]]، نماز جمعه به صورت نیمه‌تعطیل درآمد و تنها در برخی نقاط خوانده می‌شد<ref> یزدی، نقش روحانیت، 84.</ref>؛ اما پس از برپایی نظام [[جمهوری اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی با فرمان ایشان نماز جمعه در سطح وسیعی احیا شد.
در [[عصر غیبت]] به دلیل نبود حکومت شیعی، شیعیان از اقامه این فریضه جز در موارد خاص محروم بودند<ref>جعفریان، دوازده رساله، ۲۷ ـ ۲۸.</ref> اما با رسمیت‌یافتن مذهب شیعه در زمان [[صفویه]]، نماز جمعه نیز به امامت عالمانی همچون [[محقق کرکی]] برپا گردید<ref> الگار، حیاء نماز جمعه، ۲/۴۳۱.</ref>. با روی کار آمدن قاجار در بیشتر شهرهای مهم [[ایران]] ازجمله تهران، اصفهان، تبریز، قم و مشهد نماز جمعه اقامه شد؛ اما اینکه خطیب جمعه را پادشاه و افراد دربار بر می‌گزیدند، سبب شد از اهمیت نماز جمعه کاسته شود<ref> جعفریان‌، صفویه، ۱/۲۷۰ ـ ۲۷۲.</ref>. در دوران [[رژیم پهلوی]]، نماز جمعه به صورت نیمه‌تعطیل درآمد و تنها در برخی نقاط خوانده می‌شد<ref> یزدی، نقش روحانیت، ۸۴.</ref>؛ اما پس از برپایی نظام [[جمهوری اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی با فرمان ایشان نماز جمعه در سطح وسیعی احیا شد.


==حکم نماز جمعه==
==حکم نماز جمعه==


وجوب اقامه نماز جمعه در زمان حضور [[امام معصوم(ع)]] یا نایب خاص ایشان، مورد اتفاق فقیهان شیعه و از ضروریات دین شمرده شده است<ref>شهید ثانی، رسائل، 1/173؛ خویی، موسوعه، 11/13 ـ 14.</ref>؛ اما درباره استمرار این حکم در عصر غیبت، اتفاق نظری وجود ندارد. در قرن چهارم [[شیخ مفید]]<ref>مفید، المقنعه، 163.</ref>، قائل به وجوب تعیینی نماز جمعه بوده‌ که این نظر تا قرن دهم طرفداری نداشته است. بیشتر فقها در این قرون وجوب تعیینی نماز جمعه را مشروط به برپایی سلطان عادل(امام معصوم(ع)) و از شئون ویژه او دانسته‌اند که برخی از این [[فقها]] عبارت‌اند از:
وجوب اقامه نماز جمعه در زمان حضور [[امام معصوم(ع)]] یا نایب خاص ایشان، مورد اتفاق فقیهان شیعه و از ضروریات دین شمرده شده است<ref>شهید ثانی، رسائل، ۱/۱۷۳؛ خویی، موسوعه، ۱۱/۱۳ ـ ۱۴.</ref>؛ اما درباره استمرار این حکم در عصر غیبت، اتفاق نظری وجود ندارد. در قرن چهارم [[شیخ مفید]]<ref>مفید، المقنعه، ۱۶۳.</ref>، قائل به وجوب تعیینی نماز جمعه بوده‌ که این نظر تا قرن دهم طرفداری نداشته است. بیشتر فقها در این قرون وجوب تعیینی نماز جمعه را مشروط به برپایی سلطان عادل(امام معصوم(ع)) و از شئون ویژه او دانسته‌اند که برخی از این [[فقها]] عبارت‌اند از:


[[سید مرتضی]]<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، 265.</ref>، [[شیخ طوسی]]<ref> طوسی، المبسوط، 1/143.</ref>، [[ابن‌ادریس]]<ref>ابن‌ادریس، السرائر الحاوی، 1/292.</ref>، [[محقق حلی]]<ref>حلی، محقق، شرائع الاسلام، 1/84.</ref> و [[علامه حلی]]<ref> حلی، علامه، منتهی المطلب، 5/334.</ref>. از قرن دهم فقها از شرط سلطان [[عادل]] عدول کرده و عالمانی همچون [[شهید ثانی]]<ref> 1/173.</ref>، سیدمحمد عاملی<ref> 4/8.</ref> و [[محدث بحرانی]]<ref> 9/355 ـ 356 و 378.</ref> و دیگران<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، 1/17 ـ 18؛ مجلسی، بحار الانوار، 86/139 و 143.</ref> قائل به مشروعیت آن در عصر غیبت و وجوب تعیینی آن شدند. این فقها برای اثبات آن به امر به نماز جمعه در قرآن کریم در قالب واژه «فَاسْعَوْا»<ref> جمعه، 9.</ref> و تلقی وجوب از آن و به روایت متواتر نیز<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/295 و 301.</ref> استناد کرده‌اند<ref>مجلسی، بحار الانوار، 86/124؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، 9/398.</ref>. در این میان برخی از فقها در قرن سیزدهم و چهاردهم، قائل به وجوب تخییری نماز جمعه شده‌اند.
[[سید مرتضی]]<ref>سید مرتضی، المسائل الناصریات، ۲۶۵.</ref>، [[شیخ طوسی]]<ref> طوسی، المبسوط، ۱/۱۴۳.</ref>، [[ابن‌ادریس]]<ref>ابن‌ادریس، السرائر الحاوی، ۱/۲۹۲.</ref>، [[محقق حلی]]<ref>حلی، محقق، شرائع الاسلام، ۱/۸۴.</ref> و [[علامه حلی]]<ref> حلی، علامه، منتهی المطلب، ۵/۳۳۴.</ref>. از قرن دهم فقها از شرط سلطان [[عادل]] عدول کرده و عالمانی همچون [[شهید ثانی]]<ref>شهید ثانی، رسائل، ۱/۱۷۳.</ref>، سیدمحمد عاملی<ref> ۴/۸.</ref> و [[محدث بحرانی]]<ref> ۹/۳۵۵ ـ ۳۵۶ و ۳۷۸.</ref> و دیگران<ref> فیض کاشانی، مفاتیح الشرائع، ۱/۱۷ ـ ۱۸؛ مجلسی، بحار الانوار، ۸۶/۱۳۹ و ۱۴۳.</ref> قائل به مشروعیت آن در عصر غیبت و وجوب تعیینی آن شدند. این فقها برای اثبات آن به امر به نماز جمعه در قرآن کریم در قالب واژه «فَاسْعَوْا»<ref> جمعه، ۹.</ref> و تلقی وجوب از آن و به روایت متواتر نیز<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۲۹۵ و ۳۰۱.</ref> استناد کرده‌اند<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۸۶/۱۲۴؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، ۹/۳۹۸.</ref>. در این میان برخی از فقها در قرن سیزدهم و چهاردهم، قائل به وجوب تخییری نماز جمعه شده‌اند.


امام‌خمینی در تحریر الوسیله قائل به وجوب تخییری نماز جمعه شده و آن را مُجزی از نماز ظهر دانسته است<ref> 1/281.</ref>. این نظر مطابق با آرای جمعی از فقهای گذشته مانند سیدمحمدجواد عاملی<ref> 8/208 ـ 209.</ref>، [[کاشف‌الغطاء]]<ref> 3/250 ـ 251.</ref> و [[محقق نجفی]]<ref> 11/187.</ref> است. اینان در پاسخ به استدلال قائلان به وجوب تعیینی، استفاده وجوب از آیه «إِذَا نُودِی لِلصَّلاةِ مِنْ یوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّه»<ref> جمعه، 9.</ref> را متوقف بر تحقق ندا و فراخوانی برای برپایی نماز جمعه دانسته‌اند و استفاده وجوب ابتدایی را از آیه منتفی شمرده‌اند. علاوه بر این، امر در این آیه، ظهور در وجوب ندارد، بلکه دلالت بر استحباب می‌کند؛ زیرا در صورت پذیرش ظهور در وجوب، [[مکلف]] باید از آغاز خطبه‌ها تا پایان نماز حضور داشته باشد؛ در حالی‌که به اجماع [[فقها]] حاضرشدن در هنگام خطبه‌ها واجب نیست<ref> خویی، موسوعه، 11/15 ـ 17.</ref>. [[روایات]]<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/295 و 301.</ref> نیز در مقام بیان اصل وجوب نماز جمعه می‌باشند نه بیان شرایط و اجزای آن<ref> خویی، موسوعه، 11/17 ـ 18.</ref>؛ بنابراین وجوبْ مردد میان تعیینی و تخییری می‌شود و شواهد متعددی ذکر شده که وجوب تعیینی مراد نیست، مانند ترک نماز جمعه از سوی یاران امامان(ع) که خود راویان این احادیث بودند؛ همچنین [[احادیثی]] وجود دارد که نماز جمعه را بر کسانی که در فاصله بیشتر از دو فرسخ زندگی می‌کنند، یا خطیب ندارند، واجب نمی‌دانند<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/295 و 297.</ref>. از این شواهد استفاده می‌شود نماز جمعه [[وجوب تعیینی]] ندارد<ref>خویی، موسوعه، 11/24 ـ 25.</ref>.
امام‌خمینی در تحریر الوسیله قائل به وجوب تخییری نماز جمعه شده و آن را مُجزی از نماز ظهر دانسته است<ref> ۱/۲۸۱.</ref>. این نظر مطابق با آرای جمعی از فقهای گذشته مانند سیدمحمدجواد عاملی<ref>عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة، ۸/۲۰۸ ـ ۲۰۹.</ref>، [[کاشف‌الغطاء]]<ref> ۳/۲۵۰ ـ ۲۵۱.</ref> و [[محقق نجفی]]<ref> ۱۱/۱۸۷.</ref> است. اینان در پاسخ به استدلال قائلان به وجوب تعیینی، استفاده وجوب از آیه «إِذَا نُودِی لِلصَّلاةِ مِنْ یوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّه»<ref> جمعه، ۹.</ref> را متوقف بر تحقق ندا و فراخوانی برای برپایی نماز جمعه دانسته‌اند و استفاده وجوب ابتدایی را از آیه منتفی شمرده‌اند. علاوه بر این، امر در این آیه، ظهور در وجوب ندارد، بلکه دلالت بر استحباب می‌کند؛ زیرا در صورت پذیرش ظهور در وجوب، [[مکلف]] باید از آغاز خطبه‌ها تا پایان نماز حضور داشته باشد؛ در حالی‌که به اجماع [[فقها]] حاضرشدن در هنگام خطبه‌ها واجب نیست<ref> خویی، موسوعه، ۱۱/۱۵ ـ ۱۷.</ref>. [[روایات]]<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۲۹۵ و ۳۰۱.</ref> نیز در مقام بیان اصل وجوب نماز جمعه می‌باشند نه بیان شرایط و اجزای آن<ref> خویی، موسوعه، ۱۱/۱۷ ـ ۱۸.</ref>؛ بنابراین وجوبْ مردد میان تعیینی و تخییری می‌شود و شواهد متعددی ذکر شده که وجوب تعیینی مراد نیست، مانند ترک نماز جمعه از سوی یاران امامان(ع) که خود راویان این احادیث بودند؛ همچنین [[احادیثی]] وجود دارد که نماز جمعه را بر کسانی که در فاصله بیشتر از دو فرسخ زندگی می‌کنند، یا خطیب ندارند، واجب نمی‌دانند<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۲۹۵ و ۲۹۷.</ref>. از این شواهد استفاده می‌شود نماز جمعه [[وجوب تعیینی]] ندارد<ref>خویی، موسوعه، ۱۱/۲۴ ـ ۲۵.</ref>.


==شرایط و احکام نماز جمعه==
==شرایط و احکام نماز جمعه==


فقها برای وجوب و صحت نماز جمعه شرایطی را ذکر کرده‌اند؛ مانند اسلام که شرط صحت است و [[بلوغ]]، [[عقل]]، وقت، عدد، دو خطبه و غیره که هم شرط صحت‌اند و هم شرط وجوب. همچنین آزادبودن<ref> برده‌نبودن.</ref>، حاضربودن<ref> مسافرنبودن.</ref>، عاجزنبودن و زمین‌گیرنبودن از شرایط وجوب‌اند<ref> کرکی، جامع المقاصد، 2/416.</ref>. امام‌خمینی نیز همچون دیگر فقها<ref>طوسی، الخلاف، 1/615 و 626؛ کرکی، جامع المقاصد، 2/416؛ عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة، 8/172.</ref> برای انعقاد و صحّت نماز جمعه، شرایطی را بیان کرده است که مورد اتفاق فقهاست؛ مانند رعایت فاصله شرعی میان دو نماز جمعه که سه میل<ref> 5544 متر.</ref> است، اقامه جماعت، خواندن دو خطبه و وجود حداقلی از نمازگزاران<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/219.</ref>.
فقها برای وجوب و صحت نماز جمعه شرایطی را ذکر کرده‌اند؛ مانند اسلام که شرط صحت است و [[بلوغ]]، [[عقل]]، وقت، عدد، دو خطبه و غیره که هم شرط صحت‌اند و هم شرط وجوب. همچنین آزادبودن<ref> برده‌نبودن.</ref>، حاضربودن<ref> مسافرنبودن.</ref>، عاجزنبودن و زمین‌گیرنبودن از شرایط وجوب‌اند<ref> کرکی، جامع المقاصد، ۲/۴۱۶.</ref>. امام‌خمینی نیز همچون دیگر فقها<ref>طوسی، الخلاف، ۱/۶۱۵ و ۶۲۶؛ کرکی، جامع المقاصد، ۲/۴۱۶؛ عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة، ۸/۱۷۲.</ref> برای انعقاد و صحّت نماز جمعه، شرایطی را بیان کرده است که مورد اتفاق فقهاست؛ مانند رعایت فاصله شرعی میان دو نماز جمعه که سه میل<ref> ۵۵۴۴ متر.</ref> است، اقامه جماعت، خواندن دو خطبه و وجود حداقلی از نمازگزاران<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۱۹.</ref>.


[[امام‌خمینی]] در تعیین حداقل تعداد نمازگزاران، همراه با امام‌جمعه، مانند بیشتر فقها<ref> مفید، المقنعه، 164؛ حلی، محقق، شرائع الاسلام، 1/84؛ سلار، المراسم العلویة، 77؛ ابن‌ادریس، السرائر الحاوی، 1/303.</ref> پنج نفر را کافی دانسته است<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/218.</ref>، ولی برخی فقها عدد هفت نفر را شرط وجوب نماز جمعه و حضور پنج نفر را موجب صحت آن دانسته‌اند<ref> طوسی، المبسوط، 1/143؛ ابن‌زهره، غنیة النزوع، 90؛ سیستانی، رساله، 161.</ref>. منشأ اختلاف آرا، اختلاف مضامین [[روایات]] است<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/304 ـ 307.</ref>. فقها راه حل‌های مختلفی را برای رفع تعارض میان آنها ارائه کرده‌اند<ref>نجفی، جواهر الکلام، 11/198.</ref>. امام‌خمینی حضور پنج نفر را شرط وجوب دانسته و کمتر از آن را صحیح ندانسته و مستند قول مخالف را ضعیف شمرده است<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/218.</ref>. همچنین نماز جمعه بر کسی [[واجب]] است که مکلف، مرد، آزاد، حاضر و سالم باشد؛ بنابراین بر افراد غیر بالغ، زنان، بردگان، مسافران، سالخوردگان، بیماران و نابینایان خواندن نماز جمعه در عصر حضور لازم نیست؛ هرچند اگر بخوانند، صحیح است<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/223.</ref>.
[[امام‌خمینی]] در تعیین حداقل تعداد نمازگزاران، همراه با امام‌جمعه، مانند بیشتر فقها<ref> مفید، المقنعه، ۱۶۴؛ حلی، محقق، شرائع الاسلام، ۱/۸۴؛ سلار، المراسم العلویة، ۷۷؛ ابن‌ادریس، السرائر الحاوی، ۱/۳۰۳.</ref> پنج نفر را کافی دانسته است<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۱۸.</ref>، ولی برخی فقها عدد هفت نفر را شرط وجوب نماز جمعه و حضور پنج نفر را موجب صحت آن دانسته‌اند<ref> طوسی، المبسوط، ۱/۱۴۳؛ ابن‌زهره، غنیة النزوع، ۹۰؛ سیستانی، رساله، ۱۶۱.</ref>. منشأ اختلاف آرا، اختلاف مضامین [[روایات]] است<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۳۰۴ ـ ۳۰۷.</ref>. فقها راه حل‌های مختلفی را برای رفع تعارض میان آنها ارائه کرده‌اند<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۱/۱۹۸.</ref>. امام‌خمینی حضور پنج نفر را شرط وجوب دانسته و کمتر از آن را صحیح ندانسته و مستند قول مخالف را ضعیف شمرده است<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۱۸.</ref>. همچنین نماز جمعه بر کسی [[واجب]] است که مکلف، مرد، آزاد، حاضر و سالم باشد؛ بنابراین بر افراد غیر بالغ، زنان، بردگان، مسافران، سالخوردگان، بیماران و نابینایان خواندن نماز جمعه در عصر حضور لازم نیست؛ هرچند اگر بخوانند، صحیح است<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۲۳.</ref>.


یکی دیگر از شرایط نماز جمعه، خواندن دو خطبه است. در حدیثی آمده است [[امام‌رضا(ع)]] در تبیین فلسفه خطبه، آن را فرصتی دانسته که زمامدار جامعه، در این گردهمایی عمومی مردم را موعظه و به اطاعت الهی ترغیب می‌کند و آنان را از مصالح دینی و دنیایی آگاه می‌سازد<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/344.</ref>. امام‌خمینی همسو با اجماع فقها<ref>حلی، محقق، المعتبر، 2/283؛ بحرانی،  الحدائق الناضرة، 10/81.</ref>، خواندن دو خطبه را واجب می‌شمرد و نماز جمعه را بدون آن صحیح نمی‌داند<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/218؛ بنی‌هاشمی، قاموس الکتاب المقدس، 1/846 ـ 848.</ref>. ایشان همانند دیگر فقها<ref> حلی، علامه، نهایة الاحکام، 2/32 ـ 33؛ نجفی، جواهر الکلام، 11/208.</ref> بر این باور است که حمد [[خداوند]] در هر یک از دو خطبه واجب است و احتیاط واجب آن است که پس از [[حمد]]، ثنای الهی گفته شود و در خطبه اول بر پیامبر(ص) و آل او درود فرستند و در خطبه دوم این عمل واجب است و سفارش به تقوای الهی نیز در خطبه اول واجب و در خطبه دوم احتیاط واجب است. همچنین در خطبه اول باید و در خطبه دوم بنابر [[احتیاط واجب]] باید سوره‌ای در پایان آنها خوانده شود<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/220.</ref>. افزون بر این شرایط، فقها پاره‌ای از امور را در خواندن خطبه‌ها چون وقت خواندن دو خطبه، تقدیم خطبه بر نماز جمعه، ایستادن امام هنگام خواندن دو خطبه و نشستن میان دو خطبه را شرط دانسته‌اند<ref> حلی، علامه، نهایة الاحکام، 2/35 ـ 36؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، 10/84 ـ 85؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/221.</ref>.
یکی دیگر از شرایط نماز جمعه، خواندن دو خطبه است. در حدیثی آمده است [[امام‌رضا(ع)]] در تبیین فلسفه خطبه، آن را فرصتی دانسته که زمامدار جامعه، در این گردهمایی عمومی مردم را موعظه و به اطاعت الهی ترغیب می‌کند و آنان را از مصالح دینی و دنیایی آگاه می‌سازد<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۳۴۴.</ref>. امام‌خمینی همسو با اجماع فقها<ref>حلی، محقق، المعتبر، ۲/۲۸۳؛ بحرانی،  الحدائق الناضرة، ۱۰/۸۱.</ref>، خواندن دو خطبه را واجب می‌شمرد و نماز جمعه را بدون آن صحیح نمی‌داند<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۱۸؛ بنی‌هاشمی، قاموس الکتاب المقدس، ۱/۸۴۶ ـ ۸۴۸.</ref>. ایشان همانند دیگر فقها<ref> حلی، علامه، نهایة الاحکام، ۲/۳۲ ـ ۳۳؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۱/۲۰۸.</ref> بر این باور است که حمد [[خداوند]] در هر یک از دو خطبه واجب است و احتیاط واجب آن است که پس از [[حمد]]، ثنای الهی گفته شود و در خطبه اول بر پیامبر(ص) و آل او درود فرستند و در خطبه دوم این عمل واجب است و سفارش به تقوای الهی نیز در خطبه اول واجب و در خطبه دوم احتیاط واجب است. همچنین در خطبه اول باید و در خطبه دوم بنابر [[احتیاط واجب]] باید سوره‌ای در پایان آنها خوانده شود<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۲۰.</ref>. افزون بر این شرایط، فقها پاره‌ای از امور را در خواندن خطبه‌ها چون وقت خواندن دو خطبه، تقدیم خطبه بر نماز جمعه، ایستادن امام هنگام خواندن دو خطبه و نشستن میان دو خطبه را شرط دانسته‌اند<ref> حلی، علامه، نهایة الاحکام، ۲/۳۵ ـ ۳۶؛ بحرانی، الحدائق الناضرة، ۱۰/۸۴ ـ ۸۵؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۲۱.</ref>.


==وقت نماز جمعه==
==وقت نماز جمعه==


فقها در تعیین وقت خواندن خطبه‌ها اختلاف نظر دارند<ref>طوسی، النهایه، 105.</ref>. امام‌خمینی مانند برخی از فقها، خواندن خطبه‌ها را پیش از زوال<ref> ظهر شرعی.</ref> جایز شمرده است؛ هرچند احتیاط مستحب دانسته پس از زوال خوانده شود<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/221؛ بنی‌هاشمی، قاموس الکتاب المقدس، 1/849.</ref>. برخی دیگر تأخیر خطبه‌ها را تا پس از زوال واجب دانسته‌اند. آخرین فرصت برپایی نماز جمعه نیز تا رسیدن سایه [[شاخص]] به اندازه دو قدمِ متعارف است<ref> حلی، علامه، نهایة الاحکام، 2/35؛ خویی، توضیح المسائل، 129؛ سیستانی، رساله، 161.</ref>. امام‌خمینی تصریح می‌کند در صورت فوت وقت، نماز ظهر واجب می‌شود و نماز جمعه [[قضا]] ندارد<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/224 ـ 225.</ref>.
فقها در تعیین وقت خواندن خطبه‌ها اختلاف نظر دارند<ref>طوسی، النهایه، ۱۰۵.</ref>. امام‌خمینی مانند برخی از فقها، خواندن خطبه‌ها را پیش از زوال<ref> ظهر شرعی.</ref> جایز شمرده است؛ هرچند احتیاط مستحب دانسته پس از زوال خوانده شود<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۲۱؛ بنی‌هاشمی، قاموس الکتاب المقدس، ۱/۸۴۹.</ref>. برخی دیگر تأخیر خطبه‌ها را تا پس از زوال واجب دانسته‌اند. آخرین فرصت برپایی نماز جمعه نیز تا رسیدن سایه [[شاخص]] به اندازه دو قدمِ متعارف است<ref> حلی، علامه، نهایة الاحکام، ۲/۳۵؛ خویی، توضیح المسائل، ۱۲۹؛ سیستانی، رساله، ۱۶۱.</ref>. امام‌خمینی تصریح می‌کند در صورت فوت وقت، نماز ظهر واجب می‌شود و نماز جمعه [[قضا]] ندارد<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۲۴ ـ ۲۲۵.</ref>.


==شرایط امام‌جمعه==
==شرایط امام‌جمعه==
خط ۳۹: خط ۳۹:
امام‌جمعه دارای شرایطی است. امام‌خمینی شرایط امام‌جمعه را همان شرایط [[امام جماعت]] می‌داند که عبارت‌اند از:
امام‌جمعه دارای شرایطی است. امام‌خمینی شرایط امام‌جمعه را همان شرایط [[امام جماعت]] می‌داند که عبارت‌اند از:


عقل، [[ایمان]]، حلال‌زاده‌بودن و [[عدالت]]؛ چنان‌که [[بلوغ]] و مردبودن<ref> ذکورت.</ref> نیز شرط است و امامت کودکان و زنان در نماز جمعه صحیح نیست؛ گرچه کسی امامت آنها را در نماز جماعت بی‌اشکال بداند<ref> همان، 1/226.</ref>. فقیهان پیشین نیز به این شرایط تصریح کرده‌اند<ref>حلی، محقق، شرائع الاسلام، 1/76؛ شهید اول، نیل الأوطار، 1/188؛ نجفی، جواهر الکلام، 11/296 ـ 299.</ref>.
عقل، [[ایمان]]، حلال‌زاده‌بودن و [[عدالت]]؛ چنان‌که [[بلوغ]] و مردبودن<ref> ذکورت.</ref> نیز شرط است و امامت کودکان و زنان در نماز جمعه صحیح نیست؛ گرچه کسی امامت آنها را در نماز جماعت بی‌اشکال بداند<ref> همان، ۱/۲۲۶.</ref>. فقیهان پیشین نیز به این شرایط تصریح کرده‌اند<ref>حلی، محقق، شرائع الاسلام، ۱/۷۶؛ شهید اول، نیل الأوطار، ۱/۱۸۸؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۱/۲۹۶ ـ ۲۹۹.</ref>.


==نصب امام‌جمعه==
==نصب امام‌جمعه==


در عصر حضور برپایی نماز جمعه به [[امامت]] سلطان عادل از شرایط نماز و از شئون امامت است<ref> حلی، علامه، تذکرة الفقهاء، 4/20؛ کرکی، رسائل، 1/194 و 204.</ref>. [[وحید بهبهانی]] معتقد است دراین‌باره حدود چهل ادعای اجماع وجود دارد<ref> وحید بهبهانی، الحاشیه، 3/193.</ref>. عمده دلیل آنان ضرورت اجتماعی و جلوگیری از اختلال نظام است که در فلسفه امامت دخالت دارد و نمی‌توان چنین امری را در برپایی نماز جمعه نادیده انگاشت<ref>وحید بهبهانی، مصابیح، 1/393 ـ 397.</ref>. علاوه بر آن احادیث متعددی نیز دراین‌باره وجود دارد<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، 7/305 ـ 306.</ref>.
در عصر حضور برپایی نماز جمعه به [[امامت]] سلطان عادل از شرایط نماز و از شئون امامت است<ref> حلی، علامه، تذکرة الفقهاء، ۴/۲۰؛ کرکی، رسائل، ۱/۱۹۴ و ۲۰۴.</ref>. [[وحید بهبهانی]] معتقد است دراین‌باره حدود چهل ادعای اجماع وجود دارد<ref> وحید بهبهانی، الحاشیه، ۳/۱۹۳.</ref>. عمده دلیل آنان ضرورت اجتماعی و جلوگیری از اختلال نظام است که در فلسفه امامت دخالت دارد و نمی‌توان چنین امری را در برپایی نماز جمعه نادیده انگاشت<ref>وحید بهبهانی، مصابیح، ۱/۳۹۳ ـ ۳۹۷.</ref>. علاوه بر آن احادیث متعددی نیز دراین‌باره وجود دارد<ref> حر عاملی، وسائل الشیعة، ۷/۳۰۵ ـ ۳۰۶.</ref>.


در عصر غیبت در اینکه آیا فقها می‌توانند نماز جمعه برپا کنند تردید شده<ref>وحید بهبهانی، الحاشیه، 3/181، عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة، 8/222 ـ 226.</ref> و برخی از فقها برپایی نماز جمعه را [[حرام]] دانسته‌اند<ref>نجفی عراقی، المعالم الزلفی، 67.</ref>. در برابر آنان، بسیاری از فقها قائل به جواز برپایی آن و نصب عام فقها درباره آن شده‌اند<ref>طوسی، الخلاف، 1/626؛ خویی، موسوعه، 11/38 ـ 39.</ref> و [[محقق کرکی]] به‌تفصیل به این مطلب پرداخته و نتیجه گرفته است مشروعیت نماز جمعه در عصر غیبت برای فقیه، نظر بزرگانِ فقهای شیعه است<ref>کرکی، رسائل، 1/144 ـ 145 و 160.</ref>. امام‌خمینی مانند جمعی از فقها<ref> حلی، علامه، مختلف الشیعه، 2/238 ـ 239؛ شهید اول، نیل الأوطار، 1/186؛ فاضل مقداد، التنقیح الرائع، 1/231؛ ابن‌فهد، المهذب البارع، 1/414؛ میرزای قمی، غنائم الأیام، 2/28 ـ 29.</ref> قائل به جواز برپایی نماز جمعه در عصر غیبت شده و بر نقش [[ولی امر مسلمین]] تأکید کرده است<ref> امام‌خمینی، استفتائات، 1/268.</ref>. ایشان هرچند در تحریر الوسیله به این ویژگی اشاره نکرده است، ولی در جای دیگر آن را از شئون حاکم شمرده و تصریح کرده است بدون نصب از سوی ولی امر، تصدی و برپایی نماز جمعه از سوی دیگران [[جایز]] نیست<ref>امام‌خمینی، استفتائات، 1/268؛ امام‌خمینی، صحیفه، 10/280.</ref> و این خود حاکی از بُعد حکومتی نماز جمعه است. گسترش نماز جمعه و اهمیت آن در میان مردم، باعث شده است که بیشتر استفتائات از امام‌خمینی ناظر به مسائلی مانند منصب امامت جمعه<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 1/268.</ref> و برپایی جانشین امامت جمعه<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 1/269.</ref> و حضور زنان<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 3/627.</ref> و اهتمام به بهره‌وری از خطبه‌ها<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 1/270.</ref> بوده است.
در عصر غیبت در اینکه آیا فقها می‌توانند نماز جمعه برپا کنند تردید شده<ref>وحید بهبهانی، الحاشیه، ۳/۱۸۱، عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة، ۸/۲۲۲ ـ ۲۲۶.</ref> و برخی از فقها برپایی نماز جمعه را [[حرام]] دانسته‌اند<ref>نجفی عراقی، المعالم الزلفی، ۶۷.</ref>. در برابر آنان، بسیاری از فقها قائل به جواز برپایی آن و نصب عام فقها درباره آن شده‌اند<ref>طوسی، الخلاف، ۱/۶۲۶؛ خویی، موسوعه، ۱۱/۳۸ ـ ۳۹.</ref> و [[محقق کرکی]] به‌تفصیل به این مطلب پرداخته و نتیجه گرفته است مشروعیت نماز جمعه در عصر غیبت برای فقیه، نظر بزرگانِ فقهای شیعه است<ref>کرکی، رسائل، ۱/۱۴۴ ـ ۱۴۵ و ۱۶۰.</ref>. امام‌خمینی مانند جمعی از فقها<ref> حلی، علامه، مختلف الشیعه، ۲/۲۳۸ ـ ۲۳۹؛ شهید اول، نیل الأوطار، ۱/۱۸۶؛ فاضل مقداد، التنقیح الرائع، ۱/۲۳۱؛ ابن‌فهد، المهذب البارع، ۱/۴۱۴؛ میرزای قمی، غنائم الأیام، ۲/۲۸ ـ ۲۹.</ref> قائل به جواز برپایی نماز جمعه در عصر غیبت شده و بر نقش [[ولی امر مسلمین]] تأکید کرده است<ref> امام‌خمینی، استفتائات، ۱/۲۶۸.</ref>. ایشان هرچند در تحریر الوسیله به این ویژگی اشاره نکرده است، ولی در جای دیگر آن را از شئون حاکم شمرده و تصریح کرده است بدون نصب از سوی ولی امر، تصدی و برپایی نماز جمعه از سوی دیگران [[جایز]] نیست<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۱/۲۶۸؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۲۸۰.</ref> و این خود حاکی از بُعد حکومتی نماز جمعه است. گسترش نماز جمعه و اهمیت آن در میان مردم، باعث شده است که بیشتر استفتائات از امام‌خمینی ناظر به مسائلی مانند منصب امامت جمعه<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۲۶۸.</ref> و برپایی جانشین امامت جمعه<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۲۶۹.</ref> و حضور زنان<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۶۲۷.</ref> و اهتمام به بهره‌وری از خطبه‌ها<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۲۷۰.</ref> بوده است.


==بُعد سیاسی نماز جمعه==
==بُعد سیاسی نماز جمعه==


بسیاری از مسائل نماز جمعه که امام‌خمینی در [[تحریر الوسیله]] به آنها پرداخته، در دیگر کتاب‌های فقهی شیعه نیز دیده می‌شود؛ اما نکته مهمِ دیدگاه ایشان در تحریر الوسیله، توجه به بعد سیاسی نماز جمعه و خطبه‌های آن است. ایشان نماز جمعه را مانند [[حج]] از مواقف بزرگ و مراسم عبادی آن را دارای اهمیت سیاسی دانسته که متأسفانه مسلمانان از آن غافل‌اند و سپس تأکید کرده است اگر کسی اندک تأملی در احکام اسلامی کند درمی‌یابد اسلام دین [[سیاست]] است و هر کس خیال کند اسلام از سیاست جداست، ناآگاه است و از اسلام و سیاست اطلاع ندارد. ایشان همچنین تأکید کرده است امام‌جمعه باید ضمن خطبه‌اش مردم را به آنچه در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی به [[مصلحت]] دین و دنیای [[مردم]] است، مطلع سازد و از امور سیاسی و اقتصادی که در استقلال و آزادی آنان دخالت دارد، سخن گوید و آنان را از مداخله دولت‌های [[ظالم]] و استعمارگر در امور سیاسی ‌و اقتصادی که‌ منجر به [[استعمار]] و [[استثمار]] آنان است، آگاه گرداند<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 1/221.</ref>.
بسیاری از مسائل نماز جمعه که امام‌خمینی در [[تحریر الوسیله]] به آنها پرداخته، در دیگر کتاب‌های فقهی شیعه نیز دیده می‌شود؛ اما نکته مهمِ دیدگاه ایشان در تحریر الوسیله، توجه به بعد سیاسی نماز جمعه و خطبه‌های آن است. ایشان نماز جمعه را مانند [[حج]] از مواقف بزرگ و مراسم عبادی آن را دارای اهمیت سیاسی دانسته که متأسفانه مسلمانان از آن غافل‌اند و سپس تأکید کرده است اگر کسی اندک تأملی در احکام اسلامی کند درمی‌یابد اسلام دین [[سیاست]] است و هر کس خیال کند اسلام از سیاست جداست، ناآگاه است و از اسلام و سیاست اطلاع ندارد. ایشان همچنین تأکید کرده است امام‌جمعه باید ضمن خطبه‌اش مردم را به آنچه در کشورهای اسلامی و غیر اسلامی به [[مصلحت]] دین و دنیای [[مردم]] است، مطلع سازد و از امور سیاسی و اقتصادی که در استقلال و آزادی آنان دخالت دارد، سخن گوید و آنان را از مداخله دولت‌های [[ظالم]] و استعمارگر در امور سیاسی ‌و اقتصادی که‌ منجر به [[استعمار]] و [[استثمار]] آنان است، آگاه گرداند<ref> امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۲۱.</ref>.


==احیای نماز جمعه==
==احیای نماز جمعه==


پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، بحث از نماز جمعه در آثار امام‌خمینی منحصر در آثار مکتوب ایشان بود؛ اما پس از انقلاب اسلامی، این بحث روح تازه‌ای گرفت و امام‌خمینی آن را احیا کرد. نخستین امام‌جمعه‌ای که ایشان در تهران تعیین کرد، [[سیدمحمود طالقانی]] بود. طالقانی در روز پنجم مرداد 1358 در ماه مبارک رمضان نخستین نماز جمعه را در [[دانشگاه تهران]] اقامه کرد<ref> میرابوالقاسمی، طالقانی فریادی در سکوت، 210 و 211.</ref>. در مراکز استان‌ها و برخی شهرها نیز امامان جمعه را امام‌خمینی منصوب ‌کرده است<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 9/257، 266، 319، 492 و....</ref>.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، بحث از نماز جمعه در آثار امام‌خمینی منحصر در آثار مکتوب ایشان بود؛ اما پس از انقلاب اسلامی، این بحث روح تازه‌ای گرفت و امام‌خمینی آن را احیا کرد. نخستین امام‌جمعه‌ای که ایشان در تهران تعیین کرد، [[سیدمحمود طالقانی]] بود. طالقانی در روز پنجم مرداد ۱۳۵۸ در ماه مبارک رمضان نخستین نماز جمعه را در [[دانشگاه تهران]] اقامه کرد<ref> میرابوالقاسمی، طالقانی فریادی در سکوت، ۲۱۰ و ۲۱۱.</ref>. در مراکز استان‌ها و برخی شهرها نیز امامان جمعه را امام‌خمینی منصوب ‌کرده است<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۵۷، ۲۶۶، ۳۱۹، ۴۹۲ و....</ref>.


==آثار فردی و اجتماعی==
==آثار فردی و اجتماعی==


امام‌خمینی نماز جمعه را محلی برای طرح مباحث سیاسی و هدایت جمعی<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 4/452.</ref> و فرصتی برای آگاهی‌بخشی به مسائل اجتماعی، رفع اختلاف‌های [[مسلمانان]] و گرفتاری‌های آنان<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 4/447.</ref> و موجب آشنایی مردم با وظایف خویش<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 10/17.</ref> می‌دانست و بر این باور بود که امامان جمعه عامل تهذیب افراد و جامعه‌اند<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 19/134.</ref>. ایشان از نماز جمعه با تعابیری همچون «دژ محکم»، «سنگر اسلامی»، «نمایش قدرت سیاسی و اجتماعی اسلام»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 9/492.</ref>، «اجتماع سیاسی»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 18/425.</ref>، «فریضه الهی»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 10/225.</ref>، «امر مهم»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 17/212.</ref>، «در رأس همه امور»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 18/195.</ref>، «پایگاه بزرگ سعادت و سیاست اسلام»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 20/287.</ref> و «یکی از برکات بسیار عظیم اسلام»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 17/104.</ref> یاد کرده است. ایشان نماز جمعه را محل طرح مسائل و مشکلات سیاسی و اجتماعی مربوط به [[کشور]] و منطقه می‌دانست و معتقد بود برای حل این مشکلات باید راهکارهای آن نیز در نماز جمعه مطرح شود<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 4/447؛ 9/333 و 10/16.</ref>. ایشان نماز جمعه را پشتوانه محکم و عامل پیشبرد انقلاب اسلامی و بیداری مردم معرفی می‌کرد<ref> امام‌خمینی، صحیفه، 9/492 و 16/188.</ref>. این اهتمام ویژه ایشان به نماز جمعه و احیای مجدد آن و راهنمایی‌های ایشان که به تناسب اقتضائات زمان مطرح می‌شد، در بالندگی نماز جمعه و بیداری مردم، نقش ویژه‌ای داشت و ضامن بقای انقلاب اسلامی گردید؛ همچنین موجب شد تا ‌[[اندیشمندان]] آثار مختلفی را در خصوص تبیین اهمیت نماز جمعه تألیف کنند<ref>فیاضی، نماز جمعه؛ خسروی، اهمیت نماز جماعت؛ محمودی، اهمیت نماز و عالم برزخ.</ref>.
امام‌خمینی نماز جمعه را محلی برای طرح مباحث سیاسی و هدایت جمعی<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۴۵۲.</ref> و فرصتی برای آگاهی‌بخشی به مسائل اجتماعی، رفع اختلاف‌های [[مسلمانان]] و گرفتاری‌های آنان<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۴۴۷.</ref> و موجب آشنایی مردم با وظایف خویش<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۷.</ref> می‌دانست و بر این باور بود که امامان جمعه عامل تهذیب افراد و جامعه‌اند<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۳۴.</ref>. ایشان از نماز جمعه با تعابیری همچون «دژ محکم»، «سنگر اسلامی»، «نمایش قدرت سیاسی و اجتماعی اسلام»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۴۹۲.</ref>، «اجتماع سیاسی»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۲۵.</ref>، «فریضه الهی»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۲۲۵.</ref>، «امر مهم»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۱۲.</ref>، «در رأس همه امور»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۱۹۵.</ref>، «پایگاه بزرگ سعادت و سیاست اسلام»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۸۷.</ref> و «یکی از برکات بسیار عظیم اسلام»<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۰۴.</ref> یاد کرده است. ایشان نماز جمعه را محل طرح مسائل و مشکلات سیاسی و اجتماعی مربوط به [[کشور]] و منطقه می‌دانست و معتقد بود برای حل این مشکلات باید راهکارهای آن نیز در نماز جمعه مطرح شود<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۴/۴۴۷؛ ۹/۳۳۳ و ۱۰/۱۶.</ref>. ایشان نماز جمعه را پشتوانه محکم و عامل پیشبرد انقلاب اسلامی و بیداری مردم معرفی می‌کرد<ref> امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۴۹۲ و ۱۶/۱۸۸.</ref>. این اهتمام ویژه ایشان به نماز جمعه و احیای مجدد آن و راهنمایی‌های ایشان که به تناسب اقتضائات زمان مطرح می‌شد، در بالندگی نماز جمعه و بیداری مردم، نقش ویژه‌ای داشت و ضامن بقای انقلاب اسلامی گردید؛ همچنین موجب شد تا ‌[[اندیشمندان]] آثار مختلفی را در خصوص تبیین اهمیت نماز جمعه تألیف کنند<ref>فیاضی، نماز جمعه؛ خسروی، اهمیت نماز جماعت؛ محمودی، اهمیت نماز و عالم برزخ.</ref>.




خط ۶۵: خط ۶۵:
==منابع==
==منابع==
  {{منابع}}
  {{منابع}}
*قرآن کریم؛ آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء، چاپ سوم، 1403ق.
*قرآن کریم؛ آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق.
*ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1404‌ق.
*ابن‌ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴‌ق.
*ابن‌ادریس حلی، محمدبن‌منصور، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1410ق.
*ابن‌ادریس حلی، محمدبن‌منصور، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.
*ابن‌خلدون، عبدالرحمن‌بن‌محمد، تاریخ ابن‌خلدون، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، 1408ق.
*ابن‌خلدون، عبدالرحمن‌بن‌محمد، تاریخ ابن‌خلدون، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.
*ابن‌زهره، سیدحمزة‌بن‌علی، غنیة النزوع الی علمی الاصول و الفروع، تحقیق ابراهیم بهادری، قم، مؤسسه امام‌صادق(ع)، چاپ اول، 1417ق.
*ابن‌زهره، سیدحمزة‌بن‌علی، غنیة النزوع الی علمی الاصول و الفروع، تحقیق ابراهیم بهادری، قم، مؤسسه امام‌صادق(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
*ابن‌سعد، محمد، ترجمة الامام‌الحسین، تحقیق سیدعبدالعزیز الطباطبایی، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، 1415ق.
*ابن‌سعد، محمد، ترجمة الامام‌الحسین، تحقیق سیدعبدالعزیز الطباطبایی، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
*ابن‌عبدالبر، یوسف‌بن‌عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی ‌محمد بجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، 1412ق.
*ابن‌عبدالبر، یوسف‌بن‌عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی ‌محمد بجاوی، بیروت، دارالجیل، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
*ابن‌فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، تصحیح عبدالسلام محمد هارون، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1404ق.
*ابن‌فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، تصحیح عبدالسلام محمد هارون، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
*ابن‌فهد حلی، احمدبن‌محمد، المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1407ق.
*ابن‌فهد حلی، احمدبن‌محمد، المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.
*ابن‌ماجه قزوینی، محمدبن‌یزید، سنن ابن‌ماجه، تحقیق محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دارالفکر، بی‌تا؛ ابن‌منظور، محمدبن‌مکرم، لسان العرب، تحقیق جمال‌الدین میردامادی، بیروت، دارالفکر ـ دار صادر، چاپ سوم، 1414ق.
*ابن‌ماجه قزوینی، محمدبن‌یزید، سنن ابن‌ماجه، تحقیق محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دارالفکر، بی‌تا؛ ابن‌منظور، محمدبن‌مکرم، لسان العرب، تحقیق جمال‌الدین میردامادی، بیروت، دارالفکر ـ دار صادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.
*ابوحیان اندلسی، محمدبن‌یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، 1420ق.
*ابوحیان اندلسی، محمدبن‌یوسف، البحر المحیط فی التفسیر، تحقیق صدقی محمد جمیل، بیروت، دارالفکر، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
*الگار، حامد، احیاء نماز جمعه، ترجمه محمدامین خوش‌لسان، چاپ‌شده در مجموعه مقالات کنگره بین‌المللی امام‌خمینی و احیای تفکر دینی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ اول، 1377ش.
*الگار، حامد، احیاء نماز جمعه، ترجمه محمدامین خوش‌لسان، چاپ‌شده در مجموعه مقالات کنگره بین‌المللی امام‌خمینی و احیای تفکر دینی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، استفتائات، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1372ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، استفتائات، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۲ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، تحریر الوسیله، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ اول، 1379ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، تحریر الوسیله، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، التعلیقة علی العروة الوثقی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ دوم، 1386ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، التعلیقة علی العروة الوثقی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ دوم، ۱۳۸۶ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ پنجم، 1389ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، وسیلة النجاة مع تعالیق الامام‌الخمینی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، 1380ش.
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، وسیلة النجاة مع تعالیق الامام‌الخمینی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ اول، ۱۳۸۰ش.
*بحرانی، یوسف‌بن‌احمد، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره(ع)، تصحیح محمدتقی ایروانی و سیدعبدالرزاق مقرم، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1405ق.
*بحرانی، یوسف‌بن‌احمد، الحدائق الناضرة فی احکام العترة الطاهره(ع)، تصحیح محمدتقی ایروانی و سیدعبدالرزاق مقرم، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۵ق.
*بطرس، عبدالملک، قاموس الکتاب المقدس، بیروت، المشعل، چاپ ششم، 1981م؛ بنی‌هاشمی خمینی، سیدمحمدحسن، توضیح المسائل مراجع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.
*بطرس، عبدالملک، قاموس الکتاب المقدس، بیروت، المشعل، چاپ ششم، ۱۹۸۱م؛ بنی‌هاشمی خمینی، سیدمحمدحسن، توضیح المسائل مراجع، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، ۱۴۲۴ق.
*جعفریان، رسول، دوازده رساله فقهی درباره نماز جمعه، قم، انصاریان، چاپ اول، 1381ش.
*جعفریان، رسول، دوازده رساله فقهی درباره نماز جمعه، قم، انصاریان، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.
*همو، صفویه در عرصه دین، فرهنگ و سیاست، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، چاپ اول، 1379ش.
*همو، صفویه در عرصه دین، فرهنگ و سیاست، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، چاپ اول، ۱۳۷۹ش.
*حر عاملی، محمدبن‌حسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، 1409ق.
*حر عاملی، محمدبن‌حسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
*حلی، علامه، حسن‌بن‌یوسف، تذکرة الفقهاء، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، 1388ق.
*حلی، علامه، حسن‌بن‌یوسف، تذکرة الفقهاء، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۳۸۸ق.
*همو، مختلف الشیعة فی احکام الشریعه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق.
*همو، مختلف الشیعة فی احکام الشریعه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق.
*همو، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، مشهد، مجمع البحوث الاسلامیه، چاپ اول، 1412ق.
*همو، منتهی المطلب فی تحقیق المذهب، مشهد، مجمع البحوث الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
*همو، نهایة الإحکام فی معرفة الأحکام، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، 1419ق.
*همو، نهایة الإحکام فی معرفة الأحکام، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
*حلی، محقق، جعفربن‌حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، 1408ق.
*حلی، محقق، جعفربن‌حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق.
*همو، المعتبر فی شرح المختصر، تحقیق محمدعلی حیدری و دیگران، قم،‌ مؤسسه سیدالشهداء(ع)، چاپ اول، 1407ق.
*همو، المعتبر فی شرح المختصر، تحقیق محمدعلی حیدری و دیگران، قم،‌ مؤسسه سیدالشهداء(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.
*خسروی، موسی، اهمیت نماز جماعت و جمعه از دیدگاه قرآن و معصومین(ع)، تهران، ستاد اقامه نماز، چاپ اول، 1375ش. خویی، سیدابوالقاسم، موسوعة الامام‌الخویی، المستند، الصلاة، ج11، تقریر مرتضی بروجردی، قم، مؤسسه احیاء آثار الإمام‌الخویی، چاپ چهارم، 1430ق.
*خسروی، موسی، اهمیت نماز جماعت و جمعه از دیدگاه قرآن و معصومین(ع)، تهران، ستاد اقامه نماز، چاپ اول، ۱۳۷۵ش. خویی، سیدابوالقاسم، موسوعة الامام‌الخویی، المستند، الصلاة، ج۱۱، تقریر مرتضی بروجردی، قم، مؤسسه احیاء آثار الإمام‌الخویی، چاپ چهارم، ۱۴۳۰ق.
*همو، توضیح المسائل، قم، لطفی، چاپ بیست و نهم، 1412ق.
*همو، توضیح المسائل، قم، لطفی، چاپ بیست و نهم، ۱۴۱۲ق.
*زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التأویل، تحقیق مصطفی حسین احمد، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ سوم، 1407ق.
*زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التأویل، تحقیق مصطفی حسین احمد، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ سوم، ۱۴۰۷ق.
*سلار، حمزةبن‌عبدالعزیز، المراسم العلویة و الاحکام النبویة فی الفقه الامامی، تصحیح محمود دبستانی، قم، حرمین، چاپ اول، 1404ق.
*سلار، حمزةبن‌عبدالعزیز، المراسم العلویة و الاحکام النبویة فی الفقه الامامی، تصحیح محمود دبستانی، قم، حرمین، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
*سید مرتضی، علم‌الهدی، علی‌بن‌حسین، المسائل الناصریات، تهران، رابطة الثقافة و العلاقات الإسلامیه، اول، 1417ق.
*سید مرتضی، علم‌الهدی، علی‌بن‌حسین، المسائل الناصریات، تهران، رابطة الثقافة و العلاقات الإسلامیه، اول، ۱۴۱۷ق.
*سیستانی، سیدعلی، رساله توضیح المسائل، قم، دفتر آیت‌الله سیستانی، چاپ بیست و نهم، 1432ق.
*سیستانی، سیدعلی، رساله توضیح المسائل، قم، دفتر آیت‌الله سیستانی، چاپ بیست و نهم، ۱۴۳۲ق.
*شوکانی، محمد‌بن‌علی، نیل الأوطار من احادیث سید الاخیار، بیروت، دارالجیل، 1973م؛ شهید اول، محمدبن‌مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1417ق.
*شوکانی، محمد‌بن‌علی، نیل الأوطار من احادیث سید الاخیار، بیروت، دارالجیل، ۱۹۷۳م؛ شهید اول، محمدبن‌مکی، الدروس الشرعیة فی فقه الإمامیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۷ق.
*شهید ثانی، زین‌الدین‌‌بن‌علی، رسائل الشهید الثانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1421ق.
*شهید ثانی، زین‌الدین‌‌بن‌علی، رسائل الشهید الثانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۱ق.
*صالحی شامی، محمدبن‌یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، 1414ق.
*صالحی شامی، محمدبن‌یوسف، سبل الهدی و الرشاد فی سیرة خیر العباد، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق.
*صدر، سیدمحمد، ماوراء الفقه، بیروت، دارالاضواء، چاپ اول، 1420ق.
*صدر، سیدمحمد، ماوراء الفقه، بیروت، دارالاضواء، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.
*طالقانی، سیدمحمود، پرتوی از نهج البلاغه، تصحیح سیدمحمدمهدی جعفری، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ دوم، 1374ش.
*طالقانی، سیدمحمود، پرتوی از نهج البلاغه، تصحیح سیدمحمدمهدی جعفری، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۴ش.
*طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.
*طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
*طبرسی، فضل‌بن‌حسن، تفسیر جوامع الجامع، تصحیح ابوالقاسم گرجی، تهران، دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ اول، 1412ق.
*طبرسی، فضل‌بن‌حسن، تفسیر جوامع الجامع، تصحیح ابوالقاسم گرجی، تهران، دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
*طوسی، محمدبن‌حسن، الخلاف، تحقیق سیدعلی خراسانی و دیگران، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1407ق.
*طوسی، محمدبن‌حسن، الخلاف، تحقیق سیدعلی خراسانی و دیگران، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.
*همو، المبسوط فی فقه ‌الامامیه، تحقیق سیدمحمدتقی کشفی، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، 1387ق.
*همو، المبسوط فی فقه ‌الامامیه، تحقیق سیدمحمدتقی کشفی، تهران، مرتضوی، چاپ سوم، ۱۳۸۷ق.
*همو، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ دوم، 1400ق.
*همو، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۰ق.
*عاملی، سیدمحمد‌بن‌علی، مدارک الاحکام فی شرح عبادات شرائع الاسلام، بیروت، آل‌البیت(ع)، چاپ اول، 1411ق.
*عاملی، سیدمحمد‌بن‌علی، مدارک الاحکام فی شرح عبادات شرائع الاسلام، بیروت، آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
*عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامه، تحقیق محمدباقر خالصی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.
*عاملی، سیدمحمدجواد، مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامه، تحقیق محمدباقر خالصی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
*فاضل مقداد، مقدادبن‌عبدالله، التنقیح الرائع لمختصر الشرائع، تحقیق سیدعبداللطیف کوه‌کمره‌ای، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1404ق.
*فاضل مقداد، مقدادبن‌عبدالله، التنقیح الرائع لمختصر الشرائع، تحقیق سیدعبداللطیف کوه‌کمره‌ای، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.
*فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد، کتاب العین، تحقیق مهدی مخزومی و ابراهیم سامرایی، قم، هجرت، چاپ دوم، 1409ق.
*فراهیدی، خلیل‌بن‌احمد، کتاب العین، تحقیق مهدی مخزومی و ابراهیم سامرایی، قم، هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
*فیاضی، مفید، نماز جمعه و آداب آن از دیدگاه امام‌علی(ع)، قم، مسجد جمکران، 1386ش.
*فیاضی، مفید، نماز جمعه و آداب آن از دیدگاه امام‌علی(ع)، قم، مسجد جمکران، ۱۳۸۶ش.
*فیض کاشانی، ملامحسن، مفاتیح الشرائع، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، بی‌تا؛ فیومی، احمدبن‌محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، قم، هجرت، چاپ دوم، 1414ق.
*فیض کاشانی، ملامحسن، مفاتیح الشرائع، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، چاپ اول، بی‌تا؛ فیومی، احمدبن‌محمد، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، قم، هجرت، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق.
*کاشف‌الغطاء، جعفربن‌خضر، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1422ق.
*کاشف‌الغطاء، جعفربن‌خضر، کشف الغطاء عن مبهمات الشریعة الغراء، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.
*کتاب مقدس، بی‌جا، ‌دارالکتاب المقدس، 1980م؛ کرکی، محقق ثانی، علی‌بن‌حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ دوّم، 1414ق.
*کتاب مقدس، بی‌جا، ‌دارالکتاب المقدس، ۱۹۸۰م؛ کرکی، محقق ثانی، علی‌بن‌حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ دوّم، ۱۴۱۴ق.
*کرکی، محقق ثانی، علی‌بن‌حسین، رسائل المحقق الکرکی، تحقیق محمد حسون، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی و دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1409ق.
*کرکی، محقق ثانی، علی‌بن‌حسین، رسائل المحقق الکرکی، تحقیق محمد حسون، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی و دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
*کلینی، محمدبن‌یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407ق.
*کلینی، محمدبن‌یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
*مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
*مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
*محمودی ارسنجانی، علی، اهمیت نماز و عالم برزخ، اهمیت جماعت جمعه و مسجد، قم، انتشارات امام علی(ع)، 1387ش.
*محمودی ارسنجانی، علی، اهمیت نماز و عالم برزخ، اهمیت جماعت جمعه و مسجد، قم، انتشارات امام علی(ع)، ۱۳۸۷ش.
*مفید، محمدبن‌محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.
*مفید، محمدبن‌محمد، المقنعه، قم، کنگره جهانی شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
*میرابوالقاسمی، سیدمحمدحسین، طالقانی فریادی در سکوت، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ اول، 1382ش.
*میرابوالقاسمی، سیدمحمدحسین، طالقانی فریادی در سکوت، تهران، شرکت سهامی انتشار، چاپ اول، ۱۳۸۲ش.
*میرزای قمی، ابوالقاسم، غنائم الأیام فی مسائل الحلال و الحرام، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1417ق.
*میرزای قمی، ابوالقاسم، غنائم الأیام فی مسائل الحلال و الحرام، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۷ق.
*نجفی عراقی، عبدالنبی، المعالم الزلفی فی شرح العروة الوثقی، قم، المطبعة العلمیه، چاپ اول، 1380ق.
*نجفی عراقی، عبدالنبی، المعالم الزلفی فی شرح العروة الوثقی، قم، المطبعة العلمیه، چاپ اول، ۱۳۸۰ق.
*نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تحقیق عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، 1404ق.
*نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تحقیق عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۴۰۴ق.
*وحید بهبهانی، محمدباقر، الحاشیة علی مدارک الأحکام، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، 1419ق.
*وحید بهبهانی، محمدباقر، الحاشیة علی مدارک الأحکام، قم، مؤسسه آل‌البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
*وحید بهبهانی، محمدباقر، مصابیح الظلام، قم، مؤسسة العلامة المجدد الوحید البهبهانی، چاپ اول، 1424ق.
*وحید بهبهانی، محمدباقر، مصابیح الظلام، قم، مؤسسة العلامة المجدد الوحید البهبهانی، چاپ اول، ۱۴۲۴ق.
*یاقوت حموی، شهاب‌الدین بغدادی، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، چاپ دوم، 1995م؛ یزدی، محمد، وظایف روحانیت، نقش روحانیت در نظام اسلامی؛ گزارشی از دوازدهمین گردهمایی سراسری ائمه جمعه، تهران، شورای سیاستگذاری ائمه جمعه، 1375ش.
*یاقوت حموی، شهاب‌الدین بغدادی، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م؛ یزدی، محمد، وظایف روحانیت، نقش روحانیت در نظام اسلامی؛ گزارشی از دوازدهمین گردهمایی سراسری ائمه جمعه، تهران، شورای سیاستگذاری ائمه جمعه، ۱۳۷۵ش.


خط ۱۳۶: خط ۱۳۶:




حسینعلی برزگران، [https://books.khomeini.ir/books/10010/111/ نماز جمعه] دانشنامه امام‌خمینی(ره)، ج۱۰، ص 111-119.
حسینعلی برزگران، [https://books.khomeini.ir/books/10010/111/ نماز جمعه] دانشنامه امام‌خمینی(ره)، ج۱۰، ص ۱۱۱-۱۱۹.
[[رده:مقاله‌های جلد دهم دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های جلد دهم دانشنامه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:مقاله‌های نیازمند بازنگری]]
[[رده:مقاله‌های نیازمند بازنگری]]
۵۷۲

ویرایش